دنیای قلم_ دور از انتظار بود که روزی علی دایی اسطوره فوتبال ایران قصد ترک وطن کند اما ظاهرا این محال در حال تبدیل به واقعیت است. طی هفته‌های اخیر خبر احتمال حضور علی دایی در تیم اورتون انگلیس، به سوژه داغ رسانه‌های داخلی و برخی رسانه‌های معتبر خارجی بدل شده است و همگان در انتظار آن بودند تا با توجه به اینکه مالکیت باشگاه اورتون در اختیار یک شخصیت ایرانی به نام فرهاد مشیری است، واکنش علی دایی را به این خبرسازی‌ها بدانند؛ با اینکه برخی رسانه‌ها پیشنهاد اورتون را صرفا یک گمانه‌زنی یا شایعه خواندند اما خود علی دایی نیز این پیشنهاد را تایید کرد. دایی در توضیح پیشنهاد ارائه‌شده از سوی باشگاه اورتون گفته است: «بله، باشگاه اورتون به من لطف داشت که پیشنهاد همکاری داده است؛ در صورت فراهم شدن شرایط برای صحبت و مذاکره به انگلستان خواهم رفت تا ببینیم به چه صورت برای همکاری می‌توانیم به توافق برسیم.» او در عین حال گفت: «هیچ موقع به مهاجرت از ایران فکر نکرده و نمی‌کنم. خیلی وقت است که شرایط انجام این کار را هم دارم. اما هیچ‌وقت دوست ندارم این آب و خاک عزیز را به قصد زندگی در کشور دیگری ترک کنم. اما خب برای کار و به‌خصوص علاقه من که فوتبال است امکان دارد که به خارج بروم. مثل گذشته که برای بازی در بایرن مونیخ، بیله‌فلد، هرتابرلین یا برخی تیم‌های عربی، در خارج از کشورم زندگی کردم.» علی دایی در فوتبال ایران و آسیا یک برند ارزنده محسوب می‌شود و دوست و دشمن برای حفظ و نگهداری از این برند، اتفاق‌نظر دارند. دایی زبان تندی دارد، اما هیچ گاه از دایره منطق خارج نشده و بعید است فوتبال ایران به این زودی‌ها ستاره‌ای همچون او که در تحصیلات آکادمیک هم بالاترین سطوح را در بهترین دانشگاه کشور پشت سر گذاشته، تکرار کند. او می‌تواند به‌درستی یک الگو برای نسل آینده ورزش ایران و سفیری برجسته برای همه ایرانیان باشد و گرفتن این فرصت از میهن کار خردمندانه‌ای نیست. 26 آذر 1375، مرحله یک‌چهارم نهایی جام‌ملت‌های آسیا در امارات متحده عربی، ایران و کره‌جنوبی. دو حریف سنتی در این رقابت‌ها. در آن بازی نتیجه‌ای رقم خورد که خوشبین‌ترین اهالی فوتبال و فوتبال‌دوستان ایرانی هم تصور آن را نمی‌کردند. علی دایی آن روز چهار بار دروازه حریف را باز کرد تا اشک سرمربی چشم‌بادامی‌ها روی نیمکت، توجه همگان را به خود جلب کند. آن بازی و آن نتیجه سرآغازی شد برای حضور فوتبالیست‌های ایرانی در سطح اول فوتبال اروپا.
بارها شایعه خروج علی دایی از ایران منتشر شد مانند خرداد 90 که برخی سایت‌ها نوشتند: «علی دایی سرمربی فصل گذشته پرسپولیس از سال‌های دور کارهای مربوط به اقامت خود در آمریکا را انجام داد و هم‌اکنون شهروند این کشور به حساب می‌آید. در روزهایی که آتش اختلافات میان مایلی‌کهن و دایی شعله‌ور بود، مایلی‌کهن به انتقاد از حضور ورزشکاران در آمریکا پرداخت و در مصاحبه‌ای بلندبالا عنوان داشت اگر ما با آمریکا مشکل داریم به چه علت ورزشکارانمان برای رفتن به ینگه دنیا سر و دست می‌شکنند؟!» یا در خرداد 96 بود که ورزش سه مدعی شد: دایی که در دو هفته گذشته در کلاس مربیگری پروفشنال حضور داشت، فهرست بازیکنان مدنظر خود را به باشگاه داده و برای سفر عازم آمریکا شده است.» نشریه سان انگلیس چند روز قبل نوشته بود: «اورتــون آمــاده ارائــه پیشــنهاد هدایــت کاری بــه علــی دایــی اســت. مهاجــم سـابق بایــرن مونیــخ کــه عنــوان بهتریــن گلــزن ملــی تاریــخ جهــان را در اختیــار دارد، قهرمانــی بوندس‌لیــگا در ســال 1999 بــا بایــرن را بـه دسـت آورده و سـابقه حضـور در تیم‌هـای هرتابرلیـن و آرمینیــا بیله‌فلــد را در کارنامــه دارد» سـان در معرفـی علـی دایـی، بـه حضـور او بـه‌عنوان سـرمربی تیـم ملـی ایـران و شـش تیـم فوتبـال باشـگاهی ایــران اشــاره کــرد و در ادامــه نوشــت: خبرهــای رســیده از آلمـان نشـان می‌دهـد اورتـون مذاکـرات خـود را بـرای شــروع همــکاری بــا ایــن ســرمربی 51ســاله آغــاز کــرده اســت. علــی دایــی در حــال حاضــر مدیریــت کمپانــی شــخصی تولیــد پوشــاک ورزشــی‌اش را برعهــده دارد و آخریــن کار ســرمربیگری او بــه حضــورش در باشــگاه سـایپا برمی‌گـردد.
