دنیای قلم - این روزها در دو سریال «می‌خواهم زنده بمانم» و «زخمِ کاری»، دو شخصیت زن قدرتمند، سلطه‌گر و دورو دیده می‌شود که مورد توجه فراوان مخاطبان قرار گرفته‌اند. «زهره» در سریال «می‌خواهم زنده بمانم» و «سمیرا» در مجموعه «زخمِ کاری» با ویژگی های منحصر به فرد و جالب توجهی که داشته‌اند، مخاطبان را غافلگیر کرده‌اند. این دو شخصیت هرکدام در نوع خود به تناسب قصه، از جنبه فریبندگی، دسیسه‌چینی و قدرتمندی اشتراکاتی با یکدیگر دارند و بازیگران آن‌ها آزاده صمدی و رعنا آزادی‌ور در این سریال‌ها خوش درخشیده‌اند.
«زهره» زنی سنتی است که پدرش از مسئولان بانفوذ است. او احترام خاصی برای پدرش قائل است و به همسرش «امیر شایگان» علاقه فراوانی دارد. «زهره» از «امیر» حمایت کرده است تا پیشرفت کند و مقام و منصبی به دست بیاورد. این زن کنترل گری عجیبی بر «امیر» دارد و ناگهان متوجه خیانت همسرش می‌شود. «زهره» شخصیت آرامی دارد، اما هنگامی که از ماجرا باخبر می‌شود، طغیان می‌کند، منتها به شیوه خودش. او به جای احساساتی شدن یا بیان صریح موضوع، با همان قدرت و اعتماد به نفسی که از او سراغ داریم، کاری می‌کند که «امیر» لب به اعتراف باز کند و از کرده خود پشیمان شود! «زهره» به محض این که متوجه می‌شود «امیر» قصد دارد علاقه‌اش به «هما» را بازگو کند، غیرمستقیم او را تهدید می‌کند و در کمال آرامش و طمأنینه هشدار می‌دهد که دنیا را روی سرش خراب می‌کند! در نتیجه اجازه هیچ حرفی به «امیر» نمی‌دهد و او را وادار به کاری می‌کند که خودش می‌خواهد.
کار آزاده صمدی برای بازی در نقش «زهره» سخت بوده و به خوبی از پس آن برآمده. او با درک درستی که از این کاراکتر داشته، توانسته خشم پنهان او را در پس چهره آرام خود نشان بدهد و ترس و اضطراب از رفتارهای سیاستمدارانه و غیرقابل پیش‌بینی‌اش را در دل مخاطب و البته «امیر» بیندازد. صمدی برای نمایش وجهه منفی کاراکتر خود، هیچ حرکت اضافه یا اغراق شده‌ای انجام نمی‌دهد، او با چشم‌ها و لحن کلامش هر آن چیزی را که مخاطب باید از ابعاد پنهان شخصیت «زهره» کشف کند به او منتقل می‌کند تا باورش کند و سایه سنگین این شخصیت را روی زندگی «هما» و «امیر» احساس کند. البته که شخصیت «زهره» روی کاغذ هم جذاب بوده، آن قدر که آزاده صمدی دوست داشته به جای کاراکتر «شیوا» که به او پیشنهاد شده نقش «زهره» را بازی کند، اما نمی‌توان سهم بازی خوب صمدی را انکار کرد. این بازیگر در سال های اخیر انتخاب های ویژه‌ای نداشته. سریال «نهنگ آبی» و فیلم کمدی «زیر نظر» آخرین آثاری بوده‌اند که این بازیگر به واسطه آن‌ها دیده شده که هیچ کدام دستاوردی برایش نداشته‌اند. بازی در نقش «زهره» ،آزاده صمدی را احیا کرده و شانس مهمی برای او بوده است.
شخصیت «سمیرا» در سریال «زخمِ کاری» نیز ویژگی های مشترکی با «زهره» دارد. او در پشت پرده ،اتفاقات را طبق میل خودش می‌چیند، نقشه می‌کشد و خواسته‌هایش را به همسرش تحمیل می‌کند. «سمیرا» مانند «زهره»، از همسرش آدمی ساخته که جرئت مخالفت و سرپیچی از دستورات او را ندارد. این شخصیت به خوبی به مخاطب معرفی می‌شود. در شروع سریال می‌بینیم با بی‌رحمی خاصی اجازه نمی‌دهد همسرش «مالک» از وان پر از یخ بیرون بیاید و این شیوه را برای بی‌خوابی و حالت های عصبی او تجویز می‌کند. «سمیرا» نیز چهره آرامی دارد، اما در باطن خبیث و جاه‌طلب است، نقشه قتل می‌کشد و «مالک» را مجبور به انجام آن می‌کند. «سمیرا» آتش زیر خاکستر است و هنگامی که خشمش لبریز شود، همسرش را با داد و فریاد و کتک زدن تحقیر می‌کند.
رعنا آزادی‌ور تحکم و اقتدار کاراکتر خود را با نگاه سرد و نافذش نشان می‌دهد و خباثت این شخصیت را در خنده‌های شیطانی‌اش حفظ می‌کند. او در سکانسی که به تماشای لحظه قتل «ریزآبادی» نشسته، به خوبی آشفتگی درونی «سمیرا» و هراسی را که سراغ او آمده، با سیگار کشیدن عصبی و لرزش دستانش نمایش می‌دهد. او نیز مانند آزاده صمدی موفق می‌شود با بازی خوبش، کاراکتر خود را به عنوان شخصیتی پیچیده، غیرقابل پیش‌بینی و ترسناک به مخاطب بشناساند. هرچند که رعنا آزادی‌ور به تناسب شخصیتی که دارد، گاهی بازی برون گرایانه‌ای از خود به نمایش می‌گذارد، اما با کنترل و تسلط خوبی که بر بازی‌اش دارد، اغراق‌آمیز جلوه نمی‌کند. «سمیرا» نقش جذابی است و احتمالا در ادامه قصه با ابعاد دیگر کاراکتر او آشنا خواهیم شد. رعنا آزادی‌ور هم مانند آزاده صمدی، به تازگی انتخاب های مناسبی نداشته است و موقعیت مشابهی داشته‌اند. آزادی‌ور به واسطه انتخاب های ناموفقش به حاشیه رفته و فرصت بازی در نقش مهمی را به دست نیاورده بود، اما با بازی در «زخمِ کاری» توانسته بعد از مدت ها نام خود را بر سر زبان‌ها بیندازد و توجهات را جلب کند.