چطور وابستگی بچه ها به گوشی را قطع کنیم

دنیای قلم - روزگاری نه‌چندان دور، بازی‌هایی مثل هفت‌سنگ، عمو زنجیرباف، یک‌ قل دوقل، خط بازی، الک ‌دولک و ... خاطرات شیرین بسیاری را برای دهه پنجاه و شصتی‌ها رقم می زد. امروزه با پیشرفت جوامع، زندگی‌های آپارتمانی، کوچه‌های پر تردد و ناامن، دیگر کودکان محل مناسبی برای تخلیه انرژی و لذت‌ بردن گروهی از اوقات‌ فراغت خود ندارند. شاید بعد از رایج‌ شدن بازی‌ کردن کودکان با گوشی، بسیاری از والدین از این که راهی برای سرگرمی فرزند خود پیدا  کرده بودند، خشنود بودند ولی به تدریج ساعت‌های طولانی که کودکان صرف تماشای ویدئو یا بازی با آن می‌کنند، نگرانی‌هایی را ایجاد کرد. هرچند قطع کامل این وابستگی امکان‌پذیر نیست، اما در ادامه می‌خواهیم به‌جای پرداختن به آسیب‌های آن که بارها درباره‌شان نوشتیم، به این سوال رایج والدین پاسخ دهیم که برای مدیریت این ماجرا چه باید کرد؟
 

   قانون زمانی تعیین کنید

قبل از شروع بازی کودک یک محدودیت زمانی را برای او مشخص کنید. مثلاً برای کودکان کوچک‌تر، از یک ساعت زنگ دار استفاده کنید و به او بگویید هر وقت ساعت زنگ خورد، باید دست از بازی بکشد. اگر او به قانون عمل کرد، او را تشویق کنید و اگر عمل نکرد، بدون عصبانیت و داد و فریاد به دلیل زیر پا گذاشتن قانون، بازی دفعه بعد او را لغو کنید. به‌ طور کلی بهتر است که گوشی تلفن‌همراه را در معرض دید کودک قرار ندهید.

    علت وابستگی کودک را پیدا کنید

کودکان ذاتاً پر جنب‌وجوش، فعال و پر انرژی هستند و از جست‌و‌خیز کردن و فعالیت‌های بدنی خسته نمی‌شوند. کودکی که به ‌جای بازی‌های گروهی و پرتحرک وابسته به بازی‌ با گوشی می‌شود، منزوی و تنها بوده یا به دلیل اضطراب به این بازی‌ها پناه آورده است. گاهی والدین خود این عادت را در کودک ایجاد می‌کنند چرا که آن قدر درگیر کارها و فعالیت‌های روزمره خود هستند که ترجیح می‌دهند کودک سرگرم این بازی‌ها باشد و مزاحمتی برای آن‌ها ایجاد نکند. گاهی هم متاسفانه آن‌ها خود چنان به این وسایل وابسته‌اند که کودک به تقلید از آن‌ها دچار اعتیاد به ابزارهای الکترونیکی می‌شود

    بازی ‌های جایگزین داشته باشید

در ابتدا والدین باید سرگرمی مورد علاقه فرزند خود را پیدا کنند و سپس با توجه به شناخت روحیات و علایق فرزندشان او را به سمت بازی‌های گروهی و پرتحرک سوق دهند. هدف اولیه والدین باید سرگرمی و لذت کودک باشد و در کنار این لذت، اگر شرایطی فراهم شد، آموزش هم صورت گیرد. در این بین، نیازی به خرید اسباب‌بازی‌های گران‌قیمت نیست. حتی کودکانی که از اسباب بازی‌های فراوان و گران قیمتی برخوردارند، به ابزارهای ساده و کاربردی اطراف‌شان بیشتر توجه می کنند و علاقه نشان می‌دهند. برای مثال بازی بولینگ که هم برای بزرگ سالان جذاب است و هم کودکان، با استفاده از بطری‌های خالی آب یا نوشابه و یک توپ ساده می‌تواند ساعت‌ها کودک را مشغول کند و پرتحرک نگه دارد. توجه داشته باشید والدین فقط می‌توانند همبازی کودک باشند نه کسی که نوع و زمان بازی را مشخص می‌کند، این کودک است که شرایط و زمان بازی‌ها را به دست می‌گیرد و والدین باید حوصله به خرج دهند و با او همبازی شوند و اما چند پیشنهاد دیگر:
حداقل 2 ساعت حضور در پارک| برای کودکی که به طبیعت علاقه مند است، بهتر است شرایطی برای بازی در پارک یا محیطی بیرون از اتاق برایش مهیا کنید. به ‌یاد داشته باشید که فرصت کافی و مناسب را در اختیار او بگذارید. مثلاً بودن کودک در پارک کمتر از دو ساعت نیاز او را ارضا نخواهد کرد مگر این که کودک خود ابراز خستگی کند.

بادکنک

این وسیله مفرح به‌ عنوان ارزان‌ترین و در دسترس‌ترین ابزار بازی می‌تواند اوقات بسیار شاد و مفرحی را برای شما و فرزندتان و تنوع زیادی در نوع بازی‌های کودکان به‌ وجود آورد.

بازی های ‌گروهی ساده

بازی‌های گروهی ساده‌ای مثل وسط‌بازی یا قایم ‌باشک که حتی در خانه‌های کوچک هم قابل اجراست، لحظات پر از هیجان و شادی را برای کودک  فراهم می‌کند.

نکته پایانی

انتخاب نوع بازی به سن، جنس، هوش و محیط زندگی کودک بستگی زیادی دارد. با وجود این ، بازی در هر سن و شرایطی که انجام شود، منجربه شکوفایی روابط بین فردی و افزایش هوش و توانایی‌های یادگیری و خلاقیت فرد می‌شود.
نویسنده : سمانه تعلیم‌ دهنده| ‌ کارشناس ‌ارشد مشاوره ‌توان بخشی