برخورد دوگانه در دفاع از مظلوم

دنیای قلم - آذر منصوری: مظلومیت مردم فلسطین و ظلمی كه طی سال‌ها بر آنها می‌رود را هیچ ناظر منصفی نمی‌تواند انكار كند. در چند روز گذشته همزمان با حمله گروه‌های مقاومت فلسطینی برای بازپس‌گیری اراضی اشغالی با عنوان توفان‌الاقصی، تصاویری خشن از نوع برخورد نیروهای مقاومت با سربازان و مردم اسراییل در رسانه‌ها منتشر شده است. متاسفانه در چنین شرایطی هم عمدتا حضور ارتش اشغالگر اسراییل و پیامدهای تداوم شهرك‌نشینی‌های این رژیم و ظلم و ناامنی تحمیل‌شده به فلسطینیان نادیده گرفته می‌شود. همه می‌دانیم ظلمی كه بر مردم فلسطین طی این سال‌ها رفته با هیچ‌یك از این تصاویر قابل‌مقایسه نیست و آنچه مسلم است انتشار متعدد این نوع تصاویر با هدف جابه‌جا كردن مظلوم و ظالم است و ‌ای كاش نیروهای مقاومت اجازه نمی‌دادند این تصاویر خلق شود و اینچنین هدف حمله كه دفاع از تمامیت ارضی فلسطین است، تحت‌الشعاع این صحنه‌ها قرار گیرد.

اما سوال اصلی كه این نوشتار در پی پاسخ به آن است این است كه چرا در كشور ما همراهی با مردم و مقاومت فلسطین در سطح رسانه‌ها و نهادهای رسمی و گروه‌های منتسب به حكومت خلاصه می‌شود و جامعه به مانند سال‌های ابتدایی انقلاب و مانند قبل، همراهی لازم را به این موضع حاكمیتی ندارد؟ این واقعیت زمانی آشكارتر به رخ كشیده می‌شود كه وقتی فردی در دفاع از مظلومیت فلسطین و توفان‌الاقصی مطلبی می‌نویسد یا پستی می‌گذارد، با واكنش همدلانه‌ای از سوی مخاطبان یا كاربران ایرانی مواجه نمی‌شود و چه بسا انگشت اتهام به سوی او هم گرفته می‌شود. به راستی چرا چنین است؟ چرا در جامعه ایران (نه آنچه از رسانه‌های رسمی مانند صداوسیما و... انعكاس می‌یابد) تجاوز روسیه به اوكراین محكوم می‌شود... اما حساسیت و‌ همدلی لازم و باید نسبت به مردم مظلوم فلسطین و... به چشم نمی‌خورد؟

ساده‌انگاری است اگر باز هم عده‌ای بگویند، مقصر همه اینها فضای مجازی است و لابد و در نتیجه باید در آن را گِل گرفت. به نظرم علت را باید در نوع رفتار دوگانه و متناقض حكمرانی در ایران جست‌وجو كرد. نمی‌شود از یك سو كشتار مظلومان و مسلمانان را در نقطه یا نقاطی از جهان محكوم كرد و در همراهی با آنها از توان لجستیك كشور هم مایه گذاشت..

 اما وقتی مسلمانان در نقطه‌ای دیگر توسط حكومت دوست كشته می‌شوند، سكوت كرد؟ نمی‌شود تجاوز و اشغالگری را در فلسطین محكوم كرد، اما هجوم ارتش روسیه به اوكراین را در راستای بهبود اوضاع منطقه قلمداد كرد و بسیاری از چراهای دیگر. آنچه باعث عدم همدلی جامعه ایران با مردم فلسطین می‌شود، مجموعه‌ای از استانداردهای دوگانه و تناقض‌هاست كه در چنین مواقعی به رخ كشیده می‌شود. چیزی به نام ظلم خوب و ظلم بد، متجاوز و اشغالگر خوب و متجاوز و اشغالگر بد وجود ندارد. ظلم و تجاوز و اشغالگری یك معنی بیشتر ندارد و ظالم، ظالم است. متاسفانه این استانداردهای دوگانه در كنار انواع گسست‌ها، ذیل بی‌اعتمادی به حكمرانی باعث مظلومیت دوچندان مردم تحت ستم فلسطین شده است. تناقض‌ها و استانداردهای دوگانه را دریابید و برای آن چاره‌ای غیر از رویكردها و رفتارهای سلبی و قهری پیدا كنید.