دنیای قلم -سرپرست دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور گفته که بیشترین نوع کودک‌آزاری ناشی از غفلت است.
صدیقه معدنی| کارشناس ارشد روان‌‌شناسی : آن چه برخی والدین در فرزندپروری ناخواسته و از روی ناآگاهی درگیر آن هستند، غفلت از کودکان و بی‌توجهی به آن‌هاست. به تازگی، سرپرست دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در پاسخ به این سوال که براساس گزارش های موجود بیشترین نوع کودک‌آزاری مربوط به چه نوع بوده است؟ بیان کرد: «در دسته‌بندی کلی کودک‌آزاری، موضوع غفلت هم وجود دارد و بیشترین نوع کودک‌آزاری ناشی از آن است. شایع‌ترین نوع سوء رفتار با کودکان غفلت از نیازهای اساسی کودکان و بی توجهی به آن هاست.»(منبع خبر: ایسنا). در ادامه با این نوع از کودک آزاری که هرچند ناشناخته‌ترین آن ها محسوب می‌شود اما رایج‌ترین شان شده است، آشنا می شویم.
4 نوع مهم کودک‌آزاری عبارتند از:
۱- کودک‌آزاری جسمی، ۲- کودک‌آزاری جنسی، ۳- کودک‌آزاری عاطفی و ۴- غفلت و بی‌توجهی. غفلت و بی‌توجهی، الگوی پایدار ناتوانی در ارضای نیازهای اساسی کودک است به‌گونه‌ای که سلامت و بهزیستی جسمانی و روان‌شناختی کودک آسیب ببیند یا به خطر بیفتد. در موضوع غفلت و بی‌توجهی، والدین یا مراقبان کودک در واقع به وظیفه خود عمل نمی‌کنند. در حالی که بیشترین توجه به 2 دسته اول کودک‌آزاری معطوف است، شاید به این دلیل که این نوع سوءاستفاده‌ها جزو خشونت جسمی هستند، غفلت و بی‌توجهی شایع‌ترین شکل کودک‌آزاری است و بیش از ۶۰ درصد موارد بدرفتاری با کودکان را شامل می‌شود. بی‌توجهی به نیازهای اساسی کودکان، رسیدگی نکردن به خواسته‌های به حق آنان، بی‌توجهی به تعلیم و تربیت و پرورش کودکان، رها کردن آنان در جامعه و بی مسئولیتی والدین در قبال نحوه گذران اوقات فراغت کودکان از اشکال گوناگون غفلت و بی‌توجهی هستند.
انواع کودک‌آزاری ناشی از غفلت
غفلت و بی‌توجهی شامل 5 نوع است که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود. آگاهی والدین از این دسته‌بندی، کمک زیادی به کاهش آسیب‌های آن خواهد کرد.
بی‌توجهی جسمی| شامل ناتوانی در فراهم کردن غذا، پوشاک یا بهداشت کافی برای کودک است. مثلا پدر یا مادری که غذا دادن به کودک را به تاخیر می اندازد و گرسنگی طولانی را به وی تحمیل می‌کند و سوء تغذیه یا خوردن خوراکی‌های مضر را جدی نمی‌گیرد، درگیر یک نوع رایج از کودک‌آزاری شده است.
بی‌توجهی به سلامت و امنیت کودک| از قبیل بی‌توجهی به خطرات احتمالی در خانه، رانندگی بی‌محابا در حالی که کودک داخل خودرو است. خودداری یا تأخیر در تأمین مراقبت‌های بهداشتی لازم، نزدن واکسن، تنها گذاشتن کودکان در خانه بدون مراقب و... بی توجهی به امنیت و سلامت کودک محسوب می‌شود.
بی‌توجهی جنسی| سوءاستفاده جنسی، به هرگونه تماس و تعامل بین کودکان و مراقبان بزرگ‌سال اطلاق می‌شود که در آن از کودک با هدف تحریک جنسی فرد بزرگ‌سال سوءاستفاده می شود. بعضی از افراد فقط تجاوز را کودک‌آزاری جنسی می‌دانند که این‌طور نیست.
بی‌توجهی تحصیلی| شامل بی‌توجهی به ورود کودک به مدرسه و ادامه تحصیل او ، اجازه دادن یا بهانه‌تراشی برای غیبت‌های کودک از مدرسه، پیگیری نکردن دسترسی به خدمات لازم برای نیازهای تحصیلی ویژه کودکان و... .
بی‌توجهی عاطفی| شامل عاطفه و محبت ناکافی به کودک، قرار دادن کودک در معرض مشاجره های زوج ها، اجازه دادن به کودک برای استفاده از مشروبات الکلی یا موادمخدر، مداخله نکردن در رفتارهای ضداجتماعی کودکان، کوتاهی در فراهم آوردن حمایت‌های روان‌شناختی لازم و... .
از پذیرش کودک تا محبت و ارتباط چشمی
«مهارت‌های زندگی» و «فرزندپروری» یکی از موضوعات مهم برای پیشگیری از کودک‌آزاری است که باید در ترویج آموزش آن به والدین همت گماشت. آن چه به عنوان نکته آخر و برای پیشگیری از غفلت از فرزندان به والدین توصیه می‌کنم این است که کودک را همان گونه که هست، بپذیرند. همچنین توجه همدلانه به نیازهای جسمی و عاطفی وی داشته باشند و محبت خود را بی‌قید و شرط به فرزندان عرضه کنند و حتما از تماس چشمی و در آغوش گرفتن، فرزندان را محروم نکنند، چراکه تماس چشمی و در آغوش گرفتن، به فعال شدن سیستم پاداش مغز و افزایش صمیمیت و عاطفه در رابطه با فرزند منجر می‌شود.