نامه امیدبخش زن 107 ساله برای اطمینان خاطر مردم در دوران کرونا: "بهتر خواهد شد"
نانسی که همسر و دو فرزند خود را از دست داده و زندگی در دو جنگ جهانی را تجربه کرده است، تولد 107 سالگی خود را درحالی جشن گرفت که دنیا مملو از اندوه و استرس همه‌گیری کرونا است. او که سقوط‌های مالی، جنگ‌ها و همه‌گیری آنفولانزای اسپانیایی را در طول حیاتش دیده ، به مردم توصیه می‌کند در این روزهای سخت هوای هم را داشته باشند و به هم لبخند بزنند.
دنیای قلم_نانسی استوارت اهل کلونارد ایرلند است. او که دو جنگ جهانی را در طول زندگی خود شاهد بوده، از مردم جهان خواست در وانفسای کرونا از یکدیگر حمایت کنند. این زن سالخورده مردم را تشویق کرد تا به فکر هم بوده و با وجود همه گیری به هم لبخند بزنند. نانسی به مردم اطمینان داد که اوضاع بهتر خواهد شد.
شهروندآنلاین نوشت: نانسی که همسر و دو فرزند خود را از دست داده و زندگی در دو جنگ جهانی را تجربه کرده است، تولد 107 سالگی خود را درحالی جشن گرفت که دنیا مملو از اندوه و استرس همه‌گیری کرونا است. او که سقوط‌های مالی، جنگ‌ها و همه‌گیری آنفولانزای اسپانیایی را در طول حیاتش دیده است، به مردم توصیه کرده هوای هم را داشته باشند و به هم لبخند بزنند.
تصور کنید در یک بیماری همه‌گیر جهانی 107 ساله شوید
پیرترین زن ایرلندی تولد 107 سالگی خود را با نامه ای “الهام بخش” جشن گرفت تا به مردم ناامید و خسته از کووید19 اهمیت امیدواری و ابراز عشق به دیگران را توضیح بدهد.نامه نانسی را نوه‌اش لوئیز، در فیس بوک به اشتراک گذاشته و بیش از 43 هزار بار به اشتراک گذاشته شد.نانسی که علاوه بر مشاهده ویرانی دو جنگ جهانی در کشورش،در زندگی شخصی خود نیز تجربه‌های دردناک زیادی داشته به مردم جهان توصیه می‌کند که همه باید به این باور برسند “اوضاع بهتر خواهد شد.”
خلاصه ای از متن این نامه الهام بخش را در ادامه می خوانید: “نام من نانسی استوارت است و در شانزدهم اکتبر 1913 متولد شدم. آخر همین هفته 107 ساله می شوم. تصور کنید در یک بیماری همه‌گیر جهانی 107 ساله شوید. این قطعاً حتی برای من و تمام آنچه که تجربه کرده ام بسیار غیرمعمول است. من در کلونارد در شهرستان میث زندگی می کنم و بیش از 83 سال در خانه‌ام زندگی کردم.
شوهرم را در تصادف اتومبیل در سال 1989 از دست دادم ، و دختران دوقلویم را هم سالها بعد. مارگارت در سال 2007 بر اثر ابتلا به بیماری نورون حرکتی و آنه در سال 2010 از غصه مرگ خواهرش از دنیا رفتند. در طول سالها زندگی طولانی مدت روی این کره خاکی تمام دوستانم را از دست داده ام.اما بسیار خوش شانس هستم که هنوز سه دختر به نام های کاتلین ، مری و اولیو و یک پسر دارم به علاوه 84 نوه ، نتیجه و نبیره و ندیده.
در مرحله دیگری از نبرد با ویروس هستیم اما از پس این مشکل برمی آییم
امروز این نامه را می‌نویسم تا عشقم را برای شما بفرستم و دعا کنم. من در این نامه به شما کمک می کنم تا امید ، ایمان و اعتقاد پیدا کنید که در پایان همه چیز خوب خواهد شد.
ما در مرحله دیگری از نبرد با ویروس هستیم اما از پس این مشکل برمی آییم. مثل همه رویدادهایی که از روز تولدم در سال 1913 شاهد بوده‌ام، هر چقدر هم اتفاقات بدی افتاده باشد ، من زنده مانده‌ام. پس می‌توانیم زنده بمانیم و در سالهای آینده، به این روزها مثل خاطره‌ای دور نگاه کنیم.
ایمان داشتن به من در طول زندگی کمک زیادی کرد تا همیشه در مبارزه هایم با سختی‌های زندگی مثبت بمانم. از شما سپاسگذارم که ایمان خود را حف کرده‌اید و در این دوران سخت مقاومت می‌کنید.”
نانسی در نامه امیدبخش خود تعریف کرده که چگونه از ماه مارس به همراه نوه اش لوئیز در خانه قرنطینه شده و می‌داند قطع ارتباط با دنیای بیرون سخت است. آنها خودشان را در خانه سرگرم کرده‌اند، با پخت‌و‌پز و سرگرمی و دعا و نیایش، البته از طریق تلفن با بقیه اعضای خانواده خود در تماس هستند.
در این گذر سخت روزها باید مراقب همدیگر باشیم
نانسی مردم را ترغیب می‌کند به گفتگو با یکدیگر ادامه دهند. این کار به او در گذر از دوران سخت طی سالها کمک کرده است:”در این گذر سخت روزها باید مراقب همدیگر باشیم؛ نه تنها به خودمان بلکه به همه اطرافیانمان نیز بایدتوجه داشته باشیم. ”
این زن سالخورده مردم را به نگاه کردن و لبخند زدن ،حتی وقتی ماسک زده‌اند،تشویق می‌کند . زیرا لبخند در چشم‌هایشان دیده می‌شود و می‌تواند به کسانی که احساس ضعف و ناامیدی می‌کنند کمک کند تا مقاومت کنند. او معتقد است:”هیچ کار خیری هرگز بدون پاداش نمی‌ماند؛ تمام تلاش خود را بکنید تا خوب باشید.”