دنیای قلم_ گریه‌کردن عملی طبیعی، سالم و شفابخش است و می‌تواند سبب کاهش استرس شود. هم چنین انسان پس از گریه‌کردن احساس سبکی می‌کند. خنده و گریه دو ابزار کارآمد در کاهش استرس و رهایی از احساسات منفی هستند. گریه یک ابزار برقراری ارتباط است یک زبان جهانی برای درخواست کمک و حمایت اجتماعی. هم چنین گریه کمک می‌کند به آزادسازی آندورفین‌ها به جریان خون. آندورفین‌ها ترکیبات شیمیایی‌ای هستند که باعث بهبود خلق‌وخو و تسکین درد می‌شوند.
شما در زمان ناراحتی، فقط گریه نمی‌کنید. گریه‌کردن، پاسخ بدن شما به استرس بیش از اندازه است. شما با گریه‌کردن، بدن خود را از کورتیزول می‌رهانید. کورتیزول هورمونی وابسته به استرس است که اگر میزان آن از تعادل خارج شود، به‌صورت بالقوه به سلامتی شما آسیب می‌زند. حضور این هورمون در سطوح بالا و به شکل مزمن، می‌تواند به طیف گسترده‌ای از مشکلات همچون: اختلالات خواب، پایین‌آمدن پاسخ ایمنی و افزایش وزن در ناحیه شکم بینجامد.
اشک‌های شما باکتری‌ها را از چشمان‌تان می‌شوید. دلیل آن این است که در اشک‌های شما لیزوزیم وجود دارد، هورمونی که در شیر و بزاق انسان یافت می‌شود. زمانی‌که شما گریه می‌کنید، لیزوزیم آزاد می‌شود و بیش از 90درصد از باکتری‌ها را در مسیرش می‌کشد. بنابراین گریه‌کردن نه تنها، سمها را از بدنتان آزاد می‌سازد بلکه سم‌های دیگری را هم که در سطح بدن شما لانه کرده‌اند، نابود می‌سازد.
بیشتر بخوانید: علت گریه نوزادان و چگونگی تسکین آنها
آیا تا به‌حال شده که پس از یک روز طولانی کاری به خانه برسید و متوجه شوید که دیدتان اندکی تار شده است؟ در طی روز، غشاهای چشم شما با از دست‌دادن آب، خشک می‌شود که این سبب می‌شود شما توانایی متمرکز کردن چشمتان را از دست بدهید. گریستن، این غشاها را مرطوب می‌سازد که به احیای کارایی کلی چشمتان می‌انجامد.
گریه‌کردن، با آزادساختن هورمون‌های ویژه‌ای از بدن، استرس را فرو می‌نشاند. آشکار است که این موضوع تاثیر مثبت شگرفی روی حالت کلی شما می‌گذارد. مطالعه‌ای که در سال 2008 انجام گرفت، نشان داد که 90 درصد از افرادی که در موقعیت‌های استرس‌زا گریه کرده بودند، بهبود قابل‌توجهی در حالت کلی‌شان گزارش کردند. آنهایی که گریه نمی‌کنند، در رویارویی با دشواری‌ها، به گریزگاه‌های کمتری تکیه می‌کنند.
همانگونه که یاد گرفته‌ایم، گریه می‌تواند شماری از نتایج مثبت از جمله بهبود خلق‌وخوی، پایین‌آوردن میزان استرس، و محافظت از چشم در برابر باکتری‌ها را برای سلامتی به ارمغان آورد. ولی آیا می‌دانستید اشک‌هایی که درنتیجه گریه احساسی جاری می‌شوند، 24درصد بیش از دیگر انواع گریه شامل مقادیر پروتئین آلبومین است؟ این به تنظیم سوخت وساز بدن کمک می‌کند. گریه می‌تواند در مبارزه با دیگر مسائل رایج سلامت جسمی‌همچون فشار خون بالا، چاقی و دیابت نیز کمک کند.
بیشتر بخوانید: چرا باید خونریزی بینی را جدی بگیریم؟
اشک‌های احساسی سطح منگنز بدن را کاهش می‌دهند. این مواد معدنی بروی خلق و خو تاثیر مستقیم می‌گذارد. غلظت منگنز اشک احساسی 30 برابر بیشتر از منگنز موجود در سرم خون است. هورمون‌هایی که پس از استرس در بدن انباشته می‌شوند به حد سطح سمی رسیده و باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن و دیگر فرآیندهای بیولوژیکی می‌شوند. اشک‌های احساسی به عنوان دریچه اطمینان برای قلب عمل می‌کنند.
ترکیباتی که حین استرس در بدن تجمع می‌یابد با اشک خارج می‌گردند. همین امر باعث کاهش استرس می‌گردد. این مواد شامل آندورفین که در کنترل درد موثر است، پرولاکتین که در تنظیم تولید شیر نقش دارد، و آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH) که یک نشانگر مهم استرس است، هستند. سرکوب گریه و اشک باعث افزایش استرس می‌شود.
به باور دانشمندان سرکوب و امتناع از گریه کار معقولی نیست. اما برخی افراد که پس از مورد انتقاد قرارگرفتن، مشاجره با دوستان، مواجهه با ناکامی‌های کوچک فورا شروع به گریستن می‌کنند، باید به روانشناس مراجعه کنند. چراکه معمولا علت اصلی این نوع گریه‌ها اعتمادبه‌نفس پایین و یا مشکلات روانی مزمن در فرد بوده و بایستی فرد تحت درمان قرار گیرد. هنگامی‌که گریه سرکوب می‌شود، هیجانات رها نمی‌شوند و خصایص شخصیتی مخرب همچون پرخاشگری بروز می‌کنند.
منبع: آرمان ملی