خالص‌سازی در دانشگاه‌ها نتیجه عكس می‌دهد

دنیای قلم -پیروز حناچی : اخراج اساتید دانشگاهی در روندی مستمر ادامه دارد، قشری كه در همه جوامع به عنوان سرمایه‌های نامشهود توسعه از آنها نام برده می‌شود.

اساتیدی كه اسامی آنها در رسانه‌ها منتشر می‌شود، همگی در زمره دوستداران ایران و حتی برخی از آنها ذیل زحمتكشان نظام قرار دارند؛ اما حتی اگر فرض كنیم كه برخی اساتید نظر مخالفی با قرائت رسمی هم داشته باشند، باید زمینه مناسب برای حضور و فعالیت آنها فراهم شود، چراكه دانشگاه‌ها محل ضرب آرا و بحث و تبادل نظر است.

اگر نظرات موافق و مخالف وجود نداشته باشد و همه اساتید و دانشجویان در یك جهت فعالیت كنند، اساسا رشد و پیشرفتی حاصل نمی‌شود. این روند به خصوص درباره علوم انسانی شامل ادبیات، جامعه‌شناسی، علوم سیاسی، حقوق، الهیات و... مهم و حیاتی است. یاد می‌كنم از مرحوم شهید مرتضی مطهری زمانی كه كتاب علل گرایش به مادی‌گری را می‌نوشت مانند یك انسان كمونیست، دیالكتیك و اعتقادات الحادی را توضیح می‌داد و ابعاد گوناگون آن را تشریح و مانند انسانی محقق دلایل خود را در رد گزاره‌های مطرح‌شده بیان می‌كرد. اگر همه در دانشگاه‌ها یك نوع فكر كنند و یك نوع حرف بزنند دچار پژمردگی و مرگ می‌شوند. تحمل نظرات مختلف در دانشگاه‌ها نشان‌دهنده هوشمندی یك حاكمیت است.

چهره‌هایی مانند آقای عارف هم درباره برخی روندها در دانشگاه‌های كشور موضوعاتی را بیان كرده و خواستار حفاظت از نخبگان شدند. روند یك دست‌سازی در دانشگاه‌ها نتیجه عكس خواهد داد و به هیچ عنوان منتج به نتیجه موردنظر برخی افراد و جریانات سیاسی نمی‌شود. ضمن اینكه نتیجه مستقیم این نوع تصمیمات در تنزل كیفیت آموزش و پژوهش كشور موثر خواهد بود. نحله‌ها و تیپ‌های مختلف اساتید در رشته‌های مختلف اساسا باید با هم تفاوت داشته باشند. دقیقا مانند حوزه‌های علمیه كه افراد و آیات عظام با هم بحث طلبگی دارند و گاهی اوقات نظراتی كاملا متفاوت و متضاد با هم دارند. این روندی پسندیده در محیط‌های علمی، حوزوی و دانشگاهی است و محروم كردن جامعه از آن در فضای توسعه كشور اثر نامناسب خواهد داشت.