دنیای قلم - شاهپور محمدی: به آخر سال نزدیك می‌شویم . نوروز امسال نیز مصادف شده است با ماه مبارك رمضان . این به معنای آن است كه اگر هزینه‌های عید و ایام نوروز برای قاطبه سینماگران در حالت عادی كمرشكن بود، هم اكنون مایحتاج مربوط به ماه مبارك رمضان هم به آن افزوده خواهد شد. یكی از وظایف اصلی خانه سینما و سازمان سینمایی كشور ایجاد رفاه لازم برای جامعه سینمایی كشور است كه سالیان سال است این موضوع به حاشیه رفته و معلوم نیست چه زمانی قرار است مدیران این بخش‌ها اندكی به خود آمده و با توجه به شرایط اقتصادی اهالی سینما، در این زمینه‌ها حركتی از خود نشان دهند. اگر مدیران سینمایی اندكی به خود زحمت می‌دادند، قطعا تا به امروز می‌توانستیم شاهد كارهای بزرگی باشیم. متاسفانه به اندازه‌ای كه به دنبال برگزاری جشن و جشنواره هستیم به وضعیت زندگی ولی‌نعمتان این جشن‌ها و فستیوال‌ها اهمیتی نمی‌دهیم. چرا سازمان سینمایی و خانه سینما كه از امكانات دولتی برخوردارند با كمك هم تا به امروز یك فروشگاه رفاهی برای اعضای خانه سینما تشكیل نداده‌اند تا حداقل بخشی از نیازمندی‌ها از این طریق تامین شوند؟ بارها این موضوع را رسانه‌ای كرده‌ایم كه هر سندیكایی در این كشور از یك تعاونی رفاهی برای اعضای خود برخوردار است، اما چرا سینماگران نباید از چنین امكاناتی برخوردار باشند؟ مدیران سینمای كشور پاسخ دهند كه چرا وضعیت رفاهی سینماگران از اولویت لازم برخوردار نیست و كی قرار است اقتصاد و معیشت و رفاه این طیف فرهنگساز جامعه به یك سرانجام مناسبی برسد؟ با وضعیت موجود باید گفت مدیران منتخب فرهنگی دولت یا به وظایف خود اشراف و احاطه ندارند؟ یا از مشكلات جامعه سینمایی كشور بی‌اطلاعند؟ یا زحمت برخی كارها را نمی‌خواهند متقبل شوند؟ یا دغدغه لازم را دارند و دست‌شان بسته است كه اگر چنین باشد قابل توجیه نیست و باید با تلاش بیشتر مكانیسم لازم را به هر شكل ممكن پیدا كنند.
یا حمایت‌های معیشتی ناچیز سالیانه و هراز گاهی صندوق هنر، خیال‌شان را از بابت تامین معیشت سینماگران راحت ساخته است! كه در هر حالت ذكر شده، زیر سوالند! خانه سینما پاسخ دهد كه چرا به عنوان یك سندیكای فعال عمل نمی‌كند؟ توضیح دهد كه موانع چنین حركت‌هایی چیست و كجاست و چرا انگیزه‌ای برای ایجاد چنین امكاناتی برای اهالی سینما در این خانه وجود ندارد؟ هر سندیكایی در این كشور، كم یا زیاد دارای یكسری امكاناتی است، چرا در خانه سینما از این‌گونه فعالیت‌ها خبری نیست؟ چرا اعضای این مجموعه صنفی كه بالغ بر ۶ هزار نفر عضو رسمی دارد، باید از یكسری امكانات معمولی و حداقلی مثل تعاونی مصرف رفاهی و غیره محروم بمانند؟ مشكل كار كجاست؟ هیات مدیره خانه سینما پاسخ دهند كه كار اصلی و مهم ایشان در این خانه چیست و در جهت رفاه اعضای این خانه كدامین كار مفید و چشمگیر را انجام داده‌اند؟ چرا سازمان سینمایی نه خود برای چنین حركت‌هایی پیشقدم می‌شود و نه خانه سینما را برای چنین كارهایی ملزم می‌كند و نه تعامل و همكاری بین این دو برای این‌گونه فعالیت‌ها دیده می‌شود. وقتی خانه سینما از سازمان سینمایی كشور بودجه می‌گیرد چرا به فكر اعضای خود نیست؟ چرا سازمان سینمایی به عنوان بالاترین مقام اجرایی دولتی به نحوه عملكرد این خانه نظارت نمی‌كند؟ چرا پرسشگری صورت نمی‌گیرد؟ چرا تعامل و همكاری تنگاتنگ با خانه سینما از طرف سازمان سینمایی كشور احساس نمی‌شود؟ اگر هم چنین همكاری‌هایی وجود دارد چرا در عمل دیده نمی‌شوند؟ وقتی حركتی در این زمینه‌ها از هیچ كس و هیچ بخشی دیده نشود، آیا به معنای این نیست كه چنین مفاهیمی برای مجموعه مدیریتی سینمای كشور اهمیت چندانی ایجاد نمی‌كند؟ هیات مدیره و سخنگوی خانه سینما و مسوول سازمان سینمایی به‌طور شفاف توضیح دهند كه چرا كاری برای ارتقای وضعیت زندگی اصحاب سینما صورت نمی‌گیرد؟ اگر هم موانع و محدودیت‌هایی برای چنین فعالیت‌هایی وجود دارد چرا با صراحت اعلام نمی‌كنند تا همگان از آن اطلاع پیدا كنند. خانه سینما یا سازمان سینمایی ملك و اداره و دفتر شخصی كسی نیست كه بخواهد در این زمینه‌ها كم كاری كند و مورد بازخواست قرار نگیرد. خانه سینما نباید فعالیت‌های خود را در حد صدور بیانیه‌های مختلف صنفی هر از گاهی محدود كند. وقتی تلاش و فعالیتی از سوی این دو واحد صنفی و سازمان دولتی در جهت رفاه سینماگران كشور كه اولویت مهم و امروز این قشر فرهنگی است، مشاهده نشود، پس حضور این عزیزان در پشت این میزهای مدیریتی چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ سكوت و بی‌تفاوتی و كم توجهی مدیران فرهنگی كشور تا كی قرار است نسبت به چنین مقوله‌های مهمی كه با زندگی خانوادگی تك‌تك اعضای خانه سینما ارتباط پیدا می‌كند، ادامه داشته باشد؟ ایجاد یكسری امكانات فروشگاهی حداقلی، با كمك دولت برای سینماگران این كشور كه بیشترین آسیب‌ها را از وضعیت موجود اقتصادی جامعه می‌بینند، چرا باید اینقدر كار سختی باشد؟! یعنی با وجود این همه مدیر در سازمان سینمایی و خانه سینما تا به امروز برای‌شان مهم نبوده كه جایگاه امور رفاهی سینماگران كجاست؟ سازمان سینمایی كه موضوعی مثل ممنوع‌الفعالیتی بازیگران سینما را بلافاصله و با شتاب و سرعت بیشتری رسانه‌ای می‌كند، چرا جهت ایجاد یك تشكیلات رفاهی برای سینماگران كه با زندگی و معیشت آنها ارتباط مستقیم پیدا می‌كند، تعجیل نمی‌كند؟ اگر هم بحث محدودیت بودجه و منابع مالی این وسط مطرح است، همگان به خوبی می‌دانیم كه هیچ مرجع و مقام دولتی یا حتی خصوصی در این كشور برای این‌گونه فعالیت‌های مفید و تامین امكانات و ملزومات هنرمندان جامعه نه تنها مخالفتی نمی‌كند، بلكه به دلیل اهمیت كاركرد این قشر فرهنگساز كشور با افتخار نیز پیشقدم می‌شود . منتها مهم حركت و خواستن است كه از آن خبری نیست. اگر هم پاسخ این است كه در بخش‌هایی مثل ساخت مسكن و سالن‌های جدید سینما و... به كارهای بنیادی دست زده‌اید، باید گفت كه متاسفانه اولویت‌ها را تشخیص نداده‌اید. یك سینماگر برای اینكه بتواند به كارهای فكری و هنری امروز خود بپردازد، نیازمند یك آرامش نسبی و حداقلی است كه آن هم با تامین مایحتاج عمومی و ملزومات اولیه مسكن او مثل تامین رهن و اجاره‌خانه و... ارتباط پیدا می‌كند. نكته مهمی كه متاسفانه بدان توجه كافی نمی‌شود و نیازمند تعمق و ژرف‌اندیشی بیشتر است. مستندساز و منتقد