دنیای قلم -چقدر به آدم‌هایی كه در میانه اعتدال ایستاده، نقطه اتصال و ساطع مهربانی می‌شوند، نیازمندیم. آدم‌هایی كه به تنهایی همچون یك نهاد هستند. نهادهایی كه در فضای مهرآگین آن همگان با متنوع‌ترین گرایش‌ها، احساس آرامش می‌كنند و آن را تكیه‌گاه خود می‌دانند. روزنامه اطلاعات در دوران مدیریت دعایی، تبدیل به یك سنگر بزرگ مدنی شد. دعایی روزنامه اطلاعات را تبدیل به یك آرمانشهر كرد كه بسی فراتر از یك روزنامه صرف بود.

یك نقطه تلاقی؛ یك حریم حوزه عمومی كه چهره‌های ناهمگون سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را می‌توانست به ‌طور یكجا گرد هم آورد، زیر یك سقف گفت‌وگویی. فراموش نمی‌كنم آخرین دیدارمان را كه همین چهارشنبه دو هفته پیش، توفیق آن دست داد. با جمعی از دوستان رسانه‌ای و دكتر ظریف در دفتر آقای دعایی گرد آمده بودیم. از خاطرات آن روزگار سپری شده می‌گفت؛ گلایه‌ای شیرین داشت به سبك خودش كه چرا برای روزنامه ما یادداشت نمی‌دهید؟ بعد هم رو به من یادآوری كرد كه نخستین مصاحبه و نوشته‌ام با نام خودم در روزنامه اطلاعات منتشر شده بود. به قول دعایی، آنجا از خود رونمایی كردم. بی‌‌تردید سیدمحمود دعایی از بازماندگان انقلابیون اصیل است كه زیستی خیرخواهانه برای همه داشت. این روزها به دلایل مختلف كه شرح آن مجال دیگری می‌طلبد بیان و تعریف آنچه روح انقلاب‌ و انقلابی‌گری واقعا چه بود، برای نسل جدید دشوار است. 

دعایی، یعنی هستی و منش اسلامی و مشی مدنی؛ دعایی یك گواه بود بر توان الگو‌سازی انقلاب در جلوه دموكراتیك و عمیقا مردمی. چهره، منش و رفتارش با رعایت حریم‌داری و احترام به خدمات گذشتگان، نمونه مجسمی بود از حجت‌بودگی گوهرین در زمانه حاضر. از این منظر دعایی آن مفهوم و آن معنویتی است كه كار دشوار تبیین انقلاب را بر ما آسان می‌كند. مردی از تبار طالقانی‌ها، بهشتی‌ها، مطهری‌ها و... 

در واقع، چهره واقعی انقلاب، منش همین‌ افراد بود. انقلاب قطاری نیست كه در هر ایستگاه آن كسی را پیاده كنند؛ برعكس، روح انقلاب تجلی‌گر معنای «همه باهم» بوده است. دعایی در این مفهوم انقلاب كه برخی قصد خدشه‌‌دار كردن آن را دارند تا آخرین روزهای حیات، به مشی انقلابی وفادار ماند یعنی قلبی مهربان و روحی بزرگ داشت برای باهم بودگی همه. «همه باهم.» روزنامه اطلاعات را تبدیل به یك «باهمستان» كرده بود؛ باید گفت دعایی یاری وفادار برای انقلاب و همراهی دلسوز برای جامعه بود كه تا لحظه ملاقات با پروردگارش از كمال تواضع، صداقت، عقلانیت و اعتدال عدول نكرد. فقدان ایشان را به همه هموطنان‌مان، اهالی رسانه و خانواده‌اش تسلیت می‌گویم. آرامش ابدی را برای روح بلند ایشان از خداوند متعال خواهانم.

علی ربیعی