جوانی هستم که به‌خاطر حسود بودنم، لذتی از زندگی نمی‌برم. تقریبا همه اطرافیانم از دوستانم بگیرید تا اعضای خانواده، متوجه ماجرا شدند و چند باری هم به شوخی و جدی گفتند که «حسود هرگز نیاسود». خودم هم می‌دانم که بدجور دارم در آتش حسادت به دیگران که خانه یا خودرو دارند یا ازدواج کردند، می‌سوزم. خسته‌ام. چه کنم؟