آسیب جدی تنباکو به بدن

دنیای قلم -به نوشته «مدیکال اکسپرس»، لذت مصرف تنباکو، در مقایسه با آسیب‌های بی‌شماری که به سلول‌ها وارد می‌کند، بی‌معنی به نظر می‌رسد. دود تنباکو بعد از وارد شدن به دهان، به ریه‌ها و سلول‌ها رفته و سپس سیستم‌های عصبی را متأثر می‌کند. همان ماده تیره‌ای که به فیلتر سیگار چسبیده است، وارد ریه‌های شما می شود و دیواره آن را سیاه می‌کند. در هر مرحله، آثار علمی ثابت‌شده‌ای را که این ماده در سطح میکروسکوپی و سلولی بر بدن ما دارد، خواهیم دید.

آثار اولیه در دهان و حلق

اولین سلول‌هایی که دود را دریافت می‌کنند در دهان، بینی و گلو هستند. این دود حاوی ۵۰ ماده سرطان‌زاست که به سرعت در بزاق و مایعات بینی حل می‌شود، به تمام سلول‌های این ناحیه می‌رسد و باعث مرگ سلولی می‌شود. در بدترین حالت، آن‌ها باعث «جهش dna » می‌شوند که می‌تواند منجر به ایجاد سرطان شود. هرچند تنباکو را بیشتر با سرطان ریه مرتبط می‌دانیم، اما یکی از مهم‌ترین عوامل خطر، ایجاد سرطان دهان است که در رده هشتم میان سرطان‌های مرگبار قرار دارد. علاوه بر این، تنباکو باعث تغییراتی در عملکرد سیستم ایمنی بدن می‌شود که احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. همچنین دود تنباکو حس چشایی و بویایی را از ما سلب می‌کند و طعم تلخ تقریباً مداومی در دهان باقی می‌گذارد. این نتیجه ضعف اندام‌های حسی ماست.

  آسیب ریه

دود تنباکو علایمی در ریه‌ها ایجاد می‌کند که بسیاری از آن‌ها تحت عنوان بیماری مزمن انسدادی ریه یا copd دسته‌بندی می‌شوند. در این بیماری، نبود تعادل ناشی از تنباکو در سلول‌های دهان، بینی و گلو باعث می‌شود که آن‌ها مخاط غلیظ‌تری تولید کنند. علاوه بر این، برونش‌ (مسیر هوایی ریه بعد از نای) مسدود می‌شود و علایمی شبیه خفگی ایجاد می‌کند. افراد مبتلا به copd بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان ریه هستند.

  قیر سیاه و ماکروفاژها

ریه‌ها سرشار از «ماکروفاژها» هستند. ماکروفاژها سلول‌های ایمنی بدن هستند که سلول‌های مرده، سلول‌های سرطانی و میکروب‌ها را شناسایی کرده و می‌بلعند. آن‌ها در واکنش به حملات و دفاع از بدن، نقش کلیدی دارند. فعالیت این سلول‌ها در افراد سیگاری مختل می‌شود. آن‌ها قیر حاصل از دود را می‌بلعند و می‌میرند و در نهایت به ریه‌های فرد سیگاری ظاهری سیاه‌شده می‌دهند.

  آثار نیکوتین بر نورون‌ها: وابستگی و اعتیاد

آثار لذت‌آور سیگار نتیجه نیکوتین است، یک ماده شیمیایی که با تحریک گیرنده‌های مغز، تعداد آن ها را کاهش می‌دهد و در واقع حساسیت‌زدایی می‌کند. در نتیجه، به مرور برای رسیدن به لذت اولیه، به مقادیر بیشتری از تحریک نیاز است. اعتیاد به مواد این‌گونه به وجود می‌آید. این فرایند حساسیت‌زدایی نه تنها وابستگی به نیکوتین ایجاد می‌کند، بلکه می‌تواند به بیماری‌های دیگری مانند از دست دادن حافظه، افسردگی، اسکیزوفرنی، روان‌پریشی و اضطراب منجر شود.