دنیای قلم - محسن آزموده: سه‌شنبه 31 مرداد، عصر با افتخار چهار فیلم كوتاه ساخته چهار تن از فیلمسازان جوان و خوش‌آتیه را در شب فیلم كوتاه در سالن نمایش كوچك كافه باكارا تماشا كردم: «افرا شماره 12» اثر نهال دشتی، «دگردیسی» اثر سالار شریفی، «اسیدباز» اثر شیرین اخلاصی و «نذری» یا «غیبت» اثر صالح علوی زاده. بدون ذره‌ای اغراق هر چهار اثر خیلی خوب بودند و پیشنهاد می‌كنم هر جا و هر زمان امكانش فراهم آمد، تماشا كنید و از دست ندهید. 
منتقد سینما نیستم، اما به سینما بسیار علاقه‌مندم و فیلم زیاد می‌بینم و در نتیجه این سال‌ها، یك چیزهای اندكی راجع به فیلم و سینما یاد گرفته‌ام. با همین بضاعت مزجات معتقدم این چهار اثر از حیث فضاسازی، بازی‌ها و داستان‌های مختصر و گویا عالی بودند، مثل داستان كوتاه‌های موفق. هریك در حالی و هوایی متفاوت. «افرا شماره 12» و «دگردیسی» بیش از كه بخواهند قصه‌ای را روایت كنند، در تلاش بودند كه حال و هوایی را القا كنند، اولی من را یادآور آثار ج.دی. سلینجر و پروست بود و دومی فضایی كافكایی داشت، با حضور هنرمند فقید، لوون هفتوان.   قبل از تماشای «اسیدباز» تصورم این بود قرار است فیلمی راجع به دراگ و مواد روان‌گردان و ... ببینم. خیلی زود متوجه شدم كارگردان انگشت بر یك موضوع اجتماعی هولناك و ناراحت‌كننده گذاشته، پدیده اسیدپاشی و پیامدهای دردناك آن. او تلاش كرده بود بدون اینكه به ورطه نصیحت‌گویی و اندرز اخلاقی فرو افتد، وجوه تلخ و آسیب‌رسان این بزه اجتماعی- اخلاقی را نشان دهد. در «غیبت» یا «نذری» هم فیلمساز توانسته بدون اینكه شعارگویی كند، نتیجه عمل زشت و ناپسند غیبت به عنوان یك گناه دینی را در قالب یك مناسك دینی (نذری) به گناهكاران بی‌اخلاق نشان دهد. دوری از شعارزدگی و نشان دادن واقعیت عریان به اختصار و بدون پرگویی ویژگی منحصر به فرد این دو فیلم كوتاه است. 
خلاصه آنكه این فیلم كوتاه‌های پرمغز و موجز و خوش‌ساخت، بسیار نویدبخش و امیدوار‌كننده‌اند، خاصه در وضعیت كنونی كه حال و روزگار سینمای ایران خیلی خوش نیست و سینماگران از همه سو تحت فشارند و در مضیقه. این چهار فیلم كوتاه، آشكارا نشانه‌های روشنی از زنده بودن سینمای ما هستند و اكران‌شان بر پرده‌های نقره‌ای كوچك حتی، گواهی آشكار بر راستی شعر زیبا و امیدبخش رنه شار: آزادی زاییده می‌شود/ شبانه/ هر كجا باشد/ در سوراخی بر دیوار/ بر گذر بادهای یخ‌بسته. دست مریزاد به این هنرمندان جوان، برایشان موفقیت‌های بیشتر و بیشتر آرزو می‌كنم. بیش باد، با امید.