مروری بر یک پرونده مطبوعاتی قدیمی

دنیای قلم -چند روزی است  بابت تهیه مطلبی مشغول مطالعه مجموعه چهار جلدی کتاب " اسناد و پرونده های مطبوعاتی ایران دهه هشتاد" هستم. راستش یک مورد از پرونده‌ها برایم جالب بود که آن را با شما به اشتراک می گذارم. 
سال هشتاد و دو  برای مدیر مسئول نشریه صنعت سینما به دلیل چاپ عکس لاله اسکندری در جلد نشریه و به اتهام  استفاده ابزاری از تصویر زن و درج تصویر خلاف عفت و اشاعه فحشا، پرونده مطبوعاتی تشکیل می شود. 
بازپرس وقت  درخصوص اتهام استفاده ابزاری از تصویر هنرپیشه مذكور، ضمن انطباق موضوع با بند 10 ماده 6 و تبصره 7 ماده 9 قانون مطبوعات و مستندا به ماده 30 قانون اصلاح تشكیل دادگاه‏های عمومی و انقلاب، قرار مجرمیت صادر کرد و در خصوص اتهام دیگر مدیر نشریه  دایر بر اشاعه فحشا و جریحه‏ داركردن عفت عمومی از طریق چاپ عكس نظر به این‏كه دلیل قانع‏ كننده‏ای كه حكایت از قصد و سوءنیت متهم به اشاعه فحشا و جریحه‏ داركردن عفت عمومی باشد، ملاحظه نکرد و در نظر خود نوشت: عمل واحد صرفا تحت یكی از عناوین جزایی قابل تعقیب كیفری و مجازات است و با تطبیق عمل متهم با عنوان جزایی، استفاده ابزاری از افراد در تصاویر و فقد عنصر روانی متهم در خصوص بزه انتسابی اخیر قرار منع تعقیب صادر می شود. 

پرونده با صدور کیفر خواست به دادگاه رفته و اعضای هیات منصفه مدیر مسئول را مجرم ولی مستحق تخفیف می دانند. دادگاه مدیر نشریه را بابت استفاده ابزاری از تصویر زن به پرداخت یك میلیون ریال جزای نقدی محكوم می کند.

با اعتراض مدیر مسئول پرونده در دیوان عالی کشور مطرح  و قضات دیوان نظر میدهند:  با توجه به تحقیقات انجام‏ گرفته و ملاحظه مجله مستند صدور رأی و با عنایت به این‏كه اظهارات مدیرمسؤول نشریه در مورد این كه استفاده از تصویر روی جلد به منظور استفاده فرهنگی بوده و نه ابزاری، موجه به نظر نمی‏رسد و با توجه به این‏كه تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه در حدی نیست كه رأی صادره را مخدوش نماید با رد تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه مستندا به بند «الف»ماده 265 قانون آیین دادرسی دادگاه‏های عمومی و انقلاب در امور كیفری رأی صادره ابرام می‏گردد.