خواننده صاحب امضا و نت‌نویس
درباره اهمیت هنری آقای امین‌الله رشیدی باید یادآور شوم كه در دهه 30، ایشان جزو سه تصنیف‌خوان مرد بودند چون اساسا تصنیف‌خوانی كاری بود
دنیای قلم - میرعلیرضا میرعلی‌نقی: آقای امین‌الله رشیدی بعد از آقای جواد بدیع‌زاده دومین خواننده‌ای است كه آهنگ آثارش را خودش ساخته است، امتیازش هم این است كه بر نت‌نویسی مسلط است و نت آثارش را هم شخص خودش می‌نوشته است. پس از آقای رشیدی یعنی سومین شخصی كه آثارش را خودش نوشته و می‌سازد، آقای جمال‌الدین منبری است كه خودشان هم نت آثارشان را می‌نویسند و هم برای اركستر تنظیم می‌كنند و هم با صدای گرم‌شان می‌خوانند و همچنین به نواختن دو ساز سنتور و تمبك هم مسلط هستند.
نت و اشعار تعدادی از كارهای برگزیده‌ای كه آقای رشیدی خوانده‌اند و از ساخته‌های استاد محمد بهارلو هستند و در بین شاعران آنها نام زنده‌یاد محسن فتوحی‌قیام هم به چشم می‌خورد، در كتاب پنجم آموزش موسیقی ایرانی برای ویولن تالیف استاد محمد بهارلو، چاپ شده است.
آقای امین‌الله رشیدی پس از حدود سی و چند سال سكوت در سال 1377 از آرشیو خوبی كه از آثار خودش جمع‌آوری كرده بود، شروع به انتشار آثارش كرد، ابتدا در قالب كاست و بعد هم به صورت سی.دی كه استقبال خوبی هم از آنها شد و اساسا با همه قدمتش یك جو تازه و باطراوتی در فضای موسیقی و در ذایقه شنیداری توده‌ای كه موسیقی ایرانی و تصنیف گوش می‌كردند، ایجاد كرد. در همان زمان در روزنامه خرداد نیز شرحی در این رابطه نوشتم كه آقای رشیدی در كتاب «عطر گیسو» از آن شرح هم نقل كرده‌اند، همان شرح كوتاه درباره فضای ایجادشده، مورد توجه ایشان واقع شد و هم مورد توجه افرادی كه دوستدار موسیقی و هنر ایشان بودند نیز قرار گرفت.
درباره اهمیت هنری آقای امین‌الله رشیدی باید یادآور شوم كه در دهه 30، ایشان جزو سه تصنیف‌خوان مرد بودند چون اساسا تصنیف‌خوانی كاری بود كه در آن زمان خانم‌ها انجام می‌دادند هم جامعه طلب می‌كرد و هم رادیو غالبا آثار ترانه‌ای را به خانم‌های خواننده سفارش می‌داد. سه خواننده‌ای كه در آن دوره در خواندن ترانه‌ها و تصنیف‌های روز و آثار نوآورانه اسم و رسمی داشتند، به ترتیب زنده‌یاد منوچهر همایون‌پور، زنده‌یاد داریوش رفیعی و امین‌الله رشیدی بودند كه از لحاظ سنی، متقدم آنها آقای رشیدی است، با این تفاوت كه گرایش مرحوم همایون‌پور بیشتر آواز بود و ایشان در اصل خواننده آواز به شمار می‌رفت و تصنیف‌هایی كه اساتید بزرگ برای‌شان ساختند مثل حسین یاحقی یا موسیقیدان‌هایی كه استاد نبودند اما موسیقیدان خوبی بودند مثل مرحوم گرگین‌زاده را می‌خواندند كه در كارنامه آقای همایون‌پور هست و ایشان بیشتر آوازخوان بود ولی داریوش رفیعی بیشتر تصنیف‌خوان بود، آوازهایش كم است و البته چندان هم قدرتمند نیست اما تصنیف‌های ایشان بسیار خوب است. آقای رشیدی هم گرایش و تمایل اصلی‌شان تصنیف و ترانه بود یعنی موسیقی ریتمیك و موسیقی با وزن گرچه به ردیف‌های آوازی آشنایی كامل دارند و به خاطر پرهیزشان از تحریرهای مفصل و پیچیده می‌شود گفت كه مهر و امضای مخصوص به خودشان را هم دارند.
امین‌الله رشیدی علاوه‌بر خوانندگی و آهنگسازی، تالیف‌هایی نیز دارد كه مهم‌ترینش سفرنامه‌ای است به نام از «كاشان تا كاناری» یا همان جزایر قناری و دیگری «عطر گیسو» است كه توسط انتشارات عطایی منتشر شد و استقبال خوبی از آن صورت گرفت، بعدی هم كتاب قطوری است حاوی دانسته‌ها و خاطرات و خیلی چیزها كه جُنگ بزرگی است به نام «ایران در گذر زمان» كه متاسفانه هنوز به چاپ نرسیده است.
واقعا جای این هست كه مجموعه كاملی از آهنگ‌های آقای رشیدی عزیز كه به شخصه خودشان ساخته و نت آنها را هم خودشان نوشته‌اند همراه با اشعار افرادی كه با ایشان همكاری كرده‌اند در مجلد مستقلی دربیاید؛ این كار، بسیار مفید خواهد بود كه امیدوارم دوستداران‌شان زیر‌نظر خودشان دست به این اقدام بزنند.
* تاریخ‌نگار و پژوهشگر موسیقی