آیا درباره زندگی مشترک با دوستان درد دل کنیم؟

دنیای قلم -یک روانشناس با اشاره به زوجینی که درباره اختلافات زناشویی خود با دوستان و رفقا درد دل کرده و راهکارهای غیر کارشناسانه آنها را در زندگی مشترک اجرا می‌کنند هشدار داد: در چنین شرایطی معمولا دوستان، مسائل پیش آمده بین زوجین را از دید غیر کارشناسانه خود بررسی کرده و راهکارهایی ارائه می‌دهند که ممکن است زندگی مشترک را خراب کند.

گوهر یسنا با تاکید بر اینکه زوجین نباید درباره مسائل پیش آمده در زندگی مشترک با والدین، خواهر و برادر و حتی دوستان خود درد دل کرده و از آنها راهکار دریافت کنند، اظهار کرد: وقتی زن و شوهر مسائل پیش آمده در زندگی مشترک را با دوستان خود مطرح می‌کنند امکان آسیب دیدن رابطه مشترک بالا می‌رود چراکه ممکن است دوستانی که برای درد دل کردن انتخاب کرده‌اند ایمن نبوده و به هنگام شنیدن مشکلات زوجین جانب دارانه نظر داده و یا یک سویه از دوست خود طرفداری کنند.

به گفته این روانشناس، از سوی دیگر بعضا زوجین برای درد دل کردن دوستان مجردی را انتخاب می‌کنند که با شنیدن اختلافات زناشویی افراد، منطبق بر بینش خود که در زندگی متاهلی به کار نمی‌آید به افراد راهکار ارائه می‌دهند و چون سطح ارتباطی دوستان مجرد و زوجین متاهل متفاوت است راهکارهای ارائه داده شده مشکلاتی را در زندگی مشترک ایجاد می‌کند.

وی ادامه داد: بعضا زوجین دوستانی را برای درد دل کردن انتخاب می‌کنند که فرهنگ، خانواده و نوع زندگی متفاوتی نسبت به خود دارند و راهکارهای آنها زندگی زوجین را خراب می‌کند. از این رو همواره توصیه می‌کنیم زوجین نه با خانواده و نه با دوستان و خواهر و برادر خود درباره اختلافات و مسائل زندگی مشترک صحبت نکنند.
انزانی در بخش دیگر سخنان خود با بیان اینکه تمامی افراد در دوران کودکی تا به هنگام ورود به مدرسه، اولویت را به هم صحبتی با والدین اختصاص می‌دهند، درباره چرایی احساس صمیمیت بیشتر با دوستان در قیاس با والدین و نهایتا مطرح کردن مسائل زندگی مشترک با دوستان و گرفتن راهکار از آنها، توضیح داد: به طور کلی اگر تا قبل از سه سالگی دلبستگی میان فرزند و مادر ایمن بوده و مادر پاسخگوی نیاز فرزند خود باشد، فرزند صمیمیت زیادی را با والدین و به ویژه مادر احساس می‌کند. در غیر این صورت فرزند دچاردلبستگی نا ایمن به شکل اجتناب از والدین و یا دلبستگی نا ایمن دوسو گرا (گاهی اجتناب و گاهی صمیمت) می‌شود که در ارتباطات آینده او با دیگران اثر گذار خواهد بود.

این روانشناس همچنین این را هم گفت که وقتی فرزندان وارد مدرسه و گروه همسالان می‌شوند، ارتباط بین آنها با والدین کمرنگ شده و این امر در دوران نوجوانی به اوج خود می‌رسد چراکه نوجوانان به دنبال کسب هویت هستند و در این مقطع زمانی احساس همدلی و درک شدگی بیشتری از سوی هم‌سالان دارند و راهکارهای همسالان به نظرشان منطقی‌تر می‌آید.

وی معتقد است که چون والدین به هنگام تولد هر فرزند و در سال‌های متفاوت، احساس و افکار متفاوتی داشته و سبک تربیتی و پرورشی متفاوتی را برای هر فرزند در پیش گرفته‌اند، خواهر و برادرانی که در یک محیط خانوادگی متولد شده‌اند خصوصیات متفاوتی دارند و از این رو نمی‌توان توقع داشت فرزندان به جای درد دل کردن با دوستان، با خواهر و برادرهای خود درد دل کنند چراکه ممکن است سطح صمیمیت فرزندان با دوستان بیشتر از خواهر و برادرهایشان باشد.

انزانی در پایان سخنان خود تاکید کرد: به هیچ عنوان نباید زوجین مسائل زندگی مشترک خود را با خانواده، خواهر و برادر و یا دوستان خود مطرح کنند. ممکن است مشکل زوجین پس از مدتی حل شود اما خانواده و دوستان همچنان تصویری بد از زوجین و برخوردهای سوءگیرانه نسبت به همسران داشته باشند و تا مدت‌ها این تصور در ذهن آنها باقی بماند بنابراین در این شرایط استفاده از کمک مشاوران و روانشناسان می‌تواند بسیار راهگشا باشد.