دنیای قلم -جعفر گلابی: جنگ غزه نشان می‌دهد كه جهان همچنان جای ناامن مخوف و ناعادلانه‌ای است.سال‌ها فلسطینیان به امید كم شدن آلام‌شان به صلح حداقلی تن داده حتی مخالفان روندهای سازش به سكوت و نظاره پرداختند تا ببینند كه عاقبت كنار آمدن با اشغالگران چه خواهد بود؟ اما اسراییل با نگاهی كاملا نژادپرستانه با انواع بهانه‌ها روزی نبود و نیست كه تجاوز و كشتار و اسارت و گسترش شهرك‌سازی‌ها را فرو بگذارد و رنجی بر رنج‌های یك ملت نیفزاید. مقاومت از جایی آغاز شد و دیگر فرو ننشست كه غاصبان حتی بر قرارهای امضا شده خود نماندند و با ترفندهای گوناگون هرگز نگذاشتند كه فلسطینیان برای مدتی در آرامش به سر ببرند. كشورهای غربی این همه را دیدند و جز حمایت از دولت دست‌ساز خویش حتی به سكوت تن ندادند. راستی یك ملت چند سال و بر سر چند هزار مساله تحمیلی می‌تواند صبر پیشه كند و به انفجار و عصیان نرسد؟ كاش ماجرای غم‌انگیز ملت فلسطین ملت‌ها و دولت‌ها و نخبگان خاورمیانه را به عمیق‌ترین تاملات فكری و روحی وادار كند تا ریشه‌های این همه ستم‌پذیری و عقب‌ماندگی و سوءاستفاده گسترده قدرت‌های شرقی و غربی از انفعال و بی‌عملی خویش را مورد كنكاش جدی قرار دهند و راه چاره‌ای برای آن بیندیشند .
غزه اكنون زیر گسترده‌ترین بمباران‌ها بدون آب و برق و سوخت و اینترنت روزهای سیاهی را می‌گذراند و 2میلیارد مسلمان كار چندانی نمی‌كنند یا نمی‌توانند بكنند! از دولت‌های مسلمان كمتر كشوری است كه بر اشغالگری اسراییل انگشت تاكید نگذارد ولی آنها جز لفاظی‌های بی‌ثمر كاری از پیش نمی‌برند و امریكا جز كمك 14 میلیارد دلاری مدرن‌ترین ناوهایش را به مدیترانه آورده است تا كسی مزاحم نسل‌كشی اسراییل نباشد و به قول نتانیاهو ارتش اسراییل با دستان باز عمل كند! مشكل ما كجاست؟ چه كرده‌ایم كه بخشی از جهان حداقل طی نیم قرن اخیر در صلح و آرامش و عیش و نوش خود مشغولند ولی در خاورمیانه جنگ‌ها و درگیری‌ها یكی پس از دیگری زهر تلخ ناامنی و زخم و جراحت و مرگ را مرتبا در ذائقه‌ها می‌نشاند؟
انقلاب بزرگ سال 57 در ایران دقیقا در پی پاسخ عملی به همین سوال بود ولی چه زود آرمان‌های بزرگش را فرو نهادیم و عده‌ای به قدرت و عده دیگری به ثروت مشغول شدند و مردم و آرزوهای مردم را از یاد بردند! ما با تكیه بر خرد جمعی و استمرار حمایت مردمی از آرمان‌های انقلاب و تمسك به اراده انسان‌دوستانه ملت می‌توانستیم هم برای خود پایدارترین امنیت را تدارك ببینیم و اقتصاد كشور را تنومند و فربه سازیم و هم در چنین مواقعی یاور موثر مظلومان بی‌پناه شویم. اگر تنگنای شدید اقتصادی در كشور ما نبود، اگر تحریم‌ها را با برجام شكسته بودیم و اگر شور و نشاط سیاسی و اجتماعی در انتخابات گذشته رقابت‌های سالم و خردمندانه را به اوج خود می‌رساند و مردم خود را صاحب اختیار و تعیین‌كننده در ساختار سیاسی می‌دانستند اكنون نفس حمایت دولت و ملت ایران از فلسطینیان مظلوم نقشی عظیم در جلوگیری از سبوعیت اسراییل بازی می‌كرد. سران دول غربی با شناخت كامل از ضعف‌های عمیق در میان كشورهای مسلمان با جسارت و بدون واهمه از تجمیع خشم 2میلیارد مسلمان یكی پس از دیگری از فلسطین اشغالی دیدار می‌كنند در حالی كه درست در همان لحظات بمب‌های اهدایی چند تنی امریكا بر سر زنان و كودكان بی‌دفاع غزه ریخته می‌شود و حتی بیمارستان‌ها از گزند این جنایت‌ها در امان نمی‌مانند. ما از تجربیات تاریخی خود غافلیم و علاقه عجیبی به فراموشی داریم. معدل هوش خاورمیانه نگاهی گذرا به عقب نمی‌اندازد كه اگر روزی نوبت افغانستان بود، نوبت لیبی و سوریه و عراق هم فرا رسید و اگر اكنون نوبت غزه و فلسطین است به اقتضای منافع غربیان هر آن ممكن است نوبت كشور دیگر برسد و تنهایی خویش را با تمام وجود احساس كند.در دنیای سیاست كه كاملا ماكیاولیستی است قطعا دوستی برخی كشورهای عرب با امریكا و غرب دایمی نیست و معلوم نیست چرخش حوادث كی قرعه بدفرجامی را به نام كدام كشور بزند؟ اشتباه نشود، غرب‌ستیزی حلال مشكلات كشورها نیست، كما اینكه شرق‌ستایی هم اصل مشكلات ما را برطرف نمی‌كند.مشكل در مخدوش شدن استقلال و عدم میدانداری ملت‌ها در ساختارهای سیاسی است.اگر ملت‌ها در صحنه باشند روابط متوازن با شرق و غرب عالم برقرار می‌كنند و با استقلال و درایت خود جلوی انواع نقشه‌های منفعت‌جویانه درازمدت اغیار را می‌گیرند.نیازی به لشكركشی نیست، چرا و چگونه اروپا و امریكا هر زمان كه بخواهند از اهرم تحریم استفاده می‌كنند ولی 49 كشور مسلمان در حیاتی‌ترین مسائل خود حتی زمینه طرح چنین مساله‌ای را ندارند؟ ما باید بپذیریم كه معدل افكار و عقاید و رفتار و اراده و دانش و آگاهی و شخصیت‌مان از غنا و استحكام لازم برخوردار نیست.مثلا معدود طرفداران اسراییل قدرت درك این معنا را ندارند كه اگر رویارویی بزرگی فرا برسد كه نباید برسد و با تمام توان و تدبیر باید جلوی آن گرفته شود، بمب‌ها توان تمییز موافقان و مخالفان اسراییل را ندارند.در چنین موقع خطیری كه هیچ كس امكانش را بعید نمی‌داند در كشورهای مسلمان فقط پاكستان قدرت بازدارندگی غیرمتعارف را دارد و در این اشاره نكته‌های فراوان است.