دنیای قلم - زمانی بود که ویژگی یک پسر خوب در تحقیقات محلی از در و همسایه این بود که رفیق‌باز نباشد؛ اهل زن و زندگی باشد و... یک خانواده هم وقتی می‌فهمیدند خواستگار دخترشان به‌اصطلاح پسر خانگی است و فقط با فک و فامیل رفاقت و حشر و نشر دارد خیال‌شان از او راحت می‌شد، اما امروز می‌دانیم که هر آدمی ضمن آن که باید خانواده را در هرشرایطی در اولویت قرار دهد؛ نیاز دارد گاهی با رعایت موازین و خط قرمزها با دوستانش رفت وآمد کند. زمانی را حتی کم به خودش و دوستانش اختصاص دهد؛ با آنها گپ بزند و وقت بگذارد.
اما آمارها، نظرسنجی‌ها و پژوهش‌ها و حتی مشاهدات میدانی ما گواه این است که مثل تمام دنیا در کشور ما هم داشتن دوست صمیمی رو به کاهش است. دوستانی که منبع تغذیه روحی ما باشند، دوستانی که یک شبکه حمایتی از ما را تشکیل دهند تا در روزهای سختی کنار ما باشند. بدیهی است وقتی از دوست صمیمی صحبت می‌کنیم منظورمان کسی است که در مقابل جایگاه خانواده قرار نگیرد؛ نقش یک مرد به عنوان شوهر و پدر را با حضور وقت و بی‌وقتش کم رنگ نکند و در یک کلام فوایدش بیشتر از مضراتش باشد.
البته که در این دوستی ما هم وظایفی داریم، یعنی باید به چارچوب خانواده رفیق‌مان و مرزهایش احترام بگذاریم، به وقت ضرورت به او کمک کنیم و خیلی چیزهای دیگر. گاهی با هم وقت بگذرانیم تا انرژی روحی برای ایفای نقش‌های خانوادگی و اجتماعی را داشته باشیم و ... اما متاسفانه مشغله زیاد این‌روزها، فضای مجازی و خیلی چیزهای دیگر رفاقت‌ها را کم رنگ کرده. حالا خبری از توجه به کودک درون کنار رفقا با فوتبال بازی و رفتن به استخر نیست. حالا همه حرف‌ها و نظرات‌مان درباره فوتبال، سینما و سیاست را باید با اعضای خانواده درمیان بگذاریم که گاهی علاقه‌ای به حرف‌های گاه مردانه یا لااقل دنیای ما ندارند. حالا اگر کارمان گره بخورد، دنبال خانه باشیم، چک داشته باشیم و خیلی چیزهای دیگر، آن‌قدر از رفیق‌مان فاصله گرفتیم که کم وبیش خجالت می‌کشیم در چنین وقت‌هایی سراغش را بگیریم. از این مثال‌ها زیاد است. در این پرونده سراغ این موضوع رفتیم که چرا داشتن رفیق صمیمی برای آقایان ضروری است؟ چرا این رفاقت‌ها کم رنگ شده و ادامه این روند چه ضررهایی برای زندگی فردی، خانوادگی و شغلی فرد دارد. تفاوت دوستی‌های مردانه و زنانه چیست و خلاصه چرا رفیق لازم هستیم؟
بر اساس داده‌های موسسه نظرسنجی گالوپ، درصد مردانی که حداقل 6 دوست صمیمی دارند بین سال‌های ۱۹۹۰ تا 2020 به نصف کاهش یافته استبا افزایش رسانه‌های اجتماعی و کمبود وقت، دوستی‌های آدم‌ها کاهش یافته است. حالا کارشناسان درباره کاهش نگران‌کننده دوستی‌ها هشدار می‌دهند. تعداد دوستی‌ها، محبت و همدردی در بین مردان به ویژه مردان جوان، به طور پیوسته در حال کاهش است. بر اساس داده‌های موسسه نظرسنجی گالوپ و مرکز بررسی زندگی آمریکایی، درصد مردانی که حداقل شش دوست صمیمی دارند بین سال‌های ۱۹۹۰ تا 2020 به نصف کاهش یافته است. به گفته کارشناسان تغییر عادات و سبک زندگی میزان رفاقت‌ها را تحت تاثیر قرار داده است به طوری که بیش از ۲۰ درصد از آمریکایی‌ها گزارش داده‌اند که هیچ دوست صمیمی ندارند. «سباستین تانگ»، روان شناس و پزشک خانواده به یورونیوز می‌گوید: «اگر بخواهیم این داده‌ها را به صورت واقعی در نظر بگیریم، شاهد کاهش نگران‌کننده دوستی به عنوان یک نهاد و به عنوان یک مفهوم خواهیم بود.»
«ران ریگیو»، روان شناس کالیفرنیایی در پاسخ به این سوال می‌گوید: «مردان «ابزاری‌تر» به روابط دوستی نگاه می‌کنند. آنها برخلاف زنان که تمایل به داشتن «معتمدان» یا یک شبکه حمایت اجتماعی دارند، بیشتر به دنبال «یاران گاه به گاه» می‌گردند تا کارهای روزمره کوچک را با آن ها به اشتراک بگذارند. «اوبری هیرش»، روزنامه‌نگار، یکی از کسانی است که درباره «رکود دوستی مردانه» بارها صحبت کرده است. او معتقد است که «ما تمایل داریم پسران جوان را به طور متفاوت تربیت و آسیب‌پذیر بودن آنها را پنهان کنیم. همچنین به سر سختی و قوی بودن آنها بیش از حساسیت عاطفی و روابط اجتماعی اهمیت می‌دهیم». به نظر او، این چارچوب ذهنی برای ایجاد «ارتباطات پایدار» مناسب نیست. «شاید وقت آن رسیده باشد که به‌خاطر آنها و به خاطر جامعه درباره معنای مرد خوب بودن تجدید نظر کنیم.»
بر اساس مطالعه‌ای در مجله «Medium Nayeem»با استفاده از فرمول ۱۱-۳-۶ می‌توان یک رابطه دوستی صمیمی را شکل داد. یعنی شما به حداقل ۱۱ جلسه سه ساعته در یک دوره شش ماهه نیاز دارید تا یک آشنایی را به یک رابطه دوستانه تبدیل کنید. از عبارت «تبدیل شدن» نباید به راحتی گذشت. ساختن یک دوستی مانند یک فرایند تولید صنعتی است که مواد تشکیل دهنده آن تمایل و زمان است. بر اساس این مطالعه چرخه تولید دوستی پس از همه گیری کرونا بسیار پیچیده‌تر شده است، به طوری که به گفته مرکز تحقیقات پیو، ۳۵ درصد از آمریکایی‌ها اذعان دارند که اکنون «زمان و انرژی کمتری» را به رودررویی با افراد اختصاص می‌دهند. نباید فراموش کرد که دوستی‌های مجازی به ندرت به «دوستی صمیمی یا واقعی» تبدیل خواهند شد.
«جوزف جوران»، کارشناس مدیریت کیفیت، پیشنهاد کرده است که راهبرد خوب برای جلوگیری از هدر دادن بی‌ملاحظه سرمایه اجتماعی انباشته شده در طول زمان، تلاش و فداکاری و به کارگیری اصل پارتو برای دوستی است؛ این بدان معناست که 20 درصد از دوستان شما هستند که در نهایت 80 درصد از تعاملات اجتماعی غنی و رضایت‌بخش را ایجاد می‌کنند. بنابراین، اگر وقت ندارید که آگاهانه رابطه خود را با همه آنها تقویت کنید، تنها پنج نفری راکه برایتان مهم‌تر هستند، شناسایی و روی آنها تمرکز کنید. بقیه را می‌توان بدون عذاب وجدان نادیده گرفت یا کنار گذاشت. با این حال، شما باید دوستان خود را ببینید، بغل کنید، فعالیت‌هایی را با آنها انجام دهید و در دنیای واقعی به آنها گوش دهید. اگر این طور نباشد، زمانی فرا خواهد رسید که وقتی از شما می‌پرسند چند نفر از دوستان تان را نام ببرید، شما کسی را به خاطر نمی‌آورید.