دنیای قلم -معصومه ابتكار: اكثریت جامعه ایرانی فقط میخواهند زندگی كنند و از آنچه نظام هستی برای انسان ودیعه داده بهرهمند شوند؛ نه وادادگی به غرب را میپسندند و نه تسلیم به شرق را، نه به دنبال بیقانونی و هرج و مرج هستند، نه خواهان سختگیریهای اجتماعی و سیاسی افراطیون، نه به دنبال این جریان یا آن جریان. مردم ثبات میخواهند؛ ثبات اقتصادی كه هرروز درگیر چرخش سیاسی و رشد تورم ناشی از آن است، ثبات در سیاستها كه هر روز درگیر بخشنامهای جدید و چرخش مجدد مناسبات است.
مردم از دروغ و ناراستی در نردبان كج قدرت بیزارند؛ از وعدههای ناممكن، از بازی قدرتمندان با روح و روانشان، از اینكه به شعورشان توهین شود، از تحقیر كردن و تحقیر شدن، از رنجاندن و رنجیده شدن. مردم خستهاند از اصل دانستن حجاب و فرع شمردن تورم و گرانی كه كمر آنها را شكسته است؛ مردم بیزار از دیده نشدن آثار شوم سالها تحریم بر پیكره و روح جامعه و بیتفاوتی در برابر مهاجرت نخبگان و ورود جمعیتهای كثیر غیر ایرانی به شهرهای وطن هستند، مردم از شنیده نشدن انتقاد و اعتراض و از سرگردانی نسل جوان بیزارند. مردم احترام میخواهند؛ آنها خستهاند از دخالت روزافزون در زندگی شخصی و اعتقاداتشان كه عرصه را تنگتر میكند، از سختگیری در مسیر انتخاب و تزیینی دیده شدن رایشان، از حذف سلایق مد نظرشان، از جنگ روانی اصحاب قدرت علیه سلیقه فطری و خرد جمعی ملت. مردم دنبال رسانههای خارجی نیستند ولی ناراستیها و عقبماندگیهای رسانه ملی هركسی را كه دنبال خبر و خلاقیت است، سردرگم به زاویه دیگری سوق میدهد. مردم در ورود به عرصه انتخاب و مشاركت سیاسی كه بزرگترین دستاورد انقلاب اسلامی برای كشور بوده تردید جدی پیدا كردهاند، چون ناراستی زیادی طی سالیان دیدهاند. آنها دیدهاند كه هرگاه برای تغییر و بهبود اوضاع رای دادند و شرایط تغییر كرد، عوامل قدرتمندی وارد كار شدند تا شادكامی آن تغییر را به تلخی بدل كنند تا آنجا كه از رای و نظر و سلیقه خود احساس پشیمانی كنند.
مردم تغییر به دست ایرانی و برای ایرانی را میخواهند برای بهبود یا همان اصلاح كه میگویند اسمش را نباید برد. مردم تا تغییر این روندها و اصلاح اساسی نظامات حكمرانی را نبینند رغبتی به مشاركت نخواهند داشت. تغییراتِ نمایشی سرگرمكننده دیگر راه به جایی نخواهد برد. تا فرصت باقی است برای تحكیم مردمسالاری، برای تحكیم انسجام ملی، برای تقویت جایگاه ایران عزیز كه وعده آن را دادهاند اقدام كنند... اگر نه، شعار و شعار و شعار راه به جایی نخواهد برد كه مردم آگاهتر از اینها هستند. مردم به مسوولان اعتماد میكنند؛ اگر خدا را ببینند، دروغ نگویند و توان انجام وظیفه داشته باشند... و مردم اینها را میفهمند.