دنیای قلم - رییس دانشگاه تربیت مدرس می‌گوید: هر هفته تقریبا با یك درخواست اعضای هیات علمی روبه‌رو هستیم برای اینكه از ما مرخصی بدون حقوق بگیرند و برای یك سال از كشور بروند. از هر پنج یا شش نفری كه درخواست می‌دهند ۶۰ تا ۷۰درصدشان تازه به خارج می‌روند تا ببینند می‌توانند بمانند یا نه. البته ۳۰ تا ۴۰درصد افرادی كه درخواست می‌دهند واقعا برای انجام پروژه از كشور می‌روند و بعد از پایان كار، به ایران برمی‌گردند.
رییس دانشگاه تربیت مدرس در گفت‌وگو با ایلنا گفت: «نامه‌ای را حدود چهار ماه قبل به ریاست‌جمهوری نوشتم؛ در یكی از بندهای آن در مورد همین موضوع نكاتی را بیان كردم. در كنار رفتن دانشجویان خوب از كشور، با پدیده‌ای به عنوان مهاجرت اعضای هیات علمی نیز روبه‌رو هستیم. گرچه ضرباهنگ آن چهار ماه قبل خیلی تند نشده بود، اما هرچه گذشت این ضرباهنگ تندتر شد و الان هم تندتر و بیشتر می‌شود یعنی ما با هیات علمی مواجه هستیم كه عشق‌شان این است كه همین‌جا بمانند، ولی به دلایل مختلف نمی‌توانند؛ یكی از دلایل مربوط به گذران زندگی است، اما همه‌اش این نیست. گاهی می‌خواهند كارهایی كنند كه امكانات آزمایشگاهی برای آن وجود ندارد. همچنین آنها انتظاراتی دارند، اما ما بروكراسی خاصی داریم و آنقدر سفت است كه تا بخواهیم به آنها بگوییم «باشد»، فرد باید یك سال صبر كند تا ببیند در نهایت می‌شود یا نمی‌شود و این درحالی است كه بلافاصله آن طرفی‌ها می‌گویند بیا، همین حالا كار انجام شده است! بعد اینجا باید فرد صبر كند و در سامانه‌ای كه برای اعضای هیات علمی شدن در نظر گرفته‌اند ثبت‌نام كند و منتظر بماند تا او را به ما معرفی كنند بعد ما تازه هیات جذب برگزار كنیم بعد بگوییم تایید هستی و پس از آن هم اقدامات دیگری لازم است و... این روند چیزی حدود یك سال طول می‌كشد، ولی آن طرف در خارج از كشور به فرد متقاضی می‌گویند بیا و وقتی رسیدی مشغول كار شو! بنابراین ما باید دنبال راه‌حلی همه‌جانبه برای این مساله باشیم.
ما هم مثل دانشگاه امیركبیر، شریف و تهران و... با این مشكل روبه‌رو هستیم كه اعضای هیات علمی جوان و خوب ما و حتی اعضای هیات علمی كه سابقه‌دار هستند فكر مهاجرت به سرشان زده و قصد مهاجرت كرده‌اند. هر هفته تقریبا با یك درخواست روبه‌رو هستیم برای اینكه از ما مرخصی بدون حقوق بگیرند و برای یك سال از كشور بروند. از هر پنج یا شش نفری كه درخواست می‌دهند ۶۰ تا ۷۰درصدشان تازه به خارج می‌روند تا ببینند می‌توانند بمانند یا نه. البته ۳۰ تا ۴۰درصد افرادی كه درخواست می‌دهند واقعا برای انجام پروژه از كشور می‌روند و بعد از پایان كار، به ایران برمی‌گردند.
لذا باید درست فكر كرد و این فكرها و راه‌حل‌ها هم می‌تواند كوتاه‌مدت باشد هم میان‌مدت و هم بلندمدت. راهكار بلندمدتش این است كه برای این افراد خانه‌ای فراهم شود و امكانی باشد تا بتوانند صاحب خانه شوند و اتفاقا دولت روی این قضیه كار می‌كند كه مثلا زمین‌هایی در طرح ملی به این افراد داده شود، ۶۰۰ میلیون وام به آنها بدهند تا این زمین‌ها ساخته شود. این راه‌حل به هر حال یك نوع امید است به اینكه روزی این زمین‌ها ساخته می‌شود و اقدام مثبتی است، اما این ایده مشكل امروز آنها را حل نمی‌كند و مثلا ممكن است این زمین‌ها پنج سال بعد برای فرد خانه شود، ولی پنج سال دیگر شاید ۵۰درصد آنها رفته باشند! من در نامه‌ای كه به رییس‌جمهور دادم، نوشته‌ام كه ایده سریع‌تر این است كه به هیات علمی جدید یك میلیارد وام رهن بدهید تا بتوانند در خانه‌ای ساكن شوند. اینكه زمینی به آنها داده شود یا خانه‌های سازمانی ساخته شود، زمان‌بر است و راه فوری لازم است كه به درد امروز این افراد كه از كشور می‌روند بخورد و بتوانیم آنها را نگه داریم.