شما هم عصبانی هستید!

دنیای قلم -عباس عبدی :بنده به‌طور معمول مطالبی را كه از روی عصبانیت یا همراه با توهین علیه خودم نوشته باشند، نه می‌خوانم و نه پاسخ می‌دهم. البته نقدهایی كه محترمانه باشد را به روی چشم گذاشته و بی‌پاسخ نمی‌گذارم.

با این حال در برخی موارد دوستان به عللی درخواست می‌كنند كه پاسخی دهم. مطالب اخیر نویسنده كیهان جناب آقای محمد ایمانی، از این گروه است. البته بنده از كلمات توهین‌آمیز و تند علیه ایشان استفاده نمی‌كنم و گمان هم نمی‌كنم استفاده از اینگونه كلمات در كاهش اعتبار مخاطب اثری بگذارد، شاید بیشتر نشان‌دهنده وضعیت و جایگاه نامناسب اخلاقی و فكری نویسنده است. ایشان در متنی كه در كانال خودشان هم منتشر كرده‌اند با عنوان طعنه‌آمیز «مهندسان ویرانی!» و اینكه فقط وقاحت نیست؛ برای امثال بنده ماموریت حمله به دولت مستقر را تعریف كرده‌اند و نوشته‌اند:  «عبدی كه می‌گوید «حل مسائل در سطح این دولت نیست»، پارسال طعنه زده بود: دولت، چه واگذاری ارز 4200 تومانی را ادامه دهد و چه حذف كند، دو پوست موز زیر پایش هست(!) او و مرعشی، دستپخت روحانی را «استخوان در گلوی دولت (جدید)» خواندند... دولت رییسی وعده كرده و مسوولیت دارد به اقتصاد سامان دهد. مطالبه و نقد هم واجب است. اما میراث تورمی 60درصدی، نقدینگی ده برابری، كسری بودجه 480 هزار میلیاردی و بلبشوی بی‌ثبات‌ساز رسانه‌ای را هم فراموش نكنیم.» حقیقت این است كه هیچ فرد یا نهادی به اندازه امثال ایشان و دست‌اندركاران رسانه متبوع این نویسنده با دولت كنونی دشمنی نكرده‌اند، حتی اگر در خوش‌بینانه‌ترین حالت آنها را طرفدار دولت بدانیم. زیرا نه منتقد بودن نشانه دشمنی است و نه طرفدار بودن، نشانه خدمتگزاری است. حتما داستان دوستی خاله خرسه را به یاد دارید. در اثبات این ادعا توضیح خواهم داد. اول اینكه انتخاب ارز ۴۲۰۰ تومانی مربوط به سال ۱۳۹۷ و سه سال پیش از انتخابات ۱۴۰۰ بود و ربطی به این انتخابات نداشت و آن دولت سال ۹۸ هم خواست آن را حذف كند كه با شكستی كه نواصولگرایان محترم در تشدید بحران آبان ۹۸ بر آن طرح تحمیل كردند دور حذف آن ارز را خط كشیدند. دوم اینكه بارها نوشته‌ام آن سیاست، بیش از اینكه انتخاب دولت روحانی باشد، از روی ناچاری بود زیرا از مخالفان داخلی‌اش می‌ترسید.

ولی ما می‌دانستیم كه این سیاست قابل تداوم نیست و هرچه فاصله ارز بازار با ارز ۴۲۰۰تومانی بیشتر شود امكان برداشتن آن كمتر یا پرهزینه‌تر می‌شود. اثبات این ادعای من، اقدام دولت كنونی است كه ارز ۴۲۰۰ تومانی را به 28هزار و 500 تومان تبدیل كرد و اكنون ارز بازار آزاد ۲۸ هزار تومان (تا این ساعت كه می‌نویسم) بیشتر از ارز رسمی است. یعنی خیلی بیشتر از تفاوتی كه در دولت روحانی بود. اگر آن تفاوت طی چهار سال رخ داد تفاوت اخیر فقط طی ۸ ماه رخ داده است. خب! چرا دولت كنونی نرخ ارز را تثبیت كرد؟ آیا روحانی دستور داد؟ آیا می‌خواهند این پوست موز را زیر پای دولت بعد از خود بگذارند؟ آیا ما حمایت می‌كنیم؟ پاسخ همه پرسش‌ها خیر است.

كاری جز این بلد نیستند و اجازه هم ندارند. تازه از همه جالب‌تر اینكه دولت جدید در داخل ساختار حكومت مخالف جدی هم ندارد و می‌تواند به راحتی این ارز را معادل ارز بازار كند. مهم‌تر اینكه ارز ۴۲۰۰ تومانی دولت روحانی فقط چند قلم كالا را شامل می‌شد، در حالی كه در دولت جدید همه كالاها را شامل می‌شود. چرا صدای شما درنمی‌آید؟ وی در ادامه حملات خود نوشته: «میراث تورمی...». ظاهرا نویسنده محترم كیهان متوجه ماجرا یا نوشته‌ها نیستند. حداقل بنده می‌دانستم كه با این دولت نه تورم قابل كنترل و حل است و نه اشتغال وعده داده شده محقق می‌شود و نه یك میلیون واحد مسكونی در سال ساخته می‌شود. مشكل این است كه چرا این وعده‌ها را دادید و الان دارید جِر می‌زنید؟ تورم در دولت روحانی نه ۶۰ درصد كه در سال‌های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ به ترتیب عبارت بود از: ۳۱، ۴۱، ۳۶ و ۴۰ درصد به عبارت دیگر نرخ تورم در سالی كه دولت جدید آمد از سال قبل از آن هم بیشتر شد و امسال به حدود ۵۰ درصد خواهد رسید. مشكل اصلی بی‌اطلاعی كسانی بود كه موجب دادن این وعده‌ها شد، آن مشكل هم‌اكنون نیز وجود دارد و عوارض جدی ایجاد می‌كند، والا هر كسی كه اندكی از امور آگاهی داشت، می‌دانست وضعیت ایران بدون برجام همین است كه می‌بینید، شاید اگر دولت دیگری به ‌جای این دولت بود وضع بهتر می‌شد ولی تغییری اساسی نمی‌كرد. با این ملاحظات از همان ابتدای آمدن دولت جدید تذكر ‌دادم كه اگر برجام را حل نكنید، هیچ كدام از این شاخص‌ها بهبود نخواهد یافت. نقل‌قولی از آقای دكتر محمد صدر، عضو مجمع تشخیص مصلحت منتشر شده كه آقای رییسی گفته‌اند و تا امروز تكذیب نشده است.  

ایشان گفته‌اند دستور داده‌ام كه مذاكرات احیای برجام به نتیجه برسد، ولی مخالفین جدی در داخل دارد. ظاهرا اینها هستند كه با بازی‌های بچه‌گانه‌ای مثل «زمستان سخت»، مسوولان را فریب دادند و اجازه ندادند كه مشكل حل شود، حالا هم كه شاهد نتایج دستاوردهای خود هستند نعل وارونه می‌زنند كه عده‌ای مخالف دولت هستند. گویی تورم و بیكاری و نداشتن مسكن و... وجود خارجی ندارد فقط با گفتن كسی محقق می‌شود، فراموش نكنیم كه دفاع تمام‌قد كیهان از وضع موجود به همراه صداوسیما و ده‌ها رسانه دیگر، هیچ تغییری در ماجرا ایجاد نمی‌كند نقد چند روزنامه با تیراژ محدود نیز واقعیتی را ایجاد نخواهد كرد. من هم نه‌تنها دشمن این دولت نیستم، بلكه آرزوی من است كه در انجام وعده‌های داده‌شده موفق شود. موفقیت آن برای من و همه مردم سود دارد كه شكست آن سراسر زیان است هم برای مردم و هم برای من و امثال من. ولی این آرزومندی به منزله انتقاد نكردن نیست. برای من چه فرقی دارد كه چه كسی رییس‌جمهور شود مگر قرار است به من پست و مقامی دهند؟

اگر از كسی حمایت می‌شود به دلیل حب او و بغض از دیگری نیست، به این علت است كه فكر می‌كنم حضور او بیشتر به سود مردم است، والا من چه رفاقتی با روحانی داشتم؟ او هم از مجموعه حكومت و حتی جامعه روحانیت مبارز تهران بود. حتی زمانی هم كه كار آقای خاتمی را قابل نقد دانستم سكوت نكردم. اگر می‌گویم كه این دولت در سطح حل مسائل ایران نیست، نه به دلیل كینه یا پیشداوری، بلكه به دلیل واقعیت موجود است. آنها در هر سه شعار اصلی خود ناموفق بوده‌اند، حتی مسیر معكوس هم طی شده است. شما كافی است قیمت هر متر بنا را با حداقل حقوق حساب كنید تا ببینید در همین ۲۰ ماه گذشته، میلیون‌ها خانوار از خانه‌دار شدن به‌كلی ناامید شده‌اند. وضعیت تورم را هم كه می‌بینید. خالص اشتغال هم از سال ۱۳۹۸ هنوز كمتر است یا حداكثر به همان اندازه برسد. مساله بنده حل مسائل كشور است، در این حوزه معتقدم كه باید نقد كرد. من در نقد همه دولت‌ها می‌نوشتم، فرقی نداشت. حتی اگر موردی را در دولت احمدی‌نژاد دیدم كه درست است از آن دفاع مكرر كردم (پرداخت یارانه‌ها ‌گرچه ضعف‌هایی جدی هم داشت) ولی شما به صورت پیش‌فرض با برخی دشمن هستید با برخی دوست، مشكل شما نقد و ارزیابی نیست، حب و بغض است و به همین علت نه تنها به دولت كنونی خدمتی نمی‌كنید كه جز زیان به آنان كار دیگری نمی‌كنید.
این نوع حمله به نوشته‌های امثال من فقط نشان می‌دهد كه شما هم عصبانی هستید، فقط می‌خواهید كسی را پیدا كنید و عصبانیت خود را روی او خالی كنید.