كشورداری به شیوه‌های قدیمی در جهان امروز ممكن نیست
نمی‌شود كمبودهای دولت گذشته را به پای آن گذاشت و حالا كه به مردم گفت شما مقصرید
دنیای قلم - آذر منصوری : زمستان سختی كه از ماه‌ها پیش برای كشورهای دیگر پیش‌بینی می‌شد، حالا گریبان كشور ما را هم گرفته است و چند روزی بود كه مسوولان كشور در تلاشند تا همچنان این سختی را به روی خود نیاورند. اما با كاهش بیشتر دما و افت فشار گاز و چه بسا قطعی گاز در برخی از نقاط ایران، مجبور به تعطیلی ادارات شدند و مكرر به هموطنان توصیه می‌شود كه حتی‌المقدور در مصرف گاز صرفه‌جویی كنند. البته در شرایطی كه بخشی از هموطنان در تنگنا هستند، این وظیفه بر دوش تك تك ماست كه مصرف گاز را كاهش دهیم، اما طبعا این اقدام نه در كوتاه‌مدت و نه در بلندمدت نمی‌تواند چاره این زمستان و زمستان‌های سخت پیش رو باشد.
سوال این است كه آیا با توجه به اینكه كشور ما یكی از كشورهای غنی از حیث منابع تامین‌كننده گاز است و دومین دارنده ذخایر گاز جهان هستیم، می‌شد جلو این خسران را گرفت یا نه؟ یا اینكه كسانی كه از مدت‌ها پیش، پیش بینی زمستان سخت اروپا را كرده بودند، آیا در مخیله‌شان نمی‌گنجید كه این زمستان سخت گریبان مدیریت كشور ما را خواهد گرفت؟ نمی‌شود هم كمبودها در دولت گذشته را به پای ناكارآمدی‌های آن دولت گذاشت و حالا كه حاكمیت در یكدستی كامل است به مردم گفت شما مقصرید و این مصرف بالای شماست كه موجب كمبودها شده است! این یك بام و دو هوا خود به عاملی برای تشدید این نوع بحران‌ها تبدیل می‌شود. هرچند بحران بی‌اعتمادی و شكاف بین حاكمیت و ملت قابلیت ضمیمه شدن به هر نوع بحرانی را در شرایط و اقتضائات ایران امروز دارد. اما واقعیت چیست؟ چرا به این نقطه رسیده‌ایم؟
نقطه‌ای كه فقط در بحران گاز و زمستان سخت خلاصه نمی‌شود. آب و برق هم وضعیتی بهتر از گاز ندارند و هر كدام در نوع خود و در شرایط پیك مصرف نشان می‌دهد كه فاصله بین عرضه و تقاضا با چه شیب تندی در حال زیاد شدن است و تنها راهكار پیشنهادی مسوولان گرفتن گریبان مردمی است كه عمدتا به دلیل افزایش بهای انرژی خود سعی در مصرف بهینه‌تر و صرفه‌جویی دارند. واقعیت آن است كه به نسبت میزان مصرف كه به نظر می‌آید پیش‌بینی دقیقی از میزان آن وجود ندارد، زیرساخت‌ها و صنایع مرتبط ترمیم و بازسازی نشده‌اند. چرا ترمیم و بازسازی نشده‌اند؟ پاسخ این است كه بودجه نداریم! یا اساسا جزو اولویت‌های بودجه نیست! اولویت‌های دیگر كدام است؟ نگاهی به ردیف‌های بودجه‌ای كه دولت سیزدهم رونمایی كرده نشان می‌دهد كه اولویت‌ها كدام است؟
دولت و حاكمیت توجه ندارد كه چه در بحران آب و برق و گاز و چه دارو و چه اشتغال، حرف اول را تامین محل بودجه‌های مورد نظر می‌زند و مثلا وقتی به آن كشاورز معترض اصفهانی كه به او می‌گوید آب نیست و كشت نكن، باید این را هم بگوید كه چگونه معاش خود و خانواده‌اش را تامین كند؟ نمی‌شود با دنیا (نه فقط شرق) تعامل و تبادل نداشت و در عین حال تصور شود كه می‌توان اقتصاد كشور را سامان بخشید.
وقتی ایران در جایگاه دومین كشور دارای ذخایر گازی جهان قرار دارد هیچ دلیلی جز ناكارآمدی و سوء تدبیر حكمرانی نمی‌توان برای كمبود گاز مصرفی شهروندان ارایه كرد. فرصتی كه به گفته بسیاری از كارشناسان دوستی یك سویه با شرق برای توسعه صنعت گاز از كشور سلب شده است و زمستان را بیش از پیش برای شهروندان سخت كرده است. راهی نیست جز آنكه در وهله اول حاكمیت شكاف‌های موجود و وجود دیوار قطور بی‌اعتمادی بین خود و شهروندانش را بپذیرد و نه با اقلیتی خاص، بلكه به همه شهروندان ایران از سر آشتی و گفت‌وگو در‌آید و در قدم بعدی نیز بپذیرد كه بدون تبادل و تعامل به همه كشورهای جهان و استفاده از ظرفیت‌های دیپلماسی نمی‌توان اقتصاد كشور را سامان بخشید و كشورداری به شیوه‌های قدیمی در جهان امروز ممكن نیست.