علت ایجاد «آرتروز آرنج» چیست؟

دنیای قلم_ مرتضی نخعی‌امرودی جراح شانه و آرنج: هرکدام از مفاصل بدن می‌توانند به آرتروز مبتلا شوند و آرتروز آرنج یکی از آنهاست. آرتروز آرنج معمولا افراد میانسال را درگیر می‌کند، در اثر ابتلا به این بیماری، غضروف مفصلی نرم‌تر و شکننده‌تر شده و کم‌کم شکاف‌هایی در آن پیدا می‌شود و به مرور زمان و با بدترشدن بیماری، قطعاتی از آن کنده می‌شود. وقتی بیماری آرتروز آرنج پیشرفت کند، قطعات بزرگ‌تری از غضروف‌های بین دو استخوان جدا شده و عملا تماس استخوان با استخوان اتفاق می‌افتد.

در صورت ابتلا به آرتروز، غضروف‌ها از بین می‌روند و استخوان بر روی استخوان حرکت کرده، خراشیده شده و باعث بروز درد می‌شود. به‌دنبال آن بیمار کم‌کم نمی‌تواند مفصل خود را حرکت دهد و بنابراین به مرور زمان دامنه حرکتی آرنج کمتروکمتر می‌شود و این امر باعث می‌شود که پس از گذشت زمان مفصل آرنج نتواند به‌طورکامل صاف‌وخم شود.

بیشتر بخوانید: سردی دست و پاها چه علت‌هایی دارد؟

نشانه‌های ابتلا به آرتروز آرنج

مهمترین نشانه ابتلا به آرتروز آرنج، ایجاد محدودیت حرکتی است. یعنی بیمار نمی‌تواند آرنج خود را به‌طورکامل صاف و یا آن را کامل خم کند. این محدودیت حرکتی معمولا همراه با درد است و گاهی اوقات هنگام گیرکردن استخوان‌ها برروی یکدیگر سروصداهایی به‌صورت خرت‌خرت‌کردن هم احساس می‌شود. بعضی اوقات نیز در صورت ابتلا به آرتروز آرنج قطعات غضروف شکسته‌شده بین دو استخوان دو طرف مفصل در برخی زوایا گیر می‌کنند و آرنج دچار قفل‌شدگی می‌شود و بیمار با کمی تکان‌دادن آن را آزاد می‌کند. معمولا مفصل که دچار آرتروز می‌شود مقداری نیز تورم در آن وجود دارد و از آرنج سالم بزرگ‌تر به‌نظر می‌رسد.

در اغلب موارد همراه آرتروز مفاصل، مقدار مایع مفصل نیز افزایش می‌یابد که در اصطلاح عامیانه به آن می‌گویند «مفصل آب آورده است». بنابراین افزایش مایع مفصلی خود یک بیماری جداگانه نیست و معمولا نشانه‌ای از سایر بیماری‌های مفصلی مانند آرتروز است. فردی که دچار آرتروز آرنج می‌شود، در هنگام انجام کارهای سنگین دچار درد در ناحیه آرنج شده و توان حرکت‌دادن این ناحیه نیز در برخی موارد وجود ندارد. عواملی مثل سن، انجام ورزش‌های سنگین، آسیب‌های وارده به آرنج و شکستگی یا دررفتگی‌های قبلی از عوامل مستعدکننده آرتروز هستند.

معمولا این بیماری در افرادی که کارهای سنگین دستی و نیز در ورزشکارانی که ضربات سنگین با دست می‌زنند مانند بوکسورها شایع‌تر است. راه تشخیص آرتروز آرنج در مرحله اول گرفتن شرح حال و معاینه است. اگر قرار باشد بیمار با جراحی درمان شود یا به مشکل دیگری غیر از آرتروز هم شک داشته باشیم از کارهای تشخیصی دیگر مانند m.r.i و سی‌تی‌اسکن نیز استفاده می‌کنیم.