ناگفته های رزیتا غفاری بازیگر نقش نازبانو در سریال کلبه ای در مه

دنیای قلم - گزیده کار و یکی از بازیگران بی حاشیه سینما و تلویزیون است و هر فیلم نامه و هر نقشی را با توجه به سابقه کاری اش بازی نمی کند. این سخن هم از کارنامه کاری اش مشخص است چون با وجود کم کاری جایگاه خوبی در بین اهالی هنر و بینندگان دارد. رزیتا غفاری دانش آموخته رشته سینماست و هر از گاهی بر مسند کارگردانی هم می نشیند. به بهانه بازی در سریال «کلبه ای در مه» در نقش متفاوت «نازبانو»، با این هنرمند کاربلد هم کلام شدیم.

 
با نقشی کاملاً متفاوت نسبت به دیگر نقش هایتان به قاب شیشه ای برگشتید. کدام ویژگی «نازبانو»ی قصه «کلبه ای در مه» شما را برای بازی ترغیب کرد؟
بعد از مدت ها دوری از تلویزیون، «نازبانو» ویژگی های بسیاری داشت و همان گونه که اشاره کردید، با دیگر نقش هایم متفاوت بود و آن را پذیرفتم؛ شخصیت پردازی این نقش خیلی برایم جای کار داشت.

 
«نازبانو» زن خان زاده ای است؛ همسری بوالهوس و زورگو دارد که ارث معدنش را بالا کشیده، به عنوان بازیگری حرفه ای، چه طراحی برای این شخصیت داشتید؟
فیلم نامه یکی از معیارهایم بود، برای نزدیک شدن به یک شخصیت خیلی از جوانب را باید در نظر گرفت، موقعیت فرهنگی و خانوادگی، اقلیم و لهجه آن شخصیت، ولی درباره این ویژگی ها خیلی در فیلم نامه توضیح داده نمی شود. طراحی یک نقش خیلی گسترده و پیچیده است و این مصاحبه جا ندارد که توضیح دهم، ولی مسلماً تجربیات فردی، کاری و اجتماعی دخیل است و مجبوریم تجربیات متفاوتی داشته باشیم و دیدمان را به افراد مختلف باز کنیم و فکر می کنم خیلی معیارها دست به دست هم می دهد تا به یک شخصیت در فیلم نامه نزدیک شویم. وقتی به آن شخصیت نزدیک شدیم، آن را در موقعیت های مختلف قرار می دهیم که ببینیم در آن لحظه واکنش و بازتاب اش به کاری که انجام می شود، چه خواهد بود.
 
کار در شرایط کرونایی آن هم برای تولید یک اثر و کشاندن مردم در پای تلویزیون چه سختی هایی برایتان داشت؟
مدت کوتاهی در خارج از پایتخت فیلم برداری داشتیم، ولی واقعیت این است که ما بازیگران در کنار یکدیگر نمی توانستیم ماسک بزنیم، خیلی از همکاران بازیگر مسن ما واکسن زده اند، ولی ما هنوز فرصت پیدا نکرده ایم که واکسن بزنیم. ممکن است 60 نفر در یک اتاق بدون ماسک کنار هم کار کنیم، البته عوامل پشت صحنه ماسک می زنند، اما ما نمی توانستیم. معتقدم در کنار پزشکان، قشری که دارند آسیب می بینند، بازیگران هستند و باید به طور جدی از سوی وزارت های بهداشت و درمان و فرهنگ و ارشاد پیگیری شود. ما به این که بدون ماسک جلوی دوربین ظاهر می شویم و هنوز واکسن دریافت نکرده ایم، معترض هستیم.
 
شنیده ام برخی پروژه های در دست ساخت ،واکسن دریافت کرده اند.
متاسفانه این اتفاق برای پروژه ما نیفتاد.
 
با این شرایط اپیدمی کرونا چرا کار کردید؟
شما فکر می کنید یک بازیگر باید چه کاری انجام دهد؟ در خانه بنشیند؟ چند سال؟ درآمد ما باید از کجا تامین شود؟ مسلم است که ما هم مانند بقیه افراد جامعه باید زندگی کنیم و برای امرار معاش باید کار کنیم. اگر بخواهیم واکسن بزنیم، یک عده از مردم ممکن است معترض شوند که چرا تمایز قائل شدید در صورتی که متوجه واقعیت نیستند. ما با ساخت سریال ها مردم را در خانه نگه می داریم پس باید از سوی مسئولان حمایت شویم.

 
متاسفانه تنها قشری که از سوی مسئولان حمایت نمی شوند، هنرمندان هستند.
همین طور است، سالن های سینما هم تعطیل هستند و تنها جایی که می توانیم کار کنیم، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی است. تولیدات شبکه نمایش خانگی هم به برخی افراد محدود شده است و تنها سریال های تلویزیون را داریم که خدا را شکر بعد از چند سال کار می کنم.

 
با وجود همکاری هایی که در سینما و تلویزیون با کارگردان های خوب داشتید چرا مدتی کم کار شده اید؟

فیلم نامه های پیشنهادی چشمگیر نبودند و مرا راضی نکردند و ترجیح می دهم در اثری بازی کنم که آن را دوست دارم.

 
چه معیارهایی برای پذیرش نقش دارید؟

هر بازیگری معیارهای خودش را دارد و من هم همین طور. بعد از این همه سال، معیارهایم برای بیننده مشخص است. توقع بیننده از من بالاست و دوست ندارد مرا در اثری ضعیف ببیند و باید به احترام بیننده کار خوب انجام دهم.

 
مردم بازی تان را دوست دارند و همچنان رزیتا غفاری را با بازی در سریال «در قلب من» حمید لبخنده به یاد دارند. دلیل ماندگاری نقش های تان در ذهن بیننده را در چه می دانید؟

 فکر می کنم اگر کاری انجام دادم و در ذهن مردم مانده به خاطر این بوده است که انتخاب هایم درست بوده اند.

 
خودتان بهترین نقش تان را در کدام اثر می دانید؟

 همه کارهایم را دوست دارم. کم پیش آمده که کاری را انجام دهم که دوست نداشته باشم و بیشتر کارهایی را که بازی کرده ام دوست داشتم.

 
دغدغه این روزهای تان چیست؟

 دغدغه این روزهایم پیک پنجم کروناست. عازم شهرستان برای بازی در اثری هستم و باید جلوی دوربین بروم و متاسفانه مطلع شده ام که تست کرونای دو نفر از همکارانم مثبت شده است و نمی دانم چه کاری انجام 
دهم!
 
بزرگ ترین آرزوی تان چیست؟

خوشبختی مردم، این که نبینم هر روز آه می‌کشند. متاسفانه هر روز شاهد اتفاق های بدی هستیم. امیدوارم وضعیت مالی مردم خوب و دل شان شاد شود و سلامت باشند.

منبع: خراسان