نگاهی به نقش آفرینی متفاوت شهاب حسینی در سریال پوست شیر

دنیای قلم -مائده کاشیان : شهاب حسینی در سال‌های اخیر، چه در سینما و چه در نمایش خانگی تجربه‌های ناکامی را از سر گذرانده است. همکاری‌های این ستاره با کارگردانان جوان و فیلم سازان تازه‌کار در سینما توفیقی نصیب او نکرد و حضور دوباره حسینی در نمایش خانگی با برنامه «همرفیق» نیز برای او، بازگشت موفقی به عرصه اجرا نبود. فیلم «مست عشق» اثر حسن فتحی و نقش شمس تبریزی، تنها امید برای درخشش دوباره شهاب حسینی در سینما بود، اما اختلاف صاحبان ایرانی و ترکیه‌ای فیلم و همچنین وقفه‌ای که شیوع ‌کرونا در تولید این اثر به وجود آورد باعث شد «مست عشق» مسیر طبیعی تولید را طی نکند. انتشار سریال «پوست شیر» در اواخر شهریور و شروع خوب آن، نشان داد این مجموعه همان اتفاقی است که شهاب حسینی در این مقطع، به آن احتیاج داشت.

یک افول 7 ساله

در نیمه دهه 90(1394) و در حالی که شهاب حسینی یکی از ستاره‌های مهم سینما بود و با «شهرزاد» در دوره موفقیت قرار داشت، ناگهان با فیلم اسکاری «فروشنده» و کسب جایزه در جشنواره فیلم کن، به نوعی تغییر مقیاس داد و از یک ستاره داخلی سینما به یک چهره بین‌المللی تبدیل شد. او در همان سال در «برادرم خسرو» نیز درخشید، اما پس از آن به نظر اشباع شد و گویی انگیزه کافی را برای درخشش جلوی دوربین نداشت.

سپس به تجربه‌های متفاوت رو آورد و همزمان با تهیه‌کنندگی فیلم‌های کارگردانان جوان و فیلم‌اولی، با تأسیس یک شرکت تولید فیلم در آمریکا، به تهیه‌کنندگی فیلم‌های سینمایی پرداخت. از آن زمان تا به امروز، «مست عشق» تنها فیلم مهم او نیز نمایش داده نشد تا رخوت هفت ساله این ستاره سینما ادامه داشته باشد. او در این دوران آثاری مانند «غلام» و «اولین برف» را در خارج از کشور بازی کرد که جز تجربه‌های بین‌المللی، چیزی به کارنامه‌اش نیفزودند. فیلم‌هایی مانند «طلاخون»، «نبات»، «هزارتو» و «شین» نیز که در ایران نمایش داده شد، به ‌رغم برخی ارزش‌های شان و در حالی که شهاب حسینی در آن‌ها همواره کف استاندارد بازیگری خود را رعایت می‌کرد، در مقابل چیزی که از این ستاره سینما در ذهن مخاطبان بود و کارنامه چشمگیر او در سال‌های قبل، آثار ویژه‌ای نبودند.

نتیجه آن شد که به نظر می‌رسید شهاب حسینی به پایان رسیده و از آن هنرپیشه درجه‌یک سینما که نقش‌های سخت و پیچیده‌ای مانند «عماد» در «فروشنده»، «حجت» در «جدایی نادر از سیمین» و «رضا» در «حوض نقاشی» را بازی می‌کرد، جز سایه‌ای باقی نمانده است؛ تا این که به «پوست شیر» رسید.

پلیس جذاب و هوشمند

پس از سریال «شهرزاد»، شهاب حسینی با سریال دیگری در نمایش خانگی دیده نشد، تا این که مجموعه «پوست شیر» به کارگردانی جمشید محمودی به غیبت او در این مدیوم پایان داد. این سریال پلیسی – جنایی ابتدا برشی از زندگی شخصیتی به نام «نعیم» با بازی هادی حجازی‌فر را نشان داد و با روایت مختصری از زندگی این کاراکتر، وارد ماجرای جنایی قصه شد. قتل عجیب «ساحل» دختر «نعیم»، پای پلیس را وسط می‌کشد و شهاب حسینی در نقش سرگرد «محب مشکات» وارد ماجرا می‌شود. حسینی در این مجموعه نقش پیچیده و پرچالشی برعهده داشته است. «محب» دختر کوچکش را در یک پرونده قتل‌های سریالی از دست داده و تارک دنیا شده است، اما تجربه مشابه «نعیم» و نیاز به حضورش در حل پرونده باعث می‌شود او درخواست مسئولان بالادستی را بپذیرد. این شخصیت پلیس زیرک و هوشمندی است، زیاد حرف نمی‌زند و بیشتر عمل می‌کند، در برخورد با نیروهایش قاطع و جدی است و تجربه فراوانش در برخورد با مجرمان و متهمان، از او ماموری زرنگ و هوشیار ساخته است. این ویژگی‌ها در کنار هم باعث شده نقش شهاب حسینی مهم و کنجکاوی‌برانگیز باشد.

یک انتخاب درست، بازی خوب

شهاب حسینی به عنوان بازیگر، از پس ایفای چنین نقش ویژه‌ای برآمده اهمیت کاراکتر او را کامل کرده است. او بُعد افسرده و احساسی شخصیت «محب» تحت تاثیر قتل دخترش را به درستی در حالت چهره خود نشان می‌دهد. غمی که در چشمان او پنهان شده است به مخاطب یادآوری می‌کند «محب» همان شخصیت افسرده‌ای است که در ابتدای سریال معرفی شد.

اگرچه که این کاراکتر پلیس است و در مواجهه با خانواده مقتول نباید احساساتی شود، اما «محب» به نوعی با «نعیم» همدرد است، بنابراین شرمندگی و کلافگی‌اش در برخورد با این شخصیت قابل درک است. شهاب حسینی هنگام دیدار با «نعیم»، تلاش «محب» برای سرکوب کردن احساسش را در چهره خود نشان می‌دهد، او در خلوت خود رنجی را که از قتل دخترش همچنان همراه اوست و با ماجرای «ساحل» برایش یادآوری می‌شود، به خوبی بروز می‌دهد و هم‌حسی مخاطب را برمی‌انگیزد. «پوست شیر» انتخاب درستی است که توانایی شهاب حسینی در بازیگری را به مخاطبان یادآوری می کند و باعث شده این ستاره پس از مدت‌ها دوباره احیا شود.