آموزش و پرورش در سنگر ایرانیت و اسلامیت
تصمیم‌گیری برای دایر بودن كلاس درس در مواقع موشكباران شهرها و یا تعطیلی كلاس‌ها، آموزش در پناهگاه‌ها، آموزش تلویزیونی و... حاصل تلاش‌های وزارت آموزش و پرورش در دوران دفاع مقدس است.
دنیای قلم -علی اصغر فانی: آقای پناهیان اخیرا در مراسم دفاع از آرمان فلسطین و حمایت از مردم مظلوم غزه به عملكرد شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی آموزش و پرورش و وزارت آموزش و پرورش انتقاد كرده و پیشنهاد داده كه آموزش و پرورش را منحل كنند. در این یادداشت می‌خواهم به بخشی از خدمات آموزش و پرورش متمركز شده و متذكر شوم كه اگر آموزش و پرورش و ایثارگری‌های معلمین و دانش‌آموزان نبود چه می‌شد؟ یكی از كاركردهای (function) آموزش و پرورش در دنیا، «انتقال فرهنگ» از گذشتگان به آیندگان است. فرهنگ مجموعه‌ای از باورها، ارزش‌ها، بایدها و نبایدها و... است. فرهنگ ما در آموزش و پرورش دو منشا دارد: «ایرانیت و اسلامیت». كودك و نوجوان ایرانی، هم ایرانی است و هم مسلمان. در فرمایشات ایشان در مورد جوان صهیونیست و اظهارنظرات وی آمده است: «همه دنیا متعلق به ماست. اینها كه در خانه‌ها هستند، حضور عاریتی دارند، ما قوم برگزیده هستیم و...» این ادعاها حاصل آموزه‌های ملی‌گرایانه دستگاه تعلیم و تربیت صهیونیسم است و این در حالی است كه ما در دوران دفاع مقدس با تكیه بر ایرانیت‌مان و حفظ مرزهای جغرافیایی كشورمان و اتكال به فرهنگ عاشورا و قیام سیدالشهدا كه ریشه در اسلامیت مكتب دارد توانستیم با اعزام داوطلبانه دانش‌آموزان عزیز و معلمین گرامی و تقدیم قریب به 31 هزار شهید دانش‌آموز و معلم برگ زرینی به تاریخ معاصر ایران بیفزاییم. كمك به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل، جمع‌آوری اعانات از مردم و دانش‌آموزان، حضور در دفاع مقدس، تاسیس مجتمع آموزشی جبهه و پشت جبهه و تقویت لجستیك سپاه اسلام و... در مقابل دشمن تا دندان مسلح همه و همه ناشی از احساس مسوولیت دستگاه تعلیم و تربیت كشور در قبال آرمان‌های امام خمینی(ره) بوده است.
تصمیم‌گیری برای دایر بودن كلاس درس در مواقع موشكباران شهرها و یا تعطیلی كلاس‌ها، آموزش در پناهگاه‌ها، آموزش تلویزیونی و... حاصل تلاش‌های وزارت آموزش و پرورش در دوران دفاع مقدس است. آموزش و پرورش در اوایل شكل‌گیری انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی و توطئه دشمنان در گنبد، خوزستان، كردستان و... نیز خوش‌درخشید.
اعزام داوطلبانه معلمین متعهد از سراسر كشور به كردستان و ارتقای سطح آموزش و تربیتی از سومین استان از آخر به سومین استان از اول و دفاع از ارزش‌های ایرانی- اسلامی از دیگر اقدامات آموزش و پرورش بوده است. در همین اواخر در اسفند 98 تا سال 1401 كه دچار ویروس كرونا شدیم شاهد بودیم كه معلمین با تلاش مضاعف و بهره‌مندی از كمترین امكانات از تعطیلی آموزش جلوگیری كردند. مستندسازی این اقدامات خداپسندانه می‌تواند خیرات زیادی را به همراه داشته باشد. این خدمات و صدها دستاورد دیگر آموزش و پرورش در حالی صورت گرفته كه این ابروزارتخانه كه همواره مورد تهاجم و انتقاد افراد یا نهادهایی كه كمترین اطلاعی از عمق وجودی آن دارند، قرار می‌گیرد. ذیلا به فرازهایی از كم‌لطفی‌ها كه به این دستگاه شده است، می‌پردازیم:
1- كسری 25 تا 30 درصد بودجه سالانه آموزش و پرورش. و این در حالی است كه به نهادها یا افراد خارج از آموزش و پرورش بودجه‌هایی تخصیص می‌دهند. هرچند كه تعلیم و تربیت كار تخصصی و فنی بوده اما با تخصیص بودجه به عنوان بودجه فرهنگی به افراد یا نهادهای غیرمتخصص، بودجه را ناكارآمد می‌كنند.
2- اگر «تربیت» را «ایجاد رفتار نسبتا پایدار» تعریف كنیم باید یقین و فهم كنیم كه با شعار دادن آرمان فلسطین محقق نمی‌شود. تا زمانی كه نوجوانان ما به این باور نرسند كه مدافع آرمان فلسطین باشند، با شعار صرف مشكل مردم فلسطین حل نخواهد شد.
3- متاسفانه هر كس یا نهاد به خود اجازه می‌دهد كه بر سر آموزش و پرورش بكوبد و در مورد آموزش و پرورش اظهارنظر كند.
4- سهم آموزش و پرورش از «جی‌دی‌پی» 4/2 درصد است در حالی كه میانگین جهانی قریب به 4 درصد است. سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی كشور 2/11 درصد است در حالی كه حداقل باید 18 درصد باشد.
توفیقات آموزش و پرورش بعد از انقلاب قابل دفاع است و لازم است به این سوال جواب داد كه اگر آموزش و پرورش نبود چه می‌شد؟ تا قدر آن بهتر نمایان می‌شد.