بنیس؛ روستایی بدون بیکار و بی‌سواد در قلب آذربایجان شرقی
در دامنه‌های کوه میشو و در فاصله ۶۵ کیلومتری از تبریز، روستای بنیس با جمعیتی تحصیل‌کرده و اشتغال کامل، به الگویی از توسعه پایدار روستایی در کشور تبدیل شده است. جایی که دانشگاه، کارخانه، مراکز درمانی و امکانات کامل شهری در کنار طبیعت زیبا، مهاجرت معکوس را ممکن کرده‌اند.
دنیای قلم - روستای بنیس در شهرستان شبستر، نه‌تنها یکی از مناطق پیشرفته روستایی در آذربایجان شرقی است، بلکه نمونه‌ای کم‌نظیر در سطح ملی به شمار می‌رود؛ جایی که بیسوادی و بیکاری سال‌هاست جایی ندارد و به لطف مشارکت مردمی و کارآفرینی محلی، مسیر توسعه‌ای پایدار و هدفمند را طی می‌کند.
این روستا با امکاناتی مانند جاده آسفالته، آب، برق، گاز، مخابرات، درمانگاه‌های مجهز، ۱۵ مسجد، ورزشگاه ۱۲۰۰ نفری، استخر، مراکز آموزشی از کودکستان تا دانشگاه، فرهنگسرا و بانک، تفاوت چندانی با یک شهر کوچک ندارد. در سال ۱۳۷۵، بنیس از سوی یونیسف به عنوان "روستای سالم جهانی" معرفی شد و در سال ۱۳۷۸ نیز به عنوان روستای نمونه گردشگری توسط یونسکو شناخته شد.
یکی از مهم‌ترین افتخارات بنیس، تأسیس نخستین دانشگاه روستایی کشور است. دانشگاه پیام نور بنیس از سال ۱۳۸۲ فعال بوده و تاکنون بیش از ۱۵۰۰ دانشجو از آن فارغ‌التحصیل شده‌اند. این دانشگاه با برخورداری از آزمایشگاه‌های مجهز و مرکز رشد فناور، نقش مهمی در پیوند دانش و تولید ایفا می‌کند.
فعالیت اقتصادی مردم روستا بیشتر در حوزه صنایع غذایی، چاپ و تجارت کاغذ متمرکز است و بسیاری از برندهای معتبر کیک، کلوچه و شکلات کشور از این منطقه سرچشمه گرفته‌اند. خیرین بنیس نیز در توسعه زیرساخت‌ها و مراکز آموزشی نقش پررنگی ایفا کرده‌اند.
به گفته معصومه زاهدی، بخشدار مرکزی شهرستان شبستر، نرخ بیکاری در این روستا صفر است و بر خلاف دیگر مناطق روستایی، بنیس با کمبود نیروی کار مواجه است. او تأکید کرد که اغلب جوانان در واحدهای تولیدی محلی مشغول به کار هستند و بیسوادی نیز سال‌هاست که در این منطقه ریشه‌کن شده است.
بنیس اکنون نه‌تنها مقصد گردشگران علاقه‌مند به طبیعت و تاریخ است، بلکه به مقصد مهاجرت معکوس و کارجویان از استان‌های همجوار نیز تبدیل شده؛ روستایی که توسعه را از مدرسه آغاز کرده و با همت جمعی، به الگویی برای آینده روستاهای ایران بدل شده است.