فعالیت فوتبالی علی دایی ضربه بزرگی به فوتبال ایران است اما چرا او قصد ترک وطن دارد. همگان از رفتاری که با او شد و نامهربانی‌هایی که در حقش روا شد خبر دارند. مشکلاتی که پیش‌تر در باشگاه سایپا برایش به وجود آوردند و دست آخر شایعاتی که خبر از محرومیتش در ایران می‌دهد، همگی می‌تواند انگیزه‌ای برای علی دایی برای رفتن به اورتون باشد. مرداد سال 88 بود که خبر رسید باشگاه نیوکاسل قرار است علی دایی را به‌عنوان سرمربی انتخاب کند؛ آن زمان یک بازرگان ایرانی مقیم امارات به نام سیروس محجوب قصد خرید باشگاه نیوکاسل را داشت و می‌گفتند گزینه اولش برای هدایت این باشگاه علی دایی است. اگرچه آن اتفاق میسر نشد ولی به نظر می‌رسد بی‌شباهت به شرایط این روزهای مدیریت در اورتون و جایگاه علی دایی در فوتبال دنیا نباشد؛ اینکه بالاخره دایی می‌تواند برای مدیران ایرانی در سراسر دنیا سودی چندوجهی داشته باشد. علی دایی ناراحت است؛ در ایران با او نامهربانی شده و می‌گویند دستور از بالا آمده که تیمی نداشته باشد. اینها همگی انگیزه لازم را به علی دایی برای رفتن می‌دهد ولی انگیزه کافی را نه! او پیش‌تر گفته فوتبال همه‌چیزش نیست؛ یعنی باید وضعیت خانواده‌اش را در نظر بگیرد و به غیر از آن، به کارهای بیزینسی که این روزها بعد از دوری‌اش از فوتبال راه انداخته بیشتر برسد.
او عاشق فوتبال است و می‌گوید: «به هیچ عنوان به پست و مقام‌های مدیریتی علاقه‌ای ندارم. از این مسائل فراری هستم. دوست دارم راحت و آزاد باشم. راجع به زندگی‌ام خودم تصمیم بگیرم. شما دیده‌اید که هیچ وقت خودم را وارد مجموعه‌ای نکرده‌ام که دیگران بخواهند برای روند کاری‌ام تصمیم‌گیری کنند. اینکه ساعت کاری مشخص داشته باشم که مجبور باشم، جایی پشت میز بنشینم. پشت‌میزنشینی با روحیات من سازگار نیست.» اما ظاهرا مسئولان فوتبال کشور قدر او را نمی‌دانند و تمایلی ندارند شهریار فوتبال ایران بر نیمکت سرمربیگری تیم ملی بنشیند. دایی می‌گوید: «ابتدای شروع به کار دولت فعلی پیشنهاد قبول پُست وزارت ورزش را داشتم. سه مرتبه هم با من در این خصوص صحبت شد. مدیران ای‌اف‌سی با من صحبت کردند که در انتخابات فدراسیون فوتبال شرکت کنم. اما شرایط ما به گونه‌ای نیست که علی دایی بتواند چنین پیشنهادهایی را بپذیرد. به همین دلیل من اصلا به این مسائل و ورود به مدیریت کلان ورزش و فوتبال فکر نمی‌کنم. دوست دارم آزاد باشم و برای وقتم خودم برنامه‌ریزی کنم.» حالا او می‌رود تا با هر شکست تیم ملی گفته شود: «کاش علی دایی بود!!!!»
منبع: آرمان ملی