دنیای قلم- از هنرمند بزرگ و گرامی خودمان، استاد شجریان دیدار‌ها و سخن‌های بسیاری در خاطر دارم كه همه جذاب و آموزنده است. در مورد این استاد گرانقدر می‌توان بسیار گفت و شنید.
سیما بینا در روزنامه اعتماد نوشت: به یاد دارم روزی از روز‌ها، در نوجوانی هنگامی كه یكی از آواز‌های تازه ضبط شده محمدرضا شجریان را در استودیوی گلها، همراه شادروان داود پیر‌نیا و چند تن دیگر می‌شنیدیم، من خیلی دوستانه و كنجكاوانه از ایشان پرسیدم: «نمی‌دانم چه خاصیتی در صدای شما‌ست كه من هر بار صدا و آوازتان را می‌شنوم در ابتدا با صدای بنان، یا فاخته یا گاهی حتی با صدای وفایی اشتباه می‌كنم.» شجریان عزیز - كه خود بسیار جوان و هنوز در ابتدای همكاری با رادیو و برنامه گلها بود - با تواضع و هوشیاری تمام به من پاسخ داد: «این به دلیل آن است كه هنوز من شخصیت صدا و شیوه و روش آوازم را پیدا نكرده‌ام و لازم است بسیار در این زمینه كار و تجربه كنم.»
این سخن كه خود نكته و درس مهمی است، در آن روز عجیب به دلم نشست. امروز شاهد این واقعیت هستیم كه محمدرضا شجریان، در مقام استادی، صاحب مكتبی در ردیف و آواز و موسیقی ایران هستند. مكتبی كه خود الگوی بسیاری از جوانان هنرمند ماست. با آرزوی سلامت و طول عمر برای استاد شجریان عزیز و گرامی، نام و صدایی كه جاودانه در تاریخ و موسیقی ایران خواهد ماند.