دنیای قلم -با وجود بازی‌های رایانه ای و تلفن‌های همراه، دور کردن کودکان مبهوت از صفحه‌نمایش هر روز دشوارتر می‌شود. با اوج گرفتن پیشرفت فناوری، این ذهنیت در برخی والدین وجود داشت که توانایی کار کردن با ابزارهای هوشمند مانند رایانه نسبت به اسباب‌بازی‌های سنتی، برای تقویت هوش کودکان مفیدتر است. یک شرکت تولیدکننده اسباب‌بازی به سراغ پژوهشگران حوزه سلامت کودکان رفت تا از آن‌ها بپرسد چه اسباب‌بازی برای کودکان مفیدتر است؟
به نظر می‌رسد اسباب‌بازی‌های سنتی تاثیر مثبتی بر ارتباط بین والدین و نوزادان دارند. یک مطالعه بررسی کرده است که آیا نوع اسباب‌بازی، تاثیری بر ارتباط والدین با نوزاد دارد یا خیر. نتایج نشان داد که اسباب‌بازی‌های الکترونیکی باعث تبادل کلمات کمتر بین کودک و مراقب می‌شود؛ به این معنا که در این بازی‌ها، تعامل و مشارکت بین والدین و فرزندانشان کمتر است. بازی با بسیاری از اسباب‌بازی‌های سنتی، دارای محتوای تعاملی و مهارت‌های اجتماعی، مانند برقراری ارتباط و رعایت نوبت است. کودکان هنگام بازی با یکدیگر، سازش، به اشتراک گذاشتن و همکاری و نیز روش های توسعه مهارت‌های زبانی و ارتباطی خود را می‌آموزند.
اسباب‌بازی‌های سنتی مانند جورچین و بلوک‌های چوبی، فرصتی برای تحریک رشد شناختی فراهم می‌کنند. بسیاری از آن‌ها شامل نوعی بازی سازنده‌اند که از طریق تشخیص اعداد، حروف و شکل‌ها، مهارت‌های ریاضی، سوادآموزی یا تخیل و داستان‌گویی را در کودک حمایت و تقویت می‌کنند.
استفاده از اسباب‌بازی‌های سنتی همچنین به خلاقیت و بازی آزادانه‌تر کمک می‌کند که در آن، کودکان از اسباب‌بازی‌ها و دیگر لوازم اضافی برای خلق صحنه‌های تخیلی استفاده می‌کنند. بارها دیده‌اید که کودکان نوپا به ظروف آشپزخانه به چشم اسباب‌بازی نگاه می‌کنند. در این نوع بازی، هر بخش خانه یا محیط پیرامون می‌تواند به منزله بخشی از بازی، به دنیای کودکان اضافه شود. در ضمن اسباب‌بازی‌های سنتی، شرایطی ایده‌آل را برای بازی‌های تعاملی بین والدین و مراقبان با کودکان فراهم می‌کنند. این موضوع می‌تواند به ایجاد روابط و پیوند بین مراقبان و کودک کمک کند و لذت و احساس امنیت و رفاه بیشتری را برای کودک فراهم خواهد کرد. برای نوشتن این مطلب از «ایندیپندنت» کمک گرفته شده‌است