دنیای قلم -احمد مازنی : یك بار دیگر خبر قرآن‌سوزی در یكی از كشورهای اروپایی همه انسان‌های آزاده را آزرده خاطر ساخت و پرسش‌های بدون پاسخ بسیاری را ایجاد كرد. معتقدم این نوع مسائل در ادامه رفتارهای نسنجیده غربی‌ها با مسائل مرتبط با حقوق بشر و حقوق انسان‌ها است.
هر زمان كه پای منافع كشورهای غربی در میان باشد به كوچك‌ترین حركات در سایر كشورها كه مرتبط با حقوق انسان‌ها (و حتی حیوانات) باشد واكنش نشان داده، خشونت به خرج می‌دهند و حتی حاضرند به خاطر امور نه چندان مهم جنگ‌های جدی راه بیندازند. اما در نقطه مقابل در برخی دیگر از امور، هر زمان كه رفتاری صورت می‌گیرد كه در اثر آن به احساسات، عقاید و دین دیگرانی كه دیدگاه متفاوتی با غربی‌ها دارند خدشه وارد می‌شود، بلافاصله بحث آزادی بیان و حقوق شهروندی مطرح و مسائل به حاشیه كشانده می‌شود.
از جمله این نوع نگاه‌ها، رفتارهایی است كه نسبت به كتاب آسمانی مسلمانان صورت می‌گیرد و برخی افراد جاهل و فریب خورده اقدام به آتش زدن كتاب مقدس مسلمانان می‌كنند. نباید فراموش كرد، چند میلیارد مسلمان اعم از شیعه و سنی در جهان حضور دارند، آنها قرآن را حاوی مقدس‌ترین متن‌هایی می‌دانند كه از جانب خداوند متعال به زمین نازل شده است. درواقع قرآن وحی الهی، یادآور رابطه آخرین پیامبر با خداوند و واسطه فیض الهی به انسان‌هاست. مسلمانان یك چنین نگاهی به این آیات و این مكتوب دارند و آن را نقطه وحدت بخش جامعه اسلامی فارغ از هر مذهب، مرام و گرایشی می‌دانند.
اما یك چنین كتابی آتش زده می‌شود، به آن اهانت می‌شود و به عقاید میلیاردها مسلمان جسارت می‌شود.متاسفانه همه این رفتارهای نادرست هم با بهانه آزادی بیان انجام می‌شود. این حركتی است كه به نظر من قابل دفاع نیست؛ اعتقاد من این است كه در گام نخست دولت‌های غربی و دولت‌های غیرمسلمان باید این حركات را محكوم كنند. از سوی دیگر سازمان ملل برای كنترل و مدیریت یك چنین رفتارهایی باید ورود كند. ضمن اینكه شخصیت‌های علمی، اثر‌گذار و چهره‌های دینی در پهنه عالم باید نسبت به این نوع رفتارها واكنش نشان داده و آن را محكوم سازند. بد نیست كنفرانسی برای هم‌اندیشی از سوی علمای مسیحی، اسلامی، كلیمی و... شكل بگیرد و یك پیام مشترك صادر شود. حتی معتقدم پاپ اعظم باید ورود كرده و نسبت به این موضوع حساسیت نشان دهد. نباید فراموش كرد بی‌احترامی به كتاب مقدس مسلمانان می‌تواند مقدمه بی‌احترامی و تعرض به سایر عقائد و تفكرات و افراد شود. این نوع رفتارها می‌تواند مقدمه نزاع‌هایی از جنس جنگ‌های صلیبی در پهنه عالم باشد كه كنترل آنها بدون تردید دشوار خواهد بود. جدا از دولت‌های غیر اسلامی، دولت‌ها در كشورهای اسلامی، سازمان همكاری‌های اسلامی و سایر تشكل‌ها و گروه‌ها هم باید به سرعت نشست مشتركی برگزار كرده و به صورت متحد نسبت به یك چنین رفتارهایی واكنش نشان دهند. هرچند برخی تلاش می‌كنند این موضوعات را بی‌اهمیت جلوه دهند، اما نمی‌توان انكار كرد كه این موضوعات بسیار مهم هستند و می‌توانند نطفه بسیاری از حوادث تلخ آینده را شكل دهند. اساسا برخی معتقدند این رفتارها برنامه‌ریزی شده اجرایی می‌شود تا میزان حساسیت مسلمانان مورد ارزیابی قرار بگیرد و بعد در صورت عدم واكنش مناسب افزایش یابد. بنابراین مهم است كه نسبت به این موضوع واكنش مناسب نشان داده شود. در عین حال باید توجه داشت این واكنش‌ها باید به صورت منطقی و در قالب حسی و عاطفی باشد (و نه رفتارهای خشونت‌آمیز) تا خدای ناكرده شاهد خشونت افسارگسیخته‌ای در جهان نباشیم. باید شرایطی ایجاد شود تا دیگر كسی به خود اجازه جسارت به عقاید و تفكرات دیگران را ندهد. این حق هر فردی با هر مرام و عقیده‌ای است كه مورد توهین و آسیب دیگران قرار نگیرند.