دنیای قلم - شاهپور محمدی: یكی از وظایف اصلی خانه سینما و سازمان سینمایی كشور ایجاد یك رفاه حداقلی برای جامعه سینمایی كشور است كه سالیان سال است این موضوع مغفول مانده و معلوم نیست چه زمانی قرار است مدیران این حوزه‌ها اندكی به خود آمده و با توجه به وخامت شرایط اقتصادی، در این زمینه‌ها حركتی از خود نشان دهند. اگر این عزیزان بخواهند اندكی به خود زحمت دهند، قطعا كارهای بزرگی را می‌توانند در این بخش انجام دهند . بارها گفته شده كه سرمایه اصلی سینما در وهله اول، خود سینماگران هستند بعد آثارشان! متاسفانه برعكس عمل می‌شود و به اندازه‌ای كه به دنبال آثار هنرمندان سینما در جشنواره‌ها و مجامع عمومی و دادن آمار تولیدات سینمایی و سرگرم جابه‌جایی مدیران فرهنگی هستیم به عوامل و سازندگان فیلم‌ها كه با خون دل به تولید آثار دست می‌زنند، اهمیتی نمی‌دهیم. چرا سازمان سینمایی كه از امكانات دولتی برخوردار است و هر لحظه نیز اراده كند، می‌تواند از طریق وزیر و دولت به امكانات بیشتری نیز دسترسی پیدا كند، دست روی دست گذاشته و حداقل یك تشكیلات رفاهی برای سینماگران و اعضای خانه سینما ایجاد نمی‌كند؟ هر ارگان و شركت بزرگ و كوچك دولتی و خصوصی در این كشور از یك تعاونی رفاهی حداقلی برای اعضای خود برخوردار است، چرا سینماگران نباید از چنین امكاناتی برخوردار باشند؟ چه كسی و كدام مدیر اجرایی باید اینگونه امكانات رفاهی را از شخص وزیر ارشاد، یا اگر نشد از طریق شخص رییس‌جمهور یا اگر آن‌هم نشد، از طریق معاون اجرایی رییس‌جمهور و دیگران باید پیگیری كند؟ عزیزان لطف كنند پاسخ دهند كه چرا هیچ‌گونه حركتی در این زمینه‌ها مشاهده نمی‌شود. چرا وضعیت رفاهی و گرانی رهن و اجاره خانه‌ها و درمان و گرفتاری‌های بیمارستانی سینماگران برای‌شان از اهمیت لازم برخوردار نیست و هر زمان نیز صحبت از اقتصاد و معیشت و رفاه سینماگران می‌شود برای فرار از اصل موضوع، آن را سیاسی می‌خوانند و صورت مساله را پاك می‌كنند؟
با شرایط مدیریتی موجود باید گفت یا به وظایف خود اشراف و احاطه ندارند!؟ یا از وضعیت اقتصادی و مشكلات جامعه سینمایی كشور بی اطلاعند كه بعید است .
یا اینكه زحمت برخی كارها را نمی‌خواهند متقبل شوند !
یا وام‌های ناچیز (بخوانیم خجالت‌آور) صندوق هنر خیال‌شان را از بابت تامین رفاه سینماگران راحت كرده است!!
كه در هر حالت ممكن، به راحتی زیر سوالند!
حال كه سینمای این كشور قرار است دولتی اداره شود، خانه سینما به عنوان یك سندیكا كه از دولت نیز بودجه می‌گیرد، باید امكانات رفاهی و درمانی برای هنرمندان سینما ایجاد كند .
اگر مدیران قبلی نیز در گذشته كم‌كاری در این زمینه داشته‌اند، این عزیزان باید حركتی از خود نشان دهند.
هر سندیكایی در این كشور، كم یا زیاد دارای یك‌سری امكانات رفاهی است، چرا اعضای این سندیكا كه بالغ بر ۵ هزار نفر عضو دارد، باید از یك سری امكانات معمولی رفاهی و درمانی و ... محروم بمانند؟
مشكل كار كجاست؟
عزیزان هیات مدیره اعلام كنند تا همگان بدانند كه چرا از اینگونه حركت‌های ضروری و مفید برای خانواده سینما خبری نیست و اگر هم جزو برنامه آتی این خانه است چرا اطلاع‌رسانی نمی‌شود؟
سازمان سینمایی كشور، نه خود برای چنین حركت‌هایی پیشقدم می‌شود و نه خانه سینما را برای چنین كارهایی تشویق، یا حمایت می‌كند و نه به اتفاق هم یك اقدام اساسی را در این زمینه صورت می‌دهند.
چرا وزیر ارشاد نیز به عنوان نماینده اجرایی دولت سكوت اختیار نموده و حركت و واكنشی از طرف ایشان نیز در این زمینه‌ها مشاهده نمی‌شود؟
مگر وضعیت اقتصادی را نمی‌بینند؟
تكلیف هنرمندان سینما این وسط چیست؟
صدالبته كه چنین توقعی زمانی معنا پیدا می‌كند كه علاقه و دغدغه‌ای برای چنین اقداماتی وجود داشته باشد كه ظاهرا نبود چنین دغدغه‌ای در بدنه مدیریتی وزارت ارشاد، خود مانع بزرگی را ایجاد كرده است.
وقتی همگان سكوت اختیار كنند و حركتی در این زمینه‌ها از هیچكس و هیچ بخشی دیده نشود، به معنای این است كه چنین مفاهیمی برای دست‌اندركاران حوزه فرهنگ كشور اهمیت چندانی ندارد.
هیات مدیره و سخنگوی خانه سینما و مسوول سازمان سینمایی توضیح دهند كه هم‌اكنون با وضعیت كمرشكن اقتصادی موجود، جایگاه بخش رفاهی سینماگران كجاست و چرا كاری نمی‌كنند؟
اگر هم موانع و محدودیت‌هایی برای چنین فعالیت‌های خدماتی و درمانی وجود دارد، چرا با صراحت اعلام نمی‌كنند تا همگان از آن اطلاع پیدا كنند تا بلكه چاره‌اندیشی جمعی صورت گیرد؟
خانه سینما یا سازمان سینمایی كشور ملك و اداره شخصی كسی نیست كه بخواهد كم‌كاری كند و كسی هم آنها را بازخواست نكند.
خانه سینما نباید فعالیت‌های خود را صرفا در حد صدور بیانیه محدود كند.
جمله مدیران سینمایی كشور توضیح دهند كه برای كدامین موضوع مهم و رفع كدامین مشكل در پست‌های خود حضور دارند؟