دنیای قلم -نوید محمودی، فیلمساز افغان تبار از دغدغه های این روزهایش درباره شرایط افغانستان سخن گفت و اینکه هیچگاه اجازه نداده است نگاه تبعیض آمیز عده ای به مهاجران، مانع پیشرفتش شود.

نوید محمودی ـ تهیه کننده و کارگردان ـ درباره ساخت سریالی با موضوع کرونا که سال گذشته دستور ساخت آن توسط رییس صداوسیما مطرح و به او و برادرش جمشید محمودی سپرده شده بود، به ایسنا گفت: ابتدای سال گذشته این موضوع مطرح شد و قرار بود این سریال تولید شود اما من رفتم سراغ تهیه سریال نوروزی و فعلا برای ساخت سریالی درباره کرونا تصمیمی ندارم.

محمودی که فیلم سازی افغان تبار بوده و از کودکی به ایران مهاجرت کرده است، درباره نگاه تبعیض آمیز به مهاجران افغانستان و تاثیر احتمالی آن بر کار هنری‌اش عنوان کرد: این نگاه تبعیضی همیشه وجود داشته و خواهد داشت؛ اما واقعیت این است که در مورد من اینطور نبوده که مانع پیشرفتم شود. شاید به این خاطر که من روحیه عجیبی دارم و در زندگی هیچ چیزی مانعم نیست و آنچه احساس می‌کنم آزاردهنده است را نمی‌شنوم و اگر چیزی مانع من باشد به هر شکلی که شده از بالا پایین یا کنارش می‌گذرم. من ایمان دارم که یک مرتبه به دنیا آمدم و فرصتم همین یک مرتبه است؛ قرار نیست این یک مرتبه را با گله گزاری و «نمی‌شود» سپری کنم. باید از زمانی که در این جهان دارم به صورت مفید استفاده کنم.

او افزود: در تمام دنیا به مهاجران نگاه تبعیضی دارند. ایران خودش یکی از بزرگترین کشورها در زمینه مهاجر فرستادن است و خود ایرانی های مهاجر هم این حس را درک می کنند. از زمانی که مرزها تعریف شد، بی جا شدن و بی سرزمین شدن دردناک ترین اتفاق برای بشر است. در ایران این واقعیت وجود دارد که بخش بزرگی از مردم و جامعه افغان ها را پذیرفته‌اند، با آن‌ها زندگی می‌کنند و با آن ها خانواده تشکیل داده و نسل جدید را به وجود آورده‌اند. اما به نظرم دلیل بی احترامی تعدادی از افراد که در همه جوامع هم هستند به مهاجران، چیزی به جز جهل نیست؛ آن‌ها آگاه نیستند که یک مهاجر در چه دوره‌ای از زندگی‌اش است. آن‌ها نمی‌توانند درک کنند که بی خانه شدن چقدر دردآور است.

محمودی درباره مهاجران افزود: تمام آدم‌هایی که از جایی به جای دیگر می‌روند و مهاجرت کنند اگر حداقل ها برایشان فراهم شود، نمی‌روند. ممکن است عده‌ای بگویند کسانی که مهاجرت می‌کنند بی بند و باری می‌خواهند اما من می گویم اینطور نیست بلکه دنبال شرایط بهتری هستند. اگر بی بند و باری می‌خواهند پس این‌هایی که می روند آمریکا و اروپا نماز می خوانند چه کسانی هستند؟ آن‌ها هم مسلمان هستند و از خاورمیانه مهاجرت کرده‌اند.

تهیه کننده سریال «همبازی» که تا کنون فیلم‌هایی هم با موضوع دغدغه‌های مهاجران افغان ساخته است، ادامه داد: مهاجران در حداقل‌ها گرفتارند. چند روز قبل با آقای دکتر محمودی، دبیر کل اداره اتباع وزارت کشور دیدار داشتم. گفتم چه می‌شود اگر محبت کنید و کارت‌های آمایش مهاجران افغانستانی را به جای یک سال سه ساله تمدید کنید، شما که می دانید این‌ها چند سال است که این‌جا هستند و همین جا از دنیا می روند؛ اگر این مدت سه سال شود می‌توانند برای زندگی شان برنامه ریزی سه ساله کنند؛ یا مثلا به مهاجران جوان که تعدادشان هم کم نیست با کارت‌های پناهندگی گواهینامه بدهید. ما اگر نسبت به دغدغه‌های یکدیگر و آنچه آزارمان می‌دهد آکاه شویم همه مشکلات حل می‌شوند.

محمودی درباره شرایط این روزهای افغانستان و تسلط طالبان بر این کشور عنوان کرد: امروزِ افغانستان، امروز دردناکی است. من به معنی واقعی در بیست روز گذشته بدترین و تلخ ترین روزهای زندگی ام را گذرانده‌ام. تصورم این است که با رویکردی که طالبان در پیش گرفتند، افغانستان در آینده دچار تغییر و تحولاتی می‌شود. من جزو آدم‌هایی بودم که بیست روز پیش به طالبانی که بعد از بیست سال برای حکومت کنار مردم آمده اند، امیدوار بودم. تمام شهرها در حال بازسازی بود، تلویزیون ها و روزنامه های زیادی ایجاد شد. تئاتر، سینما و موسیقی در حال پیشرفت بود اما در کمتر از بیست روز همه چیز ظاهرا قرار است به قبل برگردد. حکومت اعلامی طالبان هم که تیر خلاص بود.

فیلم ساز افغان تبار با اشاره به مقاومت مردم پنجشیر در برابر طالبان به رهبری احمد مسعود، عنوان کرد: در چند روز گذشته احساس می‌کردم که افغانستان نیاز به یک رهبر و قهرمان دارد که در مردم حس استقلال طلبی را زنده کند. احمد مسعود، محبت و لطف خدا به افغانستان است؛ جوانی نجیب زاده از احمدشاه مسعودِ قهرمان که به مردم افغانستان این روحیه را داد که خفت و خواری دیگر بس است. اگر در آینده ضرری برای افغانستان باشد برای همه منطقه است. امیدوارم دیگران هم با احمد مسعود قهرمان دست یاری بفشارند و کمک کنند تا بتوان بیگانه ها را بیرون کرد.

او افزود: یک نگرانی بسیار زیاد برای آینده داریم. با توجه به اینکه بیش از ۳۷ سال است که از افغانستان خارج شدم و در حال حاضر یک ایرانی افغان تبار هستم اما افغانستان زادگاهم است و به آن تعلق خاطر دارم و آنجا بستگانی دارم. احساس می‌کنم افغنستان در یکی از بدترین دوره‌های تاریخی است. آنچه اتفاق افتاده تصمیم دیگران در مورد افغانستان و توافق آمریکا و پاکستان با طالبان است. افغانستان بعد از ۲۰ سال داشت به یک ثبات نسبی می‌رسید و مثل خیلی دیگر از کشورهای جهان سوم یک دموکراسی را تمرین می‌کرد که تمامش در یک چشم بهم زدن ویران شد.

محمودی در پایان گفت: در عرض سه روز تمام افغانستان دودستی تقدیم طالبان می شود و فاصله ‌ی گرفتن یک مرکز استان تا بعدی، کمتر از پنج ساعت بوده است. این یک خیانت بزرگ تاریخی است. امیدوارم از این روزها بگذریم. الان جهانِ مدیاست و در همه شبکه‌های اجتماعی می بینید که هر لحظه در کابل زن‌ها به خیابان می‌آیند، طالبان تصور این را نمی‌کردند. طالب ها احساس می‌کنند در بیست سال گذشته هستند اما امکان ندارد با تفکر بیست سال گذشته بر مردمی که بیست سال آگاه تر شده‌اند حکومت کرد.

نوید محمودی همراه با برادرش جمشید محمودی، کارگردانی سریال‌های «سایه بان» و «دلدار» و به تنهایی تهیه کنندگی سریال «همبازی» را بر عهده داشته است؛ او همچنین نویسنده و کارگردان فیلم‌های سینمایی «مردن در آب مطهر» و «هفت و نیم» است.