درباره انتخابات

دنیای قلم - آذرمنصوری : قرار بود در فردای پس از انقلاب اسلامی انتخابات آزاد و رقابتی به عنوان اصلی‌ترین نماد جمهوریت، امكان دخالت مستقیم مردم در سرنوشت خود را فراهم كند. در واقع وجه اصلی تمایز نظام بر آمده از انقلاب ۵۷ میزان قرار گرفتن رای مردم بود و قرار بود صندوق رای و نهاد انتخابات با مطالبات آحاد شهروندان ایران فارغ از گرایش‌ها و سلیقه‌های مختلف و متنوع ارتباط مستقیم برقرار كند.

در مخیله هیچ‌یك از انقلابیون نمی‌گنجید كه روزی نظارت استصوابی آنقدر دایره انتخاب مردم را تنگ و محدود كند كه بیش از ۵۰ درصد مردم در انتخابات شركت نكنند و رای باطله در جایگاه دومین منتخب مشاركت‌كنندگان در انتخابات قرار گیرد. پیام روشن عدم مشاركت بی‌سابقه مردم در انتخابات ۱۴۰۰حاكی از همین عدم نسبت بود. این در حالی است كه مشاركت بالا در هر انتخاباتی به نوعی بیانگر مشروعیت سیاسی اركان قدرت خاصه اركان انتخابی قدرت است و چه عاملی بیشتر از این مشاركت می‌تواند متضمن امنیت ملی كشور باشد. بنابر آنچه در انتخابات ۱۴۰۰و پس از آن در فضای سیاسی كشور رخ داد، واقع‌بینی و واقع‌گرایی اقتضا می‌كرد اگر صحبت از مشاركت بالای شهروندان در انتخابات ۱۴۰۲ می‌شود، ما به ازای آن در معنا پیدا كردن انتخابات تجلی پیدا كند. اما آنچه تحت عنوان اصلاح قانون انتخابات در دستور كار قرار گرفته است، معنایی جز رسمیت دادن به مجموعه رفتارهای غیرقانونی كه موجب حذف كامل جمهوریت می‌شود، نخواهد داشت.

چه بسا حاكمیت یكدست نشان داد نهادهای برآمده از چنین انتخاباتی ناتوان از تامین مطالبات مردمی هستند كه جزو رای‌دهندگان در انتخابات ۱۴۰۰ بودند.  با اینكه نظرسنجی رسمی از میل به مشاركت در انتخابات پیش رو منتشر نشده است، اما ارزیابی‌های نسبی حاكی از كاهش بیشتر مشاركت در انتخابات پیش روست و مشخص نیست كسانی كه با اعمال این تغییرات به دنبال كدام مدل از مشاركت مردم در انتخابات هستند. این در حالی است كه اولین گام برای تغییر نگاه مردم نسبت به صندوق رای و انتخابات حذف نظارت استصوابی و معنا دادن به انتخابات و كارآمدی نهادهای انتخابی برای تامین مطالبات همه شهروندان ایران است.
مطالباتی كه پس از جنبش زن، زندگی و آزادی رنگ و بوی دیگری به خود گرفته است و جریان‌های سیاسی باید بیش از پیش گوش و چشم خود را برای شنیدن این مطالبات باز كنند.
این مطالبات هیچ نسبتی با این نوع انتخابات ندارد.