فحش‌هایی كه دم كشیده‌اند!
عالم سیاست هیچ‌وقت پاستوریزه نبوده و فحاشی در آن رواج داشته است.
دنیای قلم -محمد مهاجری : عالم سیاست هیچ‌وقت پاستوریزه نبوده و فحاشی در آن رواج داشته است. در بعضی كتاب‌های تاریخی، اشارات كوچكی به این ناسزاها شده و به نظر می‌آید تاریخ علاقه چندانی به ضبط جزییات آنها نداشته و به همین دلیل، اشاعه آن از طریق نقل سینه به سینه بوده است. هرچند از گذشته‌های دور اطلاع زیادی در دست نیست اما اگر هم‌سن‌وسال‌های من به خاطره سال‌های پیش از انقلاب و اوایل پیروزی رجوع كنند حتما كلماتی كه در تظاهرات و میتینگ‌ها مطرح می‌شد و بار توهین و ناسزا داشت، جلوی چشم‌شان رژه می‌روند.
اگر جلوتر بیاییم حتما خبرنگارانی كه گزارش‌های میدانی مربوط به 25 سال قبل (دوره اصلاحات) را نوشته‌اند به خاطر دارند كه در درگیری‌هایی كه در اطراف دانشگاه و مكان‌های دیگر بین دانشجویان چپ و راست صورت می‌گرفت، طرفین به همدیگر گل هدیه نمی‌دادند! غیر از شعارهای سیاسی كه هر طرف سعی می‌كرده با شدت و حدت بیشتر و با صدای بلندتر فریاد بزند، مشتی حرف زشت و ناروا هم ردوبدل می‌شد.
البته كه اكثر آنها بر صفحات روزنامه‌ها نقش نبست و لابد مانند پیشینیان، در تاریخ هم نخواهد آمد. از جمله این خاطره كه یكی از چهره‌های سرشناس كه مكررا با خودروی بلندگودارش در تهران و شهرستان‌ها حاضر می‌شد، یك بار از شدت هیجان یادش رفته بود میكروفن خود را خاموش كند و در همان حال فحش زشت و ناموسی به برخی خانم‌های حاضر در یك تجمع داده بود! ناسزاگویی منحصر به یك جناح خاص هم نبود. شخصا به هنگام شركت در یك میزگرد در دوره اصلاحات، در یكی از دانشگاه‌های تهران، فحش‌های زشتی از اصلاح‌طلبان شنیدم كه تا آن هنگام به گوشم نخورده بود.
تا آنجا كه می‌دانم در جلسات حزبی هر دو جناح نیز هنگام گفت‌وگوها، به افراد غایب ناسزاها و نسبت‌های ناروایی داده می‌شد كه در صورت‌جلسات منعكس نشده و به قطعه گمشده پازل تاریخ تبدیل خواهد شد. اصولا سیاست امر خشنی است و با عالم اخلاق رفاقت ندارد و اتفاقاتی در عالم سیاست می‌افتد كه فحاشی و ناسزاگویی بهترینِ آنهاست. در حوادث اخیر دانشگاه‌ها، گزارش‌هایی از فحاشی‌های بسیار زشت انتشار یافت و برخی رسانه‌ها آن را اتفاقی عجیب و غریب تلقی كردند و به تقبیح آن پرداختند. آن‌گونه كه از برخی شعارها برمی‌آید، این قضاوت درست است اما خاستگاه آن تازه نیست. محتوای دیگی كه سال‌های سال پیش بار گذاشته بودیم، حالا دم كشیده و خودكرده را تدبیر نیست. اصلاح این روند اراده قوی و زمان طولانی می‌خواهد.