جامعه‌ای كه اعضای آن گوشه‌گیری و انزوا را اختیار كرده‌اند، همبستگی خود را از دست می‌دهد و طبیعتا افراد در این جامعه، آسیب‌پذیری بالاتری دارند، چراكه هویت جمعی و ارزش‌های مشترك عملا غایب است و فرد در برابر دشواری‌ها، مصیبت‌ها، رنج‌ها و ستم‌های فردی و سیستماتیك، احساس تنهایی می‌كند و به دنبال راه‌حلی متكی بر نیروی برتر می‌گردد.