دنیای قلم -بیماری کووید-۱۹ در برخی افراد درمان مشخصی ندارد و علایم و نشانه‌های مربوط به آن طی زمانی طولانی در بدن افراد باقی می‌ماند. این وضع، که کووید طولانی‌مدت نام دارد، معمولا با علامت‌هایی مانند مهمغزی، خستگی، تپش قلب، کسالت پس از تمرین و سرگیجه در بزرگ‌سالان همراه است. از همان روزهای اولیه همه‌گیری، خیلی زود مشخص شد برخی از افرادی که به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند، بهبود کامل نیافته‌اند و نشانه‌های ناتوان‌کننده بیماری تا هفته‌ها و ماه‌ها در بدنشان باقی است. یک نظرسنجی مرکز ملی آمار سلامت ایالات متحده در سال ۲۰۲۲ تخمین زده است که تقریبا ۷درصد از بزرگ‌سالان آمریکا و بیش از یک درصد از کودکانی که به کووید-۱۹مبتلا شده‌اند، در مقطعی، کووید طولانی‌مدت داشتند. اما در صورت مواجهه با این بیماری چه باید کرد؟
از محدودیت‌های خودتان آگاه باشید و بیشتر از سطح توان فعالیت نکنید تا دچار افت ناگهانی توان جسمی نشوید. یکی از مهم‌ترین کارها در جلوگیری از بدترشدن یا پیشرفت بیماری حفظ انرژی بدن است که «کند کردن روند» نامیده می‌شود. بدین ترتیب، می‌توان کارها را با توجه به سطح انرژی و توان با آرامش انجام داد.
دیساتونومی، یا اختلال دستگاه عصبی، یکی از عوارض رایج در بیماری کووید طولانی‌مدت است که مشکلاتی مانند ضربان قلب سریع و سرگیجه در پی دارد. دستگاه عصبی خودمختار یا مستقل، شبکه‌ای از اعصاب در بدن است که مسئولیت تنظیم کارکردها و عواملی مانند تنفس، فشار خون، دمای بدن و جریان خون سالم و عملکرد اندام را برعهده دارد. هنگامی که دستگاه عصبی خودمختار از تعادل خارج شود، باعث دیساتونومی یا خروج از عملکرد مستقل می‌شود. به‌طور متوسط، ۷۰درصد از افراد مبتلا به کووید طولانی‌مدت دچار دیساتونومی می‌شوند. این وضع با دارو و توان‌بخشی قابل درمان است.
از آنجا که ماست‌سل‌ها سلول‌های آلرژی و بخشی از دستگاه ایمنی بدن‌اند، هنگامی که تحریک شوند، باعث التهاب می‌شوند. همچنین، مواد شیمیایی زیادی آزاد می‌کنند که روی پوست، دستگاه گوارش، قلب و دستگاه تنفسی و عصبی اثر می‌گذارد. این وضع جسمی با نظارت پزشکی مناسب و با استفاده از داروها قابل مدیریت است.
بیشتر افراد مبتلا به کووید طولانی‌مدت تنفس ناکارآمدی دارند. تمرین تنفس روزانه می‌تواند علامت‌های روزانه را به‌طور چشمگیری بهبود بخشد.