دنیای قلم -بیماری قارچ سیاه نوعی بیماری است که در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف بروز می‌کند.
این بیماری یکی از عوارضی است که مبتلایان به کرونا ممکن است با آن روبه رو شوند.
بیماری قارچ سیاه ، عفونت قارچی به دنبال مصرف کورتون یا دگزامتازون به وجود می‌آید که این روزها این دو دارو به عنوان درمان انتخابی ضدالتهابی برای بیماران مبتلا به کرونا در سراسر جهان استفاده می‌شود.
بیماری «قارچ سیاه» توسط گروهی از کپک‌ها به نام «موکورمیستس» ایجاد می‌شود که در سراسر محیط از جمله در خاک و گیاهان زندگی می‌کنند. «موکورمیستس» در بسیاری از کشورها، از جمله در آمریکا، استرالیا و هند دیده شده است.
با توجه به اعلام متخصصان، این نوع کپک‌ها معمولا از طریق سینوس وارد بدن افراد می‌شوند و در آنجا رسوب می‌کنند و می‌توانند به فضای سر بیمار راه پیدا کنند و هنگامی که سیستم ایمنی بدن افراد نمی‌تواند آنها را تحت کنترل درآورد، آنها به پایه مغز حمله می‌کنند و در آنجا یک مشکل واقعی به وجود می‌آورند که بسیار جدی است. البته بطور کلی، بدن قادر به دفع این آلودگی قارچی هست و تنها کسانی که دارای یک سیستم ایمنی بشدت ضعیف هستند، مثلا بیمارانی که پیوند عضو داشته‌اند یا بیماران سرطانی، احتمالا نمی‌توانند در برابر آن مقاومت کنند.
علائم «موکورمیستس» به قسمتی از بدن که قارچ در آن رشد می‌کند، بستگی دارد. از جمله علائم این عفونت قارچی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تب سرفه سینه درد تنگی نفس تورم در یک سمت صورت سردرد گرفتگی سینوس ضایعات سیاه رنگ روی پل بینی یا درون دهان شکم درد حالت تهوع و استفراغ خونریزی گوارشی خون در مدفوع اسهال
این بیماری بیشتر در بیماران مبتلا به دیابت کنترل نشده دیده می‌شود. بیماری دیابت به دلایل مختلف می‌تواند سبب تضعیف سیستم ایمنی بدن شود. از دیگر افرادی که در معرض خطر قارچ سیاه قرار دارند مبتلایان به سرطان یا بیماری‌های بدخیمی هستند که در آنها هم سیستم ایمنی بدن تضعیف شده است. افرادی که تحت پیوند مغز استخوان یا پیوند عضو قرار می‌گیرند نیز در معرض خطر ابتلا به قارچ سیاه هستند زیرا در بیمارانی پیوندی برای پیشگیری از دفع عضو پیوند شده (از سوی بدن فرد گیرنده پیوند)، داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی تجویز می‌گردد، به همین دلیل این افراد مستعد ابتلا به عفونت‌های فرصت طلب برای بروز عفونت‌هایی از جمله قارچ سیاه هستند. بنابراین بیماری عفونت با قارچ سیاه صرفا در بیمارانی که به هر علت دچار تضعیف سیستم ایمنی بدن می‌شوند رویت می‌شود.
مبتلایان دیابت و سایر گروه‌های در معرض خطر قارچ سیاه در محل‌های پر گرد و غبار نظیر اماکنی که در حال تخریب ساختمانی و ساخت و ساز هستند تردد نکنند تا مبادا هاگ‌های قارچ از طریق تنفس وارد بدنشان شود و اگر مجبور به حضور در چنین مکان‌هایی هستند از ماسک استفاده کنند. در مواردی که احتمال ابتلای پوستی وجود دارد نیز به افراد در معرض خطر توصیه می شود از کارهای ساختمانی، باغبانی، خاکبرداری، نظافت و جارو خودداری کنند و اگر ناگزیر به انجام این فعالیت‌ها هستند از وسایل حفاظت فردی مناسب استفاده کنند.
در صورت تشخیص موکورمایکوزیس، درمان باید بلافاصله با داروهای ضد قارچ تجویزی آغاز شود. دارو رشد قارچ را متوقف کرده، آن را نابود می‌کند و عفونت را کنترل می‌کند. دارو‌هایی که ممکن است برای درمان قارچ سیاه استفاده شود عبارتند از : آمفوتریسین B ایزاوکونازول پوزاکونازول این دارو‌ها از طریق تزریق درون سیاهرگی وارد بدن شده یا به صورت قرص مصرف می‌شوند. پزشک ممکن است روند درمان را با دوز‌های بالا از طریق تزریق درون سیاهرگی آغاز کند تا زمانی که عفونت کنترل شود که این نوع درمان می‌تواند چند هفته طول بکشد. سپس، روند درمان به استفاده از قرص تغییر یابد. اگر بیماری دارای عوارض جانبی مشکل‌ساز مانند معده درد، سوزش سردل، یا دشواری در تنفسی است، باید به پزشک خود اطلاع دهد. وی ممکن است قادر به تغییر برنامه درمان بیمار باشد. در موارد شدید، پزشک شما ممکن است عمل جراحی برای برداشتن بافت عفونی یا مرده را به منظور پیشگیری از گسترش قارچ توصیه کند. این ممکن است شامل برداشتن بخشی از بینی یا چشم بیمار شود که می‌تواند بر زیبایی فرد تاثیر بگذارد، اما برای درمان عفونتی تهدیدکننده زندگی بسیار مهم است.