دنیای قلم -علی بختیار: اگر كنشگرانی مانند امیركبیر به امید مسوولان یا همراهی منتقدین بودند، امروزه بسیاری از داشته‌های‌مان نابود شده بود. كنشگر و كنشگری را می‌توانیم نقطه مقابل انفعال، بی‌تفاوتی، انتقاد و اعتراض بی‌هدف و حتی لجاجت بدانیم. كنشگر عافیت‌طلب نیست و لزوما آسان‌ترین راه را برای پیشبرد كارهایش انتخاب نمی‌كند. به جای اعتراض و تخریب و مطلق‌گرایی، پویایی و سازندگی و میانه‌روی را انتخاب می‌كند. اما این مفهوم این روزها چه كمكی می‌تواند به ما بكند؟
متاسفانه به دلیل وجود مشكلات زیاد در سیستم حكمرانی كشور، روز به روز به شكاف میان مردم و مسوولان افزوده می‌شود و وجهه سیاستمداران چنان تنزل پیدا كرده كه گفته‌ها و اظهارنظرهای‌شان با واكنش تند مردم روبه‌رو می‌شود و عملكردشان مورد قبول آنان نیست. از سوی دیگر، جناح‌های سیاسی داخلی و اپوزیسیون خارج‌نشین كه به نوعی رهبری فكری مردم را بر عهده دارند، بدون هیچ دلیل و تحلیل منطقی مبادرت به اظهارنظرهای تند و یك سویه می‌كنند كه نه تنها دردی را دوا نمی‌كند، بلكه مشكلات بیشتری بر مردم و جامعه تحمیل می‌كند و كار را برای هرگونه اصلاح و پیشرفت امور سخت می‌كند. در جایی كه مسوولان و دولتمردان، جناح‌ها و شخصیت‌های سیاسی، اپوزیسیون و چهره‌های شاخص راهكار علمی و عملی برای خروج كشور از بن‌بست و بهبود امور ندارند، كنشگران عرصه‌های مختلف می‌توانند نقشی بسزا در ایجاد تحول و رفع معضلات كشور داشته باشند و لازم است این مفهوم بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد.
دستگاه‌های عریض و طویل دولتی، سازمان‌های ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی، كارشناسان و متخصصان حرفه‌ای و بسیاری دیگر از نظام‌های حقیقی و حقوقی گاهی ناتوان از ارایه نقشی هستند كه كنشگری یك فرد یا گروه می‌تواند ایفا كند. به عنوان مثال در موارد زیست‌محیطی آشوراده و میانكاله یا میراث در خطر كشور، نقش كنشگران حایز اهمیت بوده و به جای اعتراض‌های بیهوده و انتظارهای بی‌جواب، به اقدام مثبت و كنشگری روی آورده‌اند و توانسته‌اند نتایج بسیار خوبی هم رقم بزنند كه مصداق عینی: به عمل كار برآید، است. زندگی تك‌تك ما در این سرزمین كهن پر بوده از لحظه‌های انتخاب؛ اقدام یا انفعال؟ اقدام یا اعتراض؟ اقدام یا انتقاد؟ اما كدام انتخاب می‌تواند منافع ملی و فردی ما را تامین كند؟ اینكه موج باشیم و آرام نگیریم یا آسوده بر كنار چو پرگار شویم؟ من و ما شویم یا خویشتن بمانیم؟ نیاز امروز كشور بیش از آنكه پرداختن به نارسایی‌ها و دامن زدن به اختلافات و مشكلات باشد، می‌تواند كنشگری خلاق و مسوولانه باشد تا با فراگیر شدن و اتحاد و تكثر این قشر مهم و تاثیرگذار، معضلات و خرابی‌ها به دست خود مردم اصلاح و بهبود یابد.
نماینده دوره دهم مجلس
از حوزه گلپایگان و خوانسار