دنیای قلم -زینب سادات کسنوی: کافی است سری به دنیای برخی از دختران نوجوان بزنید وکمی با آن‌هاهم کلام شوید، تا متوجه شوید که خیلی از این دخترها رویای داشتن اندامی شبیه به مدل‌ها را دارند.آن‌ها دوست دارند مشابه معیارها به نظر برسند و از آن جایی‌که معیار زیبایی (نه سلامتی!) در جهان ، مدل‌ها هستند، این نوجوانان با گرفتن رژیم های سخت و طاقت فرسا سعی در شبیه شدن به مدل مورد علاقه خود را دارند اما کمتر کسی به این فکر می‌کند که داشتن وزن مدلینگ می‌تواند چه اثرات مخربی بر سلامتی‌اش داشته باشد.
سال‌ها پیش هیچ قانون وزنی برای مدل شدن وجود نداشت. هرچه لاغرتر بودید احتمال این‌که مدل موفق‌تری باشید بیشتر بود و شاید همین امر باعث شد از سال‌ها پیش همه به سمت لاغری افراطی پیش بروند. همچنان استاندارد مشخصی برای قد و وزن مدل‌ها وجود ندارد و این استاندارد در هر کشوری معمولا متفاوت است. برای مثال در اروپا قد مدل‌های زن 179 سانتی متر، میانگین وزن آن‌ها 50 کیلوگرم، بالاتنه بین 85 تا 90 سانتی متر، دور کمر زیر 62 سانتی متراست. این میانگین برای مدل های مرد، 180 تا 188 سانتی متر قد و وزنی بین 64 تا 75 کیلوگرم و دور سینه بین 38 تا 42 است. برای مثال« کارا دلوین» دارای قد 173 و وزن 51 کیلوگرم و «بلا حدید »قد 175 و وزن 50 است. این درحالی است که شاخص توده بدنی این مانکن‌ها آن‌ها را لاغر یا کم وزن نشان می‌دهد. در کشور ما هم با افزایش فعالیت مدل‌ها در شبکه‌های اجتماعی و توجهی که به آن‌ها میشود استانداردهایی برای وزن مدلینگ شکل گرفت. در فضای مجازی یا سالن های زیبایی این طور القا می شود که قد فرد هر چقدر بود وزنش باید منهای 120 قد باشد تا وزن مناسب مدلینگ را داشته باشد. به‌طور مثال یک نفر با قد 170 باید 50 کیلو باشد.
یکی از بیماری‌هایی که معمولا مانکن‌ها یا کسانی که دوست دارند شبیه مانکن‌ها شوند و به آن دچار می‌شوند بیماری آنورکسیاست که به بیماری مانکن‌هم شهرت دارد.
بی‌اشتهایی عصبی یا آنورکسیا در پی ترس از چاق شدن در افرادی که به دنبال مدل شدن هستند اتفاق می‌افتد. این بیماری یکی از انواع اختلال در غذا خوردن است که با وزنِ کمِ غیرطبیعی، ترس شدید از افزایش وزن و تصور نادرست از وزن مشخص میشود. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی برای کنترل وزن خود تلاش زیادی می‌کنند به طوری که این تلاش در زندگی آن‌ها اختلال ایجاد می‌کند.
برای ادامه روند کاهش وزن یا جلوگیری از افزایش وزن، افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی معمولا مقدار غذای مصرفی خود را به شدت محدود می‌کنند. ممکن است آن‌ها با القای استفراغ بعد از غذا خوردن یا با استفاده نادرست از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا تنقیه، کالری دریافتی خود را محدود کنند. آن‌ها همچنین ممکن است با ورزش شدید سعی در کاهش وزن داشته باشند. برای این افراد مهم نیست که چقدر وزن کم کرده‌اند، آن‌ها همچنان از افزایش وزن می‌ترسند.
مشکلات سلامتی درآنورکسیا
این بیماری می‌تواند عوارض زیر را به دنبال داشته باشد کم‌خونی مشکلات قلبی مانند افتادگی دریچه میترال، ریتم غیر طبیعی قلب یا نارسایی قلبی پوکی استخوان و افزایش خطر شکستگی تحلیل عضلات قطع عادت ماهانه در خانم ها کاهش تستوسترون در مردان مشکلات گوارشی، مانند یبوست، نفخ یا حالت تهوع اختلالات الکترولیتی، مانند پایین بودن پتاسیم، سدیم و کلر خون مشکلات کلیوی درمان بی‌اشتهایی عصبی به طور کلی، درمان بی‌اشتهایی عصبی به کمک روان پزشک و متخصص تغذیه انجام میشود.