دنیای قلم -در هفته گذشته سخنان سردار نقدی درباره نحوه روایتگری وی در خصوص تاریخ ایران باستان حاشیه‌ساز شد. او نه تنها بدون آنكه بتواند یا بخواهد مستندات سخن خود درباره تاریخ ایران باستان و پیدایش تمدنی آن را به روشنی بیان دارد، بلكه با سخنانی عجیب هخامنشیان را مانند امریكا زورگو تصور كرده و ادعا كرد كه آنها ایران را به یونانیان تقدیم كرده‌اند! وی در فراز دیگری از سخنانش؛ ساسانیان را به دلیل تقدیم كشور به مغولان محكوم كرد. این سخنان سطح گسترده‌ای از واكنش‌ها را سبب شد. برخی به دانش تاریخی وی خرده گرفتند و عده‌ای نیز مدعی شدند كه او حتی كتب تاریخی مدرسه خود را نیز به درستی نخوانده است! شاید هم چنین باشد. مثلا او علاقه‌ای به درس تاریخ نداشته و همه هم و غم خود را متوجه دروسی دیگر كرده باشد.یا تاریخ بداند، اما آن را به گونه‌ای روایت كند كه موید اظهارات ایدئولوژیك وی باشد. من به عنوان معلم تاریخ، خیلی هم از تاریخ نادانی او در شگفت نخواهم بود. مگر دیگر عزیزان متولی در امور كشور چقدر تاریخ می‌دانند؟ چقدر با فلسفه، ادبیات، هنر، سینما و تئاتر آشنایی دارند؟ این تنها متعلق به سیاستمداران مستقر نیست، در كلیت فعالان سیاسی هم رگه‌های این بی‌سوادی یا بی‌میلی در دانستن علوم پایه نظری و انسانی را شاهد هستیم. به نظر شما چند دسته یا گروه یا احزاب و فعالان‌شان در تاریخ سیاسی معاصر ایران با این دانش‌های زیربنایی آشنایی داشته‌اند؟ اگر هم تاریخ یا فلسفه می‌خواندند، بر اساس كدام متدلوژی و روش‌شناسی علمی بوده است؟ در كشوری كه نمایندگان مجلس از بیان تلفظ یك موزه جهانی یا یك شهر ساحلی در اروپا ناتوانند، نمی‌توان سرداری را برای ندانستن فاصله600 ساله میان حمله اعراب و مغولان ملامت كرد!
منبع: اعتماد