منافع ملی در خطر تنش‌های خارجی
باید درهای صلح و دیپلماسی مقتدرانه را باز كنیم
دنیای قلم - جعفر گلابی : تنش در روابط خارجی ایران خصوصا از سوی اروپا رو به ازدیاد است. ماجرای سفر رییس‌جمهور چین به عربستان كه واقعا یك معضل شد و روابط با این كشور را زیر سوال و ابهام قرار داد، در شمال غرب جمهوری آذربایجان تحركاتی از خود بروز می‌دهد كه بوی دوستی و همكاری را به مشام نمی‌رساند، عراق از اقدام حساسیت‌برانگیز تحریف نام خلیج‌فارس از عذرخواهی طفره رفت، رییس‌جمهور كره‌جنوبی اقدامی شبیه چین انجام داد و در مجموع بعید می‌نماید كه همه این فعل و انفعالات تصادفا با فاصله زمانی كمی صورت گرفته باشند. با همه اینها امید است كه پرده‌های دیگری از تشنج در روابط خارجی ظهور پیدا نكند و ما در پیك امواج ضدایرانی اغیار قرار داشته باشیم.
اگر این تحركات فاقد اثرات سیاسی و حداقل اقتصادی بودند، می‌شد از كنار آنها عبور كرد و خیال آسوده داشت ولی می‌دانیم كه همه رویدادهای تند دیپلماتیك و سیاسی دارای تبعات منفی اقتصادی هستند و اثر آنها را روی نوسانات توفانی نرخ ارز مشاهده می‌كنیم. هر چند در حال حاضر هم ما در تحریم‌های گسترده امریكا قرار داریم و از این جهت چیز دیگری برای تحریم باقی نمانده است ولی با ادامه این روندهای مخرب حتی دور زدن تحریم‌ها هم مشكل می‌شود. تورم بالای 45 درصد فشار بسیار سنگینی به اقشار جامعه خصوصا محرومان و دهك‌های پایین اجتماع وارد می‌كند و اگر مجموع روابط خارجی باز هم روند نزولی خود را طی كند و روی معیشت مردم اثرات منفی جدید بگذارد، معلوم نیست به كدام سو رهسپار خواهیم شد؟
افراطی‌ترین دولت اسراییل روی كار آمده و تمركز خود را روی فشار بر ایران قرار داده است، در این میان براندازان خارج‌نشین موقعیت را مناسب یافته و زمینه را برای تسهیل ایران‌ستیزی فراهم و حتی برخی از آنها بی‌شرمانه از حمله نظامی به ایران دفاع می‌كنند. شاید برخی ایرانیان مقیم خارج ندانند و ناخواسته وارد این بازی شده باشند ولی آنها كه نان این شرایط را می‌خورند و موقعیت خود را نزد مخالفان یكپارچگی ایران بالا می‌برند دقیقا متوجه امور هستند و خوب می‌دانند كه با اعمال‌شان قبل از اینكه ضربه‌ای به جمهوری اسلامی زده باشند به كشور و خصوصا معیشت مردم لطمه وارد می‌كنند كه جا دارد مستقلا در این زمینه بنویسیم و به افشای تبعات ضد مردمی تحركات این دسته از فارسی‌زبانان بپردازیم.
اما كاملا روشن و بارها گفته شده است كه اصل و اساس تحولات در هر كشوری از درون آن كشور نشات می‌گیرد و ما اگر بخواهیم همه ضدیت‌ها و دسیسه‌های ضد ایرانی را با شكست مواجه كنیم ریش و قیچی دست خودمان است و از همین جا می‌توان زمینه تهاجمات را از بین برد. به تعبیر دیگر اگر این همه مدعی كوچك و بزرگ پیدا كرده‌ایم به واسطه خطاهای بزرگی است كه در داخل صورت گرفته كه عده‌ای تحت هیچ شرایطی حاضر به عدول از مشی خسارت‌بار خود نیستند. انتخابات درخشان دوم خرداد باعث شد كه گروه رجوی حتی از سوی امریكا در لیست سیاه تروریست‌ها قرار بگیرد ولی حالا مجموع حوادث به این سمت رفته است كه افزون بر خروج این گروه منفور از لیست تروریست‌ها به سركرده‌اش تریبون می‌دهند و اتحادیه اروپا هم می‌رود تا نیروی مسلح یك كشور مستقل را مورد تحریم قرار دهد.
كاش در مذاكرات شورای نگهبان پیرامون ردصلاحیت كاندیداهای مجلس و ریاست‌جمهوری یك كارشناس بی‌طرف سیاست خارجی را فرا می‌خواندند و راجع به برگزاری آن‌گونه انتخابات از او پرس وجو می‌كردند. آیا این میزان از ردصلاحیت‌ها كه حتی افرادی چون علی لاریجانی از آن مصون نماند، منافع ملی را در خطر نمی‌اندازد و به تیز شدن شمشیر ایران‌ستیزان منجر نمی‌شود؟ از یك كارشناس مورد وثوق جامعه‌شناس می‌پرسیدند كه انتخابات غیررقابتی و حداقلی با امید مردم نسبت به آینده و شنیدن صدای‌شان از سوی مسوولان چه خواهد كرد؟ نارضایتی‌ها را به كدام سو می‌برد؟ یك اقتصاددان دلسوز و حتی همسو با اذهان خود را به مذاكرات فرا می‌خواندند تا با عدد و رقم نشان‌شان دهد كه چگونه ردصلاحیت‌ها می‌تواند با نرخ ارز ارتباط برقرار كند و حتی آن را تا 44 هزار تومان بالا ببرد؟ در مسائل دیگر از جمله جانباختن غمگنانه مهسا امینی و ده‌ها مساله ریز و درشت دیگر هم اگر جایگاه كارشناسی واقعی رعایت شود و نظرات علمی و نه سلیقه‌ای و جناحی حداقل شنیده شود چه بسا چاره كار قبل از حادثه دیده شود و گره‌ها با دندان باز نشوند. در هر حال اكنون كه دیپلماسی كشورمان در اوج انفعال عملا زمینه برای فعالیت ندارد و امكانی برای عقب راندن هجمه‌های گوناگون نمی‌یابد هیچ راهی جز رجوع به مردم و كسب رضایت آنها و ایجاد امید واقعی و جلب اعتماد آنها نمی‌تواند كشور را بیمه كند.همه واحقوق بشرای بیگانگان جز با هدف امتیاز گرفتن نیست، پس چه بهتر كه این امتیاز را ابتدا به مردم خودمان بدهیم، بعد درهای صلح و دیپلماسی مقتدرانه را هم باز كنیم.رییس قوه قضاییه گفتند می‌خواهیم مردم را خوشحال كنیم، حبذا لطفا آغاز كنید، در كسب رضایت مردم گشاده‌دستی كنید و سرعت به خرج دهید كه هیچ جای دوری نمی‌رود و انواع راه‌های آن را بلدید.آزادی هر یك از زندانیان كلی خوشحالی می‌آورد كما اینكه هر محدودیتی سرمایه‌ای برای كار و فشار بیگانگان فراهم می‌كند.