دنیای قلم -یک روانشناس با اشاره به تمسخر فرزندان از سوی والدین و در حضور اقوام و آشنایان، گفت: مسخره کردن کودکان و نوجوانان توسط والدین و در حضور اقوام و آشنایان اگرچه با هدف شوخی و خنده نیز باشد اما نوعی آزار روانی محسوب می‌شود که آن را آزار خاموش نیز می‌نامند.

شبنم طلوعی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: گاهی والدین تصور می‌کنند با طعنه زدن و یا متلک انداختن به کودک و نوجوان می‌توانند او را به انجام کاری وادار کنند اما این روش به هیچ وجه جواب نمی‌دهد بلکه شاید برعکس باعث شود فرزند در مقابل نظر و گفته والدین بایستد و حرفی بزند که موجب ناراحتی بیشتر والدین شود و اینگونه والدین و فرزند در یک دور باطل قرار گیرید. 

این روانشناس با تاکید بر اینکه والدین اگر انتظار احترام از سوی کودک و نوجوان را دارند باید خودشان هم به کودک و نوجوان احترام بگذارند، ادامه داد: نوجوانی که در محیط ناسالمی قرار گیرد که درآن دیگران او را تمسخر می‌کنند دنیای متفاوتی را تجربه خواهد کرد، چراکه نوجوانان به خودی خود با بحران هویت یابی و زودرنج بودن درگیر هستند و در این بین اگر والدین نیز در حضور اقوام آنها را تمسخر کنند این درگیری بیشتر هم می‌شود، از این رو والدین باید در انتخاب نوع کلمات و جملات خود دقت کنند. 

وی تحقیر کردن، فحش دادن، مقایسه کردن، به رخ کشیدن، تمسخر کردن، صحبت کردن درباره نقاط ضعف و منفی نوجوان در حضور دیگران، القاء حس ناامنی به نوجوان و محدود کردن او را از جمله مصادیق آزار روانی نوجوان عنوان کرد و افزود: حتی در مواقعی که کودک یا نوجوان مورد تمسخر یا سخنان نیش دار از سوی هم‌سالان قرار گرفت والدین باید او را حمایت کنند و در حد درکش به او توضیح دهند که چینن کاری نشان دهنده نقطه ضعف دیگری و نه او است. 

طلوعی در پایان سخنانش به والدین توصیه کرد: والدینی که تحمل اشتباهات کودک و نوجوان خود را ندارند و یا با انجام هر اشتباهی از سوی فرزندان آنها را دائما سرزنش می‌کنند، یا در حضور دیگران آنها را نقد و تمسخر می‌کنند و بر این باور هستند که اگر کودک و نوجوان از این رفتار والدین ناراحت شود مشکل از زودرنجی او است چراکه هدف والدین شادی و خنده و نه تمسخر فرزندان  بوده، در واقع ترس از اشتباه و تنبیه شدن را در کودک و نوجوان خود تقویت می‌کنند. اینگونه به مرور زمان کودک و نوجوان به این باور می‌رسد که ساکت و منفعل بودن بهتر از انجام کارهایی است که ممکن است آنها را در معرض انتقاد و سرزنش و تمسخر قرار دهد و در نهایت کم رویی و خجالتی بودن کودک و نوجوان ماحصل این رفتار والدین است.

به گفته این روانشناس، چنین رفتارهایی از سوی والدین همچنین می‌تواند منجر به ایجاد افسردگی، خشونت، جرم و جنایت در کودک و نوجوان نیز شود.