بدیهی است كه در فضای مجازی و رسانه‌های فارسی كه می‌خواستند و می‌خواهند برای انقلاب ژینا بستر تازه‌ای بیابند، دم به دم بر آتش ماجرا بنزین پاشیده‌اند. آن طالب را نماد كل روحانیت و حاكمیت ظالم معرفی كردند و آن خانم را نماد تمام ملت مظلوم ایران!

به نظرم آمد داستان احزاب در كشور ما شبیه همان شهرداری استانبول و تغییر كاربری فلكه محله سلطان احمد به روایت عزیز نسین است.

گرچه رشید رضا از قول امام محمد عبده روایت كرده است كه «ما دخل السیاسه فی شیئ الا افسده!» سیاست در هیچ امری وارد نشد، مگر آنكه آن را تباه كرد! برخی دولت‌ها و رهبران سیاسی از ظرفیت فوتبال برای مطرح كردن كشور و ملت خود بهره می‌برند.

روزی در یكی از دیدارهایم گلستان می‌گفت: «ادبیات باید از جنس زندگی باشد. این سخن یا ادعا ممكن است آسان به نظر برسد، اما در جهان آفرینش هنر و ادبیات آسان نیست

ما اكنون با افرادی رویارو هستیم كه معدل سنّی آنها حدود ۶۵ سال است. پیرزنان و پیرمردان كه از شكل یونیفرم آنها در پوشش و نیز یونیفرم آنان در روش و منش می‌توان سبك زندگی آنها را شناخت. این سبك زندگی چه مختصاتی دارد؟

هشتم شهریور همان سال شهادت رییس‌جمهور محمد علی رجایی و نخست‌وزیر محمد جواد باهنر اتفاق افتاد. سال شصت سال غریبی بود.