با حساسیت‌های ماندگار چه کنیم

دنیای قلم -یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهد شاید علت این‌که برخی حساسیت‌ها تا آخر عمر باقی می‌مانند در حالی که بقیه به مرور از بین می‌روند، به نوع خاصی از سلول‌های ایمنی مرتبط باشد.

به گزارش لایو ساینس، حساسیت‌ها از دیرباز برای دانشمندان معما بوده‌اند؛ آن‌ها دقیق نمی‌دانند چرا برخی افراد حساسیت دارند در حالی بقیه ندارند یا اصلا چرا حساسیت بروز می‌کند. دو پژوهش جدید که به‌تازگی منتشر شده است شاید به حل این معما کمک کند. این پژوهش‌ها که یکی روی کودکان و دیگری روی بزرگ‎سالان انجام شده است، شرح می‌دهد علت این موضوع نوع منحصربه‌فردی از سلول‌های ایمنی است که پیشتر ارتباط‌شان با بروز حساسیت شناسایی نشده بود.

این سلول‌ها معمولا نوعی پادتن موسوم به ایمونوگلوبولین جی (igg) تولید می‌کنند که در بروز حساسیت دخیل نیستند. اما یک زیرمجموعه این سلول‌ها در مواجهه با مواد حساسیت‌زا چه گرده گیاهان باشد، چه پرز حیوانات یا بادام‌زمینی، یک پادتن مرتبط با حساسیت موسوم به ایمونوگلوبولین ای (ige) تولید می‌کنند. ایمونوگلوبولین ای را معمولا سلول‌های پلاسما تولید می‌کنند که عمرشان کوتاه است و پادتنی که می‌سازند یک خط دفاعی فوری و موقت است.

به‌عنوان مثال، تصور می‌شود این پادتن‌ها به مقابله بدن با انگل‌ها کمک می‌کنند، اما در بحث حساسیت، سراغ پروتئین‌های بی‌ضرر می‌روند. سلول‌هایی که به‌تازگی شناسایی شده‌اند نوعی سلول حافظه بی محسوب می‌شوند که معمولا ویروس‌ها و باکتری‌ها را به خاطر دارند و هنگام مواجهه با این مهاجمان ایمونوگلوبولین جی تولید می‌کنند. اما اکنون، دانشمندان زیرمجموعه‌ای از سلول‌های حافظه بی را شناسایی کرده‌اند که مواد حساسیت‌زا را به خاطر می‌سپرند و ایمونوگلوبولین ای تولید می‌کنند. این سلول‌ها مانند سلول‌های پلاسما عمرشان کوتاه نیست و تا مدتی نامعلوم در بدن باقی می‌مانند تا سال‌ها یا احتمالا کل عمر. پژوهشگران می‌گویند این یافته‌ها به تولید داروها یا آزمایش‌های جدید حساسیت‌ کمک می‌کند تا بررسی شود آیا احتمال دارد حساسیت دوران کودکی تا بزرگ‌سالی باقی بماند